Το θέμα της έμμεσης παραβίασης των ευρωπαϊκών κανόνων και συγκεκριμένα του Καταστατικού του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και της ΕΚΤ, φέρνει στη δημοσιότητα ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Δημήτρης Παπαδημούλης, με ερώτησή του προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι.
Πιο συγκεκριμένα, ο Δ. Παπαδημούλης στην ερώτησή του αναφέρεται στην αποκάλυψη των επιστολών του κ. Τρισέ και του κ. Ντράγκι προς τις εκλεγμένες κυβερνήσεις της Ιρλανδίας (19/11/2010), Ελλάδας (07/04/2011), Ισπανίας (04/08/2011), Ιταλίας (05/08/2011) και Κύπρου (Μάρτιος 2013), απαιτώντας από αυτές «συγκεκριμένες οικονομικές πολιτικές, υπό το βάρος του εκβιασμού της διακοπής χορήγησης ρευστότητας προς τις τράπεζες των χωρών τους».
Στη συνέχεια της ερώτησής του ο Έλληνας ευρωβουλευτής, αφού υπενθυμίζει στον Κεντρικό Τραπεζίτη ότι «καθήκον της ΕΚΤ είναι “να προωθεί την ομαλή λειτουργία των συστημάτων πληρωμών”», καθώς επίσης ότι ο έκτακτος μηχανισμός ρευστότητας, από τον οποίο λαμβάνουν ρευστότητα οι ελληνικές τράπεζες, «διακόπτεται με απόφαση των 2/3 του ΔΣ της ΕΚΤ, μόνο εφόσον οι λειτουργίες αυτές παρακωλύουν τους στόχους και τα καθήκοντα του ΕΣΚΤ», ρωτά τον Μάριο Ντράγκι:
1. Εάν «υπήρξε ποτέ απόφαση του ΔΣ της ΕΚΤ για διακοπή χορήγησης ρευστότητας» στις περιπτώσεις που αποκαλύφθηκαν και εάν ναι «ποια εξήγηση δόθηκε».
2. «Γιατί η επίλυση προβλημάτων ρευστότητας τραπεζών, ειδικά σε χώρες που βρίσκονται σε κρίση, “παρακωλύει” τους στόχους και τα καθήκοντα της ΕΚΤ, που είναι η διατήρηση των τιμών και η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος».
Ακολουθεί η πλήρης ερώτηση:
Η ΕΚΤ σχεδιάζει και υλοποιεί τη νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης, διαθέτοντας μια πρωτόγνωρη θεσμική ανεξαρτησία. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις, υπερβαίνοντας την εντολή της, έχει λειτουργήσει ως μηχανισμός πίεσης και εκβιασμού χωρών, με στόχο την αποδοχή πολιτικών λιτότητας. Η ΕΚΤ, με τις επιστολές του κ. Τρισέ σε Ιρλανδία (19/11/2010) και Ελλάδα (07/04/2011) και του κ. Ντράγκι σε Ισπανία (04/08/2011), Ιταλία (05/08/2011) και Κύπρο (Μάρτιος 2013), απαιτούσε από εκλεγμένες κυβερνήσεις συγκεκριμένες οικονομικές πολιτικές, υπό το βάρος του εκβιασμού της διακοπής χορήγησης ρευστότητας προς τις τράπεζες των χωρών τους. Με δεδομένο ότι καθήκον της ΕΚΤ είναι «να προωθεί την ομαλή λειτουργία των συστημάτων πληρωμών» και ότι ο ELA διακόπτεται με απόφαση των 2/3 του ΔΣ της ΕΚΤ, μόνο εφόσον «οι λειτουργίες αυτές παρακωλύουν τους στόχους και τα καθήκοντα του ΕΣΚΤ», ερωτάται ο Πρόεδρος της ΕΚΤ:
1. Υπήρξε ποτέ απόφαση του ΔΣ της ΕΚΤ για διακοπή χορήγησης ρευστότητας και εάν ναι ποια εξήγηση δόθηκε;
2. Γιατί η επίλυση προβλημάτων ρευστότητας τραπεζών, ειδικά σε χώρες που βρίσκονται σε κρίση, «παρακωλύει» τους στόχους και τα καθήκοντα της ΕΚΤ, που είναι η διατήρηση των τιμών και η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος;
3. Πόση είναι η συνολική και ανά κράτος μέλος παροχή τακτικής και έκτακτης (ELA) ρευστότητας από το Ευρωσύστημα;
