Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. από τις πρώτες μέρες της ανόδου της στην εξουσία προσπάθησε να προβάλλει με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία την εικόνα μιας χώρας που γυρίζει σελίδα, αφήνει πίσω τον κακό της εαυτό και μαζί τις παθογένειες και τις πρακτικές της μεταπολίτευσης. Ήθελε να δείξει ότι η Ελλάδα αναγεννιέται, ελπίζει, αισιοδοξεί και ανακάμπτει οικονομικά. Προσπάθησε να τονώσει το ηθικό ενός λαού ταπεινωμένου, ο οποίος μετά από 10ετή λιτότητα, σκληρή καταπίεση και εξευτελισμούς είχε ανάγκη από ένα νέο όραμα. Καταλληλότερη ευκαιρία για τη δημιουργία της νέας Μεγάλης Ιδέας, εκτίμησαν οι κυβερνητικοί επιτελείς, αποτελεί ο εορτασμός των 200 ετών από την επανάσταση του 1821. Για τούτο τοποθέτησαν επικεφαλής της επιτροπής την κ. Αγγελοπούλου, η οποία συμβόλιζε την «επιτυχία». Φαίνεται ότι στη χώρα μας, που έχει πληρώσει ακριβά τους μεγαλοϊδεατισμούς, ξεχάστηκε γρήγορα η φούσκα της Ολυμπιάδας και οι πρωταγωνιστές της μπορούν να συνεχίζουν να προσφέρουν, αφιλοκερδώς, βεβαίως, για το καλό της πατρίδας, τις υπηρεσίες τους. Για να τιμηθεί αυτό το τεράστιο ιστορικό γεγονός προγραμμάτιζαν αφιερώματα σε όλη την επικράτεια, πριν έρθει ο κορονοϊός κι ανατρέψει τα πάντα.
Οι εκδηλώσεις, ωστόσο, που είχε σχεδιάσει η κυβέρνηση, η πρόεδρος και η επιτροπή «Ελλάδα 2021» δεν στόχευαν στην αναζήτηση και αποκατάσταση, με την θουκυδίδεια μέθοδο, της ιστορικής αλήθειας για το ΄21, στη συνειδητοποίηση των λαθών μας, σε ένα ουσιαστικό αναστοχασμό, στην αυτογνωσία όλων μας, αλλά αποσκοπούσαν στην κατασκευή και ερμηνεία γεγονότων που θα προέβαλλαν τα αναλλοίωτα στον χρόνο χαρακτηριστικά της φυλής μέσα από διαστρεβλώσεις και αποσιωπήσεις και θα δημιουργούσαν μια επίπλαστη εθνική ενότητα. Ήθελαν να χαϊδέψουν για μια ακόμη φορά τα αφτιά του λαού και να δώσουν τροφή σε ιθαγενείς και ανιστόρητους να φουσκώσουν σαν παγόνια από περηφάνια. Ελάχιστα, ασφαλώς, νοιάζονται αν κακοποιείται η Ιστορία με ανακρίβειες και με τον αποσπασματικό και μονόπλευρο τρόπο με τον οποίο διδάσκεται στα σχολεία. Σπανίως αναρωτιούνται γιατί το μάθημα δεν αρέσει στους μαθητές και γιατί η νεολαία αγνοεί βασικά ιστορικά γεγονότα. Οι ιθύνοντες γνωρίζουν καλά ότι κανείς δε βγαίνει από την κρίση, η οποία είναι, κυρίως, κρίση ταυτότητας και πολιτισμού, με ιστορικά ψεύδη και με το λιβάνισμα μιας φυλής που με την ευλογία του Κυρίου τα έχει όλα καλώς καμωμένα. Φοβούνται την αλήθεια, τελικά , γι’ αυτό και τη συσκοτίζουν.
Το όραμα του κ. Μητσοτάκη για την Ελλάδα στην επέτειο των 200 χρόνων από την επανάσταση του ΄21 ξεθώριασε γρήγορα. Οι καλύτερες μέρες δεν ήρθαν. Η κυβέρνηση παραπαίει. Η χώρα βαδίζει χωρίς προγραμματισμό και σχέδιο και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα που προκύπτουν. Όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στα νοσοκομεία είναι αποκαλυπτικά. Εικόνες μιζέριας και απελπισίας. Οι άνθρωποι σε τούτον τον τόπο συνωστίζονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς σαν σαρδέλες, χωρίς να ενδιαφέρεται κανένας για την υγεία τους, αλλά τιμωρούνται, γιατί δεν τηρούν τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ενώ ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και τα στελέχη της κυβέρνησης εξαιρούνται. Νόμοι που αφαιρούν δικαιώματα και κεκτημένα ετών ψηφίζονται σε μια νύχτα. Πολίτες ξεβρακώνονται και ξυλοκοπούνται αναίτια. Η αστυνομική βία, η καταστολή και ο αυταρχισμός δεν έχουν όρια. Η Τουρκία επιβάλλει τη θέλησή της στο Αιγαίο και η κυβέρνηση αδύναμη και εξαρτημένη σύρεται σε διάλογο άγνωστο, ακόμη, για ποια θέματα.
Τελικά η εικόνα της χώρας σήμερα, με κυβέρνηση τη Ν.Δ., δεν απέχει πολύ από αυτήν που δημοσίευσε το ΒΗΜΑgazino. Είναι η εικόνα του χλευασμού της πατρίδας και του ευτελισμού της Επανάστασης του ΄21. Είναι η απόδειξη της υποτέλειας, του ξεπεσμού, των διαπλεκόμενων και του ελέγχου της πολιτικής ζωής από μια χούφτα καναλάρχες. Αυτή η εικόνα έχει τη σφραγίδα του πρωθυπουργού, αφού στηρίχθηκε, αναδείχθηκε και είναι όμηρος του μαρινακισμού (κατά του μπερλουσκονισμού) που ανατέλλει αργά και σταθερά στη χώρα. Όχι, για να μην υπάρχει αμφιβολία ποιοι και με ποιες μεθόδους διαφεντεύουν αυτόν τον τόπο και καθορίζουν τις εξελίξεις σε τούτο το μικρό αλωνάκι.
Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
