Του Χά­ρη Γο­λέ­μη*, υ­πο­ψή­φιος ευ­ρω­βου­λευ­τής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

Οι ε­περ­χό­με­νες ε­κλο­γές για το ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο θα μπο­ρού­σαν να θε­ω­ρη­θούν οι κρι­σι­μό­τε­ρες στην Ελ­λά­δα με­τά τον Δεύ­τε­ρο Παγ­κό­σμιο Πό­λε­μο, αν ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός αυ­τός δεν ταί­ρια­ζε κα­λύ­τε­ρα στις ε­θνι­κές ε­κλο­γές που θα α­κο­λου­θή­σουν τη νί­κη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στις 25 Μα­ϊ­ου.Α­κρι­βώς γι’ αυ­τό το λό­γο, η ΝΔ και το ΠΑ­ΣΟΚ ή Ε­ΛΙΑ έ­χουν ε­πι­δο­θεί σε μια εκ­στρα­τεί­α τρο­μο­κρά­τη­σης του ελ­λη­νι­κού λα­ού, υ­πο­στη­ρί­ζον­τας ό­τι η υ­περ­ψή­φι­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα ο­δη­γή­σει σε πο­λι­τι­κή α­στά­θεια και πε­ρι­πέ­τει­ες. Στο α­κραί­ο ό­ριο, αυ­τές οι πε­ρι­πέ­τει­ες φτά­νουν μέ­χρι τον εμ­φύ­λιο πό­λε­μο, με τον ο­ποί­ο μας α­πεί­λη­σε πριν α­πό λί­γο και­ρό ο κεν­τρο­α­ρι­στε­ρός α­να­πλη­ρω­τής υ­πουρ­γός ε­σω­τε­ρι­κών κ. Γρη­γο­ρά­κος. Δεν θα α­σχο­λη­θώ με αυ­τή την ε­παί­σχυν­τη κιν­δυ­νο­λο­γί­α που μας γυ­ρί­ζει στις φο­βί­ες που καλ­λι­ερ­γού­σε στο λα­ό, τα πρώ­τα με­τεμ­φυ­λια­κά χρό­νια, η αυ­ταρ­χι­κή Δε­ξιά για να εμ­πο­δί­σει την ε­κλο­γι­κή ά­νο­δο της Α­ρι­στε­ράς. Άλ­λω­στε, λό­γω της προ­φα­νούς γε­λοι­ό­τη­τάς της, η εν λό­γω δή­λω­ση α­πο­σύρ­θη­κε γρή­γο­ρα α­πό την κυ­κλο­φο­ρί­α.Αυ­τό που θέ­λω να σχο­λιά­σω ε­δώ εί­ναι ο ι­σχυ­ρι­σμός των κυ­βερ­νών­των ό­τι η νί­κη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα έ­χει ως α­πο­τέ­λε­σμα την έ­ξο­δο της χώ­ρας α­πό την ευ­ρω­ζώ­νη και εν τέ­λει α­πό την Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση. Για να στη­ρί­ξουν την κιν­δυ­νο­λο­γί­α τους, οι δύ­ο κυ­βερ­νη­τι­κοί ε­ταί­ροι α­φ’ ε­νός κα­τη­γο­ρούν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμό και α­φ’ ε­τέ­ρου α­να­φέ­ρον­ται στο πε­ρι­βό­η­το Σχέ­διο Ζ που, κα­τά τους F­i­n­a­n­c­i­al T­i­m­es, εί­χε συν­τά­ξει το ε­πι­τε­λεί­ο του κ. Σό­ϊμ­πλε το 2011, με στό­χο την αν­τι­με­τώ­πι­ση των κιν­δύ­νων για την ευ­ρω­ζώ­νη σε πε­ρί­πτω­ση α­πο­βο­λής της Ελ­λά­δας α­πό αυ­τήν.Δεν θα ε­πα­να­λά­βω ε­δώ τη θέ­ση μου για την ι­δε­ο­λο­γι­κή χρή­ση του ό­ρου ευ­ρω­σκε­πτι­σμός-ή αν­τι­ευ­ρω­πα­ϊ­σμός- που χρη­σι­μο­ποι­εί­ται ε­ναν­τί­ον ό­λων ό­σων εί­ναι ε­ναν­τί­ον της «υ­παρ­κτής ευ­ρω­πα­ϊ­κής ε­νο­ποί­η­σης», ό­πως αυ­τή ε­ξε­λίσ­σε­ται α­πό τα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του 1980..Άλ­λω­στε, η κα­τη­γο­ρί­α πε­ρί αν­τι­ευ­ρω­πα­ϊ­σμού του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έ­χει εν­τε­λώς α­πα­ξι­ω­θεί α­πό την υ­πο­ψη­φι­ό­τη­τα του Α­λέ­ξη Τσί­πρα για την προ­ε­δρί­α της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Ε­πι­τρο­πής.Θα α­σχο­λη­θώ μό­νο με τον κίν­δυ­νο α­πο­βο­λής της Ελ­λά­δας α­πό τη ευ­ρω­ζώ­νη, αν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ α­να­λά­βει την κυ­βέρ­νη­ση. Εί­ναι α­πο­ρί­ας ά­ξιον πώς οι οξ­φορ­δια­νοί α­στέ­ρες της γνω­στής εκ­δο­τι­κής και τη­λε­ο­πτι­κής, συ­στη­μι­κής ναυ­αρ­χί­δας-οι ο­ποί­οι μέμ­φον­ται τον Τσί­πρα για ελ­λι­πή γνώ­ση της αγ­γλι­κής-δεν με­τέ­φρα­σαν στα ελ­λη­νι­κά το P­l­an Z του Σό­ϊμ­πλε ως Σχέ­διο Ω, αλ­λά ως Σχέ­διο Ζ. Η α­πο­ρί­α δεν εί­ναι πε­ρί ό­νου σκιάς ού­τε α­πο­τε­λεί σχο­λα­στι­κι­σμό. Έ­να Σχέ­διο Ω εί­ναι έ­να έ­σχα­το σχέ­διο, έ­να σχέ­διο έ­κτα­κτης α­νάγ­κης. Και για την πε­ρί­πτω­ση πυ­ρη­νι­κού πο­λέ­μου, η α­με­ρι­κα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση έ­χει κα­ταρ­τί­σει P­l­an Z.Για να φτά­σει, ό­μως, κά­ποι­ος α­πό το Α (πλή­ρης συμ­μόρ­φω­ση της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης στο πε­ρι­ε­χό­με­νο του μνη­μο­νί­ου) στο Ω (α­πο­χώ­ρη­ση της Ελ­λά­δας α­πό το ευ­ρώ), με­σο­λα­βούν 22 γράμ­μα­τα της αλ­φα­βή­του, δη­λα­δή έ­νας με­γά­λος α­ριθ­μός εν­δι­ά­με­σων συμ­βι­βα­στι­κών λύ­σε­ων. Α­λή­θεια, ποι­α ή­ταν τό­τε και ποι­α εί­ναι σή­με­ρα η πρό­τα­ση της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης για το θέ­μα του δη­μό­σιου χρέ­ους και της αν­τι­με­τώ­πι­σης της λι­τό­τη­τας;Ό­πως έ­χου­με πολ­λά­κις δη­λώ­σει, η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, α­φού κα­ταρ­γή­σει το μνη­μό­νιο, θα πά­ει στις Βρυ­ξέλ­λες να δι­α­πραγ­μα­τευ­τεί με τους ε­ταί­ρους της χώ­ρας, ό­χι με λυ­μέ­νο το ζω­νά­ρι της για καυ­γά αλ­λά ως ι­σό­τι­μο μέ­λος της ευ­ρω­ζώ­νης και της Ε­Ε, ως μια ρι­ζο­σπα­στι­κή, α­πο­φα­σι­στι­κή και ή­ρε­μη δύ­να­μη, με κόκ­κι­νη γραμ­μή τη σω­τη­ρί­α του ελ­λη­νι­κού λα­ού, η ο­ποί­α θα έ­χει ευ­ερ­γε­τι­κές ε­πι­δρά­σεις σε ό­λη την Ευ­ρώ­πη, ι­δι­αί­τε­ρα στις χώ­ρες του Νό­του.Για να φτά­σου­με, ό­μως, σ’ αυ­τό το α­πο­τέ­λε­σμα, χρει­ά­ζε­ται στις ευ­ρω­ε­κλο­γές της Κυ­ρια­κής ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να εί­ναι πρώ­τη δύ­να­μη. Ας τον ψη­φί­σουν, λοι­πόν, οι πο­λί­τες χω­ρίς φό­βο, αλ­λά με πά­θος.

*Δι­ευ­θυν­τής του Ιν­στι­τού­του Νί­κος Που­λαν­τζάς και υ­πο­ψή­φιος ευ­ρω­βου­λευ­τής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

l­e­ft.gr