Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σχετικά με την αναζήτηση ισοδύναμων μέτρων έχει πέσει και η πρόταση για επιβολή ειδικού φόρου στα ΚΤΕΟ.
Στο παρελθόν είχε επιβληθεί ένας παρόμοιος φόρος στα ιδιωτικά ΚΤΕΟ ο οποίος ανέρχονταν στο 10% επί του συνολικού τζίρου των επιχειρήσεων.
Ωστόσο μετά από την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Σεπτέμβριο του 2013 η τότε ηγεσία του Υπουργείου Μεταφορών κατήργησε τον συγκεκριμένο φόρο υπό την απειλή υπέρογκου προστίμου.
Παράλληλα στελέχη του κλάδου επισημαίνουν πως η πιθανή επιβολή ενός επιπρόσθετου φόρου στα ΚΤΕΟ εκτός του ότι αντίκειται σε κανόνες ανταγωνισμού, αναλογικότητας και ισονομίας θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα στην επιχειρηματικότητα λόγω σημαντικής αύξησης του συνολικού λειτουργικού κόστους των επιχειρήσεων με πιθανότερες συνέπειες τη μετακύλιση του στο κόστος ελέγχου ΚΤΕΟ (δηλαδή στο σύνολο σχεδόν των πολιτών) και παράλληλα με περικοπές θέσεων εργασίας, όταν την ίδια στιγμή όλα τα λειτουργούντα Δημόσια ΚΤΕΟ που στην συντριπτική τους πλειοψηφία παραμένουν ζημιογόνα…και ουσιαστικά άνευ αντικειμένου και συντηρούνται καθαρά από δημόσιους πόρους. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με επίσημη μελέτη του ΥΜΕ του 2013 όλα τα Δ.ΚΤΕΟ παρέμεναν ζημιογόνα, παρόλο που απαλλάσσονται από δαπάνες ενοικίασης ακινήτων, ενέργειας ρεύματος, ασφάλισης αστικής – επαγγελματικής ευθύνης και λοιπά απαραίτητα κόστη που βαρύνουν τις λοιπές ιδιωτικές επιχειρήσεις του κλάδου.
Επίσης στελέχη από τον κλάδο των ΚΤΕΟ αναφέρουν στο Enikonomia πως δημιουγούνται και τα εξής ερωτήματα που περιλαμβάνουν: «Πως είναι δυνατό σήμερα να εξετάζεται σήμερα η προώθηση στην ΕΕ ενός (ισοδύναμου για το ΦΠΑ ιδιωτικής εκπαίδευσης) μέτρου το οποίο αντίκειται σε ευρωπαϊκούς κανονισμούς και έχει ήδη απορριφθεί από την αρμόδια επιτροπή της ΕΕ; Συνυπολογίζεται ότι στο κόστος ΚΤΕΟ συμπεριλαμβάνεται ήδη ΦΠΑ 23%; Μήπως η Κυβέρνηση θα έπρεπε να εξετάσει πρωτίστως το κλείσιμο των ζημιογόνων δημοσίων επιχειρήσεων ώστε να πάψουμε επιτέλους να πληρώνουμε για παρωχημένες δημόσιες υπηρεσίες οι οποίες παραμένουν πλέον άνευ αντικειμένου; Μήπως τελικά καταλήγουμε ως χώρα μέλος της ΕΕ αντί να ενθαρρύνουμε τελικά να διώκουμε κάθε προοπτική υγιούςανάπτυξης μέσω ιδιωτικής πρωτοβουλίας και να εξετάζονται παρεμβάσεις σοβιετικού τύπου;»…
