«Όχι κοινοτικά κονδύλια στα κράτη μέλη που δεν είναι αλληλέγγυα στους πρόσφυγες»
Τα παραπάνω τόνισε ο επικεφαλής της ΚΟ του Ποταμιού στο ΕΚ Μίλτος Κύρκος κατά τη διάρκεια της συζήτησης, για τα προσωρινά μέτρα στον τομέα της διεθνούς προστασίας υπέρ της Ιταλίας και της Ελλάδας, στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου παρουσία του Επιτρόπου Δημήτρη Αβραμόπουλου.
Ακολουθεί ολόκληρη η παρέμβαση
«Η σημερινή συζήτηση μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε ένα απολογισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής στο προσφυγικό.
Τον Μάιο του 15 δεσμευτήκαμε για τη μετακίνηση 22 χιλ προσφύγων από τις εστίες πολέμου στην Ευρώπη, αλλά επανεγκαταστήσαμε μόνο 10 χιλιάδες.Τον Σεπτέμβριο του 15 δεσμευτήκαμε για τη μετακίνηση 160 χιλιάδων προσφύγων από τις χώρες πρώτης γραμμής (Ελλάδα και Ιταλία)αλλά μετεγκαταστήσαμε μόνο 5 χιλιάδες.
Καταλαβαίνετε ότι αν ήμασταν μια ιδιωτική εταιρεία θα είχαν απολυθεί όλοι οι υπεύθυνοι, σχεδιασμού και υλοποίησης. Όμως είμαστε αυτοί που κρατούν τις τύχες ανθρώπων στα χέρια μας.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί η Επιτροπή και το Συμβούλιο σχεδιάζουν αλλά τα κράτη μέλη δεν υλοποιούν; Γιατί τέτοιου είδους συμφωνίες δεν είναι δεσμευτικές;
Σήμερα ο πρόεδρος Γιούνκερ μας τόνισε πως η αλληλεγγύη δεν επιβάλλεται, βγαίνει από την καρδιά. Ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Εάν μιλούσαμε για το σύμφωνο σταθερότητας ή τις εθνικές επιδοτήσεις θα είχε την ίδια, χαλαρή άποψη;
Για να μην τον αδικήσω όμως, έφερε ως απόδειξη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης τις επενδύσεις των Ευρωπαϊκών ταμείων στις διάφορες χώρες. Θα συμφωνήσω απόλυτα στο ισοζύγιο που προτείνει : όχι αλληλεγγύη, όχι επενδύσεις.Και αν στην αρχή είχαμε δικαίως τη δικαιολογία ότι η Ελλάδα δεν συνεργάζεται, τώρα πιά ούτε αυτό υπάρχει. Όλοι οι πρόσφυγες έχουν καταγραφεί, τα στοιχεία ελέγχονται και ήδη 7751 άνθρωποι περιμένουν με τις βαλίτσες και τα χαρτιά στα χέρι την μετέγκατασταση – αλλά η ευρωπαϊκή πόρτα δεν ανοίγει.
Και η Κομισιόν σήμερα μας ζητάει επιπλέον οι πρόσφυγες που επανεγκαθίστανται από τις ζώνες πολέμου στα διάφορα κράτη κάτω από ιδιαίτερα σχήματα (πχ εργασιακή βίζα, ανθρωπιστική βίζα κλπ.) να θεωρηθεί ότι καλύπτουν τις υποχρεώσεις προς τα κράτη πρώτης γραμμής! Να αφήσουν δηλαδή όσους είναι ήδη στην Ευρώπη να ξεχειμωνιάσουν στην Ελλάδα της κρίσης και στην Ιταλία.
Περιγράφουμε την ήττα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τον θρίαμβο των εθνικών πολιτικών εις βάρος της κοινής μας αντιμετώπισης. Την ήττα αυτή την βλέπουμε ακόμη πιο καθαρά στα μάτια των 7751 προσφύγων που περιμένουν δυστυχώς χωρίς ανταπόκριση.»
