Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Η παραίτηση του κ. Κοτζιά και ο τρόπος που έγινε απασχολούν ακόμη και σήμερα τα ΜΜΕ. Στην κόντρα που ξέσπασε ανάμεσα στον υπουργό Εξωτερικών και τον υπουργό Άμυνας νικητής αναδείχθηκε ο δεύτερος. Στη σοβαρότερη ενδοκυβερνητική κρίση ο πρωθυπουργός διάλεξε πλευρά. Ο πολιτικός αμοραλισμός και οι εκβιασμοί επικράτησαν για μια ακόμη φορά.
Είναι χρήσιμο για να αντιληφθεί κάποιος την ποιότητα της Δημοκρατίας μας πέρα από ιδεολογικές διαφορές και πολιτικές διαφωνίες να προβληματιστεί σε ερωτήματα , όπως τα παρακάτω: πόσο έντιμο είναι, για παράδειγμα , να θυσιάζει ο πρωθυπουργός ένα επιτυχημένο, σύμφωνα με δήλωση του, συνεργάτη στο βωμό των σκοπιμοτήτων ;Πόσο ηθικό ακούγεται να τον εκπαραθυρώνει την ώρα μάλιστα που η συμφωνία των Πρεσπών εγκρίθηκε από το κοινοβούλιο των Σκοπίων; Ποιος τελικώς είναι ο ρόλος του κ. Καμμένου; Και ποιος έχει θεσμικά την ευθύνη της εξωτερικής πολιτικής ; Ο υπουργός Άμυνας ή ο υπουργός Εξωτερικών;
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Ύστερα από την άθλια αποπομπή του πρώην υπουργού Παιδείας, κ. Φίλη, μετά από πιέσεις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και του κ. Καμμένου, ήρθε η αναγκαστική παραίτηση του κ. Κοτζιά , προφανώς μετά από απαίτηση του κυβερνητικού εταίρου. Και στις δύο περιπτώσεις η συμπεριφορά του πρωθυπουργού αντέγραψε απαράδεχτες πρακτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι οποίες καμιά σχέση δεν έχουν με την κουλτούρα και το ήθος της αριστεράς από την οποία προέρχεται ο κ Τσίπρας. Είναι ξεκάθαρο ότι στη λογική του μέτρησε η παράταση της παραμονής στην εξουσία και η πλάστιγγα έγειρε προς την πλευρά του προέδρου των ΑΝΕΛ.
Ο κ. Καμμένος φαίνεται ότι με την πρόταση του για τη δημιουργία μιας βαλκανικής συνεργασίας-ασπίδας απέναντι στη ρώσικη απειλή, εξέφρασε μια εναλλακτική λύση, την οποία γνώριζε ο κ. Τσίπρας, σε περίπτωση που δεν περπατούσε η συμφωνία των Πρεσπών. Ένα σενάριο το οποίο θα ενέπλεκε ακόμη περισσότερο τη χώρα στους πολεμικούς σχεδιασμούς και στα επικίνδυνα παιχνίδια των δύο υπερδυνάμεων στην περιοχή. Επιπλέον, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, όσο πλησιάζει η ο καιρός που θα επικυρωθεί η συμφωνία, επιχειρεί να κάνει πιο ηχηρή την παρουσία του με στόχο να κερδίσει ψηφοφόρους στις επερχόμενες εκλογές . Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι οι ΑΝΕΛ στην διαδικασία αυτή θα αποδυναμωθούν με τη διαφοροποίηση βουλευτών τους . Μια τέτοια προοπτική προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη νευρικότητα και πανικό στις κινήσεις του κ. Καμμένου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ομηρία του κ. Τσίπρα είναι περισσότερο από ποτέ φανερή. Το πιθανότερο, βεβαίως , είναι ότι παρά τους λεονταρισμούς του υπουργού Άμυνας η συνεργασία τους θα φτάσει έως εκεί που οι δυο τους έχουν συμφωνήσει προσδοκώντας ψήφους καθένας από διαφορετικές δεξαμενές.
Η παραίτηση του κ. Κοτζιά και η ανάληψη του υπουργείου από τον πρωθυπουργό δε φαίνεται προς το παρόν να επηρεάζει το σκοπιανό ιδίως ύστερα από το άνοιγμα των διαδικασιών για συνταγματική αναθεώρηση που ενέκρινε το κοινοβούλιο της γειτονικής χώρας. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με τα υπόλοιπα θέματα, όπως το Αιγαίο, τις ΑΟΖ και το Κυπριακό. Σύμφωνα με αναλυτές , αλλά και πολλά κυπριακά ΜΜΕ, η αλλαγή στο ΥΠΕΞ θεωρείται πλήγμα για την υπόθεση της Κύπρου, επειδή ο απερχόμενος υπουργός μετά το φιάσκο του Γκραν Μοντανά είχε καταφέρει να αναδείξει τις σοβαρές πλευρές του ζητήματος και να μεταφέρει τη συζήτηση από τα συνταγματικά θέματα σε εκείνα της κατοχής , της ασφάλειας και των εγγυήσεων προωθώντας το τρίπτυχο: η Κύπρος ένα κανονικό κράτος, χωρίς στρατό και εγγυήτριες δυνάμεις. Προσέγγιση παραπλανητική, κατά την εκτίμηση μου, αφού όλες οι ενέργειες και οι αποφάσεις του κ. Κοτζιά και στο κυπριακό κινούνταν πάντοτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και των σχεδιασμών των ΗΠΑ .
Η κυβέρνηση με ή χωρίς τον πρώην ΥΠΕΞ θα συνεχίσει την προσπάθεια της να γίνει η καλύτερη σύμμαχος της Αμερικής στην περιοχή και να συμβάλλει στη δημιουργία του αντιρωσικού τόξου που θα ξεκινά από τα Βαλκάνια , θα καταλήγει στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και θα στοχεύει στη Συρία και το Ιράν. Θα εξακολουθεί να είναι ο υπηρέτης των μεγάλων κολοσσών, οι οποίοι θα εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα που υπάρχουν στην περιοχή ζητιανεύοντας ψίχουλα , ματιές συμπόνιας και έναν καλό λόγο για τις ανθρωποφάγες αγορές.
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 5ο ΓΕΛ Καλαμάτας
