Γράφει ο Γιώργος Κανέλλης*
Οι μεγάλοι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα στη Γαλλία, ενάντια στο αντεργατικό πακέτο μέτρων που προωθεί η Κυβέρνηση Ολλάντ (γνωστού ως νόμου Ελ Κομρί, από το επίθετο της υπουργού Εργασίας) συγκλονίζουν την Ευρώπη.
Ο αντεργατικός νόμος που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση Ολάντ, αποτελεί ουσιαστικά ένα μνημόνιο που πετσοκόβει τα εργασιακά δικαιώματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας της Γαλλίας.
Απελευθέρωση των απολύσεων, μείωση των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης, ενίσχυση των επιχειρησιακών «συμφωνιών» σε βάρος των συλλογικών κλαδικών ρυθμίσεων, απελευθέρωση ωραρίων και αντικατάσταση της αποζημίωσης των υπερωριών με χορήγηση ρεπό, διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομικές συμφωνίες και γενικότερα ενίσχυση των ατομικών συμβάσεων μεταξύ εργοδότη εργαζόμενου.
Οι παραπάνω ρυθμίσεις θα αποτελέσουν, σύμφωνα με τη Γαλλική Κυβέρνηση, «εργαλείο» μέσο για να επιτευχθεί η «ανάπτυξη» πάνω στην εξαθλίωση των εργαζομένων και κυρίως της νεολαίας.
Tα επτά εθνικά συνδικάτα της Γαλλίας από κοινού και μαζί με τους νέους, φοιτητές και μαθητές, δείχνουν το δρόμο της αντίστασης και της ανατροπής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της λιτότητας και της κατάργησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Στη Γαλλία, όπως και στην Ελλάδα, προωθούνται αντεργατικά μέτρα που στόχο έχουν την διασφάλιση της κερδοφορίας του Κεφαλαίου μέσα από μειώσεις μισθών, συντάξεων, καθιέρωση της εργασιακής ευελιξίας και της επισφάλειας, περικοπή δαπανών σε Υγεία , Παιδεία και Κοινωνική Πρόνοια.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους Γάλλους εργαζόμενους, νέους, φοιτητές και μαθητές, οι οποίοι με την ενότητα στη δράση και τη διαμόρφωση ενός μεγάλου κοινωνικού αγωνιστικού μετώπου, δείχνουν το δρόμο που και εμείς πρέπει να ακολουθήσουμε.
Προσηλωμένοι στην αντίσταση κατά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και χωρίς να αποπροσανατολιζόμαστε από τις δηλώσεις για δήθεν συμπαράσταση από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ!
Ειδικά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, θα πρέπει να βγάλει συμπεράσματα από τη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος στη Γαλλία και να βγει επιτέλους μπροστά, να συντονίσει την εργατική αντίσταση και να διαμορφώσει όρους και προϋποθέσεις για την απαλλαγή της χώρας μας από τα καταστροφικά Μνημόνια.
Επίσης το ΠΑΜΕ θα πρέπει να παραδειγματιστεί από τους Γάλλους εργαζόμενους, οι οποίοι κάνουν πράξη τον κοινό αγώνα και τη συλλογική αντιμετώπιση των απειλών που αφορούν τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης.
Για άλλη μια φορά οι Γάλλοι υλοποιούν το «ισχύς εν τη ενώσει» και αποδεικνύουν ότι ο «Μάης του ‘68» έχει αποτυπωθεί στην κοινωνική τους συνείδηση.
Η αδράνεια, η ακινησία και το «κρυφτό» έχουν τα όρια τους.
*Μέλος Δ.Σ. Παμμεσσηνιακού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Γ.Γ. Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας
