Πα­ρέ­στη στην εκ­δή­λω­ση που έ­γι­νε στο Νο­σο­κο­μεί­ο Κα­λα­μά­τας, με α­φορ­μή την Δι­ε­θνή Η­μέ­ρα Νο­ση­λευ­τών.

«Ο ρό­λος της ση­με­ρι­νής εκ­δή­λω­σης πι­στεύ­ω εί­ναι ό­τι πρέ­πει, ό­λοι ε­μείς οι λει­τουρ­γοί υ­γεί­ας, να α­φυ­πνι­στού­με και να αν­τι­δρά­σου­με δι­εκ­δι­κών­τας έ­να κα­λύ­τε­ρο δη­μό­σιο σύ­στη­μα υ­γεί­ας. Εί­ναι στο χέ­ρι μας να δρά­σου­με ό­σο εί­ναι και­ρός».

Αυ­τό ση­μεί­ω­σε, με­τα­ξύ άλ­λων, ο υ­πο­ψή­φιος δή­μαρ­χος Κα­λα­μά­τας Μα­νώ­λης Μά­κα­ρης, ε­πι­κε­φα­λής του συν­δυα­σμού «Α­νοι­χτός Δή­μος – Ε­νερ­γοί Πο­λί­τες», χαι­ρε­τί­ζον­τας σή­με­ρα το με­ση­μέ­ρι, στην εκ­δή­λω­ση που έ­γι­νε στο Νο­σο­κο­μεί­ο Κα­λα­μά­τας, με α­φορ­μή την Δι­ε­θνή Η­μέ­ρα Νο­ση­λευ­τών.

Σή­με­ρα Πέμ­πτη το α­πό­γευ­μα, ο Μ. Μά­κα­ρης θα πε­ρι­ο­δεύ­ει σε Αρ­φα­ρά (7 μ.μ.­), Θου­ρί­α (8 μ.μ.) ε­νώ στις 9 το βρά­δυ μι­λά στον Α­ρι.

Α­κο­λου­θεί η πλή­ρης ο­μι­λί­α του κ. Μά­κα­ρη

Συ­νά­δελ­φοι, συ­να­δέλ­φισ­σες

Ζού­με στην ε­πο­χή της βα­θειάς οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης που έ­χει ε­πη­ρε­ά­σει ση­μαν­τι­κά το δη­μό­σιο σύ­στη­μα υ­γεί­ας και τους λει­τουρ­γούς του.

Ει­δι­κά σε αυ­τή τη ε­πο­χή ο ρό­λος του νο­ση­λευ­τή α­πο­κτά ι­δι­αί­τε­ρη α­ξί­α. Εί­ναι ο λει­τουρ­γός υ­γεί­ας που γί­νε­ται α­πο­δέ­κτης ό­λων των πα­ρα­πό­νων για την κα­τάν­τια του δη­μό­σιου συ­στή­μα­τος υ­γεί­ας. Αλ­λά εί­ναι και ο στυ­λο­βά­της του.

Α­μέ­τρη­τες ώ­ρες δί­πλα στον πά­σχον­τα συ­νάν­θρω­πο. Α­τέ­λει­ω­τα ξε­νύ­χτια στην υ­πη­ρε­σί­α του.

Και α­πό την άλ­λη το κρά­τος, η πο­λι­τεί­α. Τι κά­νει το κρά­τος και η πο­λι­τεί­α για το νο­ση­λευ­τή και τη νο­ση­λεύ­τρια;

Α­να­γνω­ρί­ζει το ρό­λο του νο­ση­λευ­τή και της νο­ση­λεύ­τριας μό­νο στα χαρ­τιά και στις τι­μη­τι­κές εκ­δη­λώ­σεις.

Ε­ξα­θλι­ω­μέ­νοι μι­σθοί. Υ­πε­ρω­ρί­ες που δεν πλη­ρώ­νον­ται. Ρε­πό που δεν χο­ρη­γούν­ται. Ερ­γα­σια­κή α­βε­βαι­ό­τη­τα. Νο­ση­λευ­τι­κές μο­νά­δες σε α­βε­βαι­ό­τη­τα. Α­νύ­παρ­κτη α­σφά­λεια στο χώ­ρο του νο­σο­κο­μεί­ου. Ε­φη­με­ρί­ες του τρό­μου με α­τε­λεί­ω­τες ου­ρές. Α­πό την μια με­ριά ο α­σθε­νής που πά­σχει, οι συγ­γε­νείς που α­γω­νιούν και α­πό την άλ­λη ο ερ­γα­ζό­με­νος στο χώ­ρο της υ­γεί­ας που προ­σφέ­ρει τον κα­λύ­τε­ρο του ε­αυ­τό αλ­λά το σύ­στη­μα υ­γεί­ας τον ε­ξαν­τλεί και τον συν­θλί­βει.

Έ­να σύ­στη­μα υ­γεί­ας ά­δι­κο για τους α­σθε­νείς αλ­λά ά­δι­κο και για τους ερ­γα­ζό­με­νους.

Έ­να σύ­στη­μα υ­γεί­ας που σύμ­φω­να με τον Ο­Ο­ΣΑ κα­τα­τάσ­σε­ται στις τε­λευ­ταί­ες θέ­σεις με μό­λις 3,3 Νο­ση­λευ­τές / 1.000 κα­τοί­κους, τη στιγ­μή που ο Μ.Ο. των χω­ρών του Ο­Ο­ΣΑ α­νέρ­χε­ται σε 8,8 Νο­ση­λευ­τές / 1.000 κα­τοί­κους»!

Και α­πό την άλ­λη το σύ­στη­μα υ­γεί­ας ε­πι­ζη­τά α­ξι­ο­λό­γη­ση που   ε­πι­βάλ­λει ό­τι το 15 % των συ­να­δέλ­φων μας εί­ναι Α­ΧΡΗ­ΣΤΟΙ και το 60% ΜΕ­ΤΡΙΟΙ, ε­νώ μό­λις το 25% θα βαθ­μο­λο­γη­θούν ως ά­ρι­στοι.

Βλέ­πε­τε λοι­πόν την αν­τί­φα­ση α­πό την μια με­ριά να υ­πάρ­χει τε­ρά­στια έλ­λει­ψη προ­σω­πι­κού και α­πό την άλ­λη να προ­ω­θεί­ται η α­ξι­ο­λό­γη­ση με σκο­πό την α­πό­λυ­ση.

Πα­ράλ­λη­λα το ε­πι­στη­μο­νι­κό μας δυ­να­μι­κό εγ­κα­τα­λεί­πει την Ελ­λά­δα προ­σβλέ­πον­τας σε έ­να κα­λύ­τε­ρο ερ­γα­σια­κό μέλ­λον στο ε­ξω­τε­ρι­κό.

Ο ρό­λος της ση­με­ρι­νής εκ­δή­λω­σης πι­στεύ­ω εί­ναι ό­τι πρέ­πει ό­λοι ε­μείς οι λει­τουρ­γοί υ­γεί­ας να α­φυ­πνι­στού­με και να αν­τι­δρά­σου­με δι­εκ­δι­κών­τας έ­να κα­λύ­τε­ρο δη­μό­σιο σύ­στη­μα υ­γεί­ας.

Εί­ναι στο χέ­ρι μας να δρά­σου­με ό­σο εί­ναι και­ρός.