Της Εμμανουέλας Αάμερ Μουλατσιώτη

Η εποχή μας είναι απάνθρωπη. Όχι μόνο δεν σε εμπνέει να γίνεις καλύτερος άνθρωπος αλλά σε τιμωρεί αν δεν γίνεις απάνθρωπος. Και για αυτό η ρήση του Διογένη ”Αναζητώ άνθρωπον” κάθε άλλο παρά παράλογη μας μοιάζει πια… Μα αλήθεια γιατί πλέον σπανίζουν οι άνθρωποι; Είμαστε μια κοινωνία πολιτισμένη με νόμους και κανόνες. Τι μας κάνει να παραμένουμε στο βάθος της ψυχής μας θηρία; Η αλήθεια είναι πως οι νόμοι του κράτους είναι απαραίτητοι. Μα υπάρχουν κάποιοι νόμοι άγραφοι και μια δικαστής αδέκαστος η συνείδηση μας ,που ο σύγχρονος άνθρωπος λησμόνησε. Όσο περισσότερο πλουτίζουμε σε υλικά ,γνώσεις ,σωματική δύναμη ,τόσο πιο αλαζόνες γινόμαστε. Σε σημείο που τίποτα από όσα έχουμε να μην μας γεμίζει. Μονάχα όλα αυτά λειτουργούν σαν αναλγητικό για τον πόνο που δημιουργεί μέσα μας ,η ίδια μας η κακία, ο φθόνος που μας φθείρει. Και τώρα που σιγά-σιγά μας παίρνουν τα υλικά μας αγαθά ,μοιάζουμε με εθισμένα θηρία που δεν έχουν κανέναν ηθικό δισταγμό. Τώρα ,θα βιαστούν κάποιοι να πουν πως από ηθικολογίες έχουμε ακούσει αρκετά. Προφανώς όμως αυτό είναι ψέμα. Και απόδειξη πως η ευρύτερη έννοια της ηθικής σπανίζει στην εποχή μας. Ο λόγος ,η τιμή ,το φιλότιμο ,η αλληλεγγύη ,η αναγνώριση του σωστού δεν μας λένε πλέον απολύτως τίποτα. Υπάρχει λοιπόν δρόμος επιστροφής; Επιστροφή…Ίσως όχι δεν έχουμε κάπου να επιστρέψουμε. Πρέπει μάλλον να θέσουμε έναν καινούριο προορισμό. Προς τα που όμως; Για να βρείτε την απάντηση δεν έχετε παρά να ρωτήσετε την ψυχή σας; Που ,κάτω από θέλω και ξενικά πρέπει ,λαχταράει να πάει; Εκεί ,ορίστε και την πυξίδα της ζωής σας. Και ίσως κάπως έτσι τελικά καταφέρουμε και επιστρέψουμε σε αυτό που θέλαμε και ποτέ δεν συνειδητοποιήσαμε, σε αυτό που ζητούσαμε μα ποτέ δεν αναζητήσαμε, σε αυτό μας ανήκει αλλά ακόμα δεν το ξέρουμε. Και ίσως κατά τη διάρκεια του γεμάτου αγώνες δρόμου για την Ιθάκη ανακαλύψουμε και τι σημαίνει πραγματικά να είσαι άνθρωπος… Επισκεφθείτε και το blog μου : vrestifwnisou.blogspot.gr