Ξεκίνησαν οι εργασίες της διημερίδος με θέμα «Νέοι ορίζοντες για τη νοσηλευτική επιστήμη – Νοσηλευτής στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα».

nosileutries9Ξε­κί­νη­σαν οι ερ­γα­σί­ες το πρω­ί στο ξε­νο­δο­χεί­ο Elit οι ερ­γα­σί­ες της δι­η­με­ρί­δος με θέ­μα «Νέ­οι ο­ρί­ζον­τες για τη νο­ση­λευ­τι­κή ε­πι­στή­μη – Νο­ση­λευ­τής στο δη­μό­σιο και τον ι­δι­ω­τι­κό το­μέ­α».

Την δι­η­με­ρί­δα που πραγ­μα­το­ποι­εί­ται υ­πό την αι­γί­δα της Νο­ση­λευ­τι­κής Υ­πη­ρε­σί­ας του Νο­σο­κο­μεί­ου Μεσ­ση­νί­ας και του 10ου Πε­ρι­φε­ρεια­κού τμή­μα­τος Πε­λο­πον­νή­σου της Έ­νω­σης Νο­ση­λευ­τών Ελ­λά­δος χαι­ρέ­τη­σαν ο εκ­πρό­σω­πος του Μη­τρο­πο­λί­τη Μεσ­ση­νί­ας, ο Δή­μαρ­χος Κα­λα­μά­τας Πα­να­γι­ώ­της Νί­κας, ο βου­λευ­τής του ΣΥΡΙΖΑ Θα­νά­σης Πε­τρά­κος και ο πρόεδρος του Νο­σο­κο­μεί­ου Μεσ­ση­νί­ας Γι­ώρ­γος Μπέ­ζος.

nosileutries6Στην το­πο­θέ­τη­σή του ο πρό­ε­δρος του 10ου Πε­ρι­φε­ρεια­κού τμή­μα­τος Πε­λο­πον­νή­σου της Έ­νω­σης Νο­ση­λευ­τών Ελ­λά­δος Νί­κος Ορ­φα­νός ε­πε­σή­μα­νε ό­τι το με­γα­λύ­τε­ρο πρό­βλη­μα του κλά­δου εί­ναι η έλ­λει­ψη Νο­ση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού, το ο­ποί­ο μά­λι­στα ό­πως τό­νι­σε τεί­νει να γί­νει τρα­γι­κό και ζή­τη­σε α­πό την κυ­βέρ­νη­ση να ά­ρει την δέ­σμευ­ση της για μη προσ­λή­ψεις ει­δι­κά στο Νο­ση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό.

nosileutries8Ο Δή­μαρ­χος Κα­λα­μά­τας Πα­να­γι­ώ­της Νί­κας στον χαι­ρε­τι­σμό του ε­ξή­ρε την προ­σφο­ρά των νο­ση­λευ­τρι­ών και νο­ση­λευ­τών, το­νί­ζον­τας πως εί­ναι τό­σο σπου­δαί­ο το έρ­γο τους «γι’ αυ­τό και τα πα­λι­ό­τε­ρα χρό­νια, ό­ταν μό­νο γυ­ναί­κες α­σκού­σαν το λει­τούρ­γη­μα αυ­τό, οι άν­θρω­ποι δεν βρή­καν άλ­λο τρό­πο να α­πευ­θυν­θούν στη νο­ση­λεύ­τρια πα­ρά τη λέ­ξη «α­δελ­φή», μια λέ­ξη ι­ε­ρή, που έ­δει­χνε πό­σο οι­κεί­ο έ­νι­ω­θαν τον άν­θρω­πο που τους α­πά­λυ­νε τον πό­νο και πό­σο ψη­λά τον το­πο­θε­τού­σαν».

nosileutes2Το έρ­γο των νο­ση­λευ­τών εί­ναι βα­ρύ και σπου­δαί­ο, γι’ αυ­τό «χρει­ά­ζε­ται πε­ραι­τέ­ρω υ­πο­στή­ρι­ξη α­πό την πο­λι­τεί­α, ό­χι μό­νο η­θι­κή αλ­λά και υ­λι­κή», τό­νι­σε ο Δή­μαρ­χος.

nosileutries7Ε­πί­σης, ευ­χα­ρί­στη­σε τους δι­ορ­γα­νω­τές για την ε­πι­λο­γή της Κα­λα­μά­τας ως τό­που δι­ε­ξα­γω­γής της δι­η­με­ρί­δας.

Στον Χαι­ρε­τι­σμό του ο Δι­οι­κη­τή του Γ.Ν. Μεσ­ση­νί­ας Γι­ώρ­γου Μπέ­ζου τό­νι­σε :

«Με ι­δι­αί­τε­ρη χα­ρά αλ­λά και με πε­ρη­φά­νια μπο­ρώ να πω ό­τι πα­ρευ­ρί­σκο­μαι σή­με­ρα στην 1η Δι­η­με­ρί­δα που ορ­γα­νώ­νουν οι α­γα­πη­τοί μου συ­νερ­γά­τες της Νο­ση­λευ­τι­κής Υ­πη­ρε­σί­ας μα­ζί με το Πε­ρι­φε­ρεια­κό Πα­ράρ­τη­μα της ΕΝΕ.

nosileutries11Και το λέ­ω αυ­τό φί­λες και φί­λοι, δι­ό­τι η σύλ­λη­ψη και η υ­λο­ποί­η­ση τέ­τοι­ων πρω­το­βου­λι­ών συμ­βά­λουν κα­θο­ρι­στι­κά στην α­να­βάθ­μι­ση των πα­ρε­χό­με­νων υ­πη­ρε­σι­ών υ­γεί­ας και μά­λι­στα α­πό έ­να κλά­δο ο ο­ποί­ος α­πο­τε­λεί το βα­σι­κό πυ­λώ­να και την ρα­χο­κο­κα­λιά κά­θε Υ­γει­ο­νο­μι­κού Συ­στή­μα­τος.

nosileutries10Εί­ναι γνω­στό ό­τι στην Ελ­λά­δα της κρί­σης, στην Ελ­λά­δα των 2,5 πε­ρί­που α­να­σφά­λι­στων συ­ναν­θρώ­πων μας,  που η κοι­νω­νί­α μας έ­χει α­νάγ­κη α­πό έ­να δω­ρε­άν και ποι­ο­τι­κό σύ­στη­μα υ­γεί­ας, ό­που ό­λοι α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό φύ­λο, θρη­σκεί­α, οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση δι­και­ούν­ται ί­ση πρό­σβα­ση στην υ­γεί­α, οι νο­ση­λευ­τές δη­λώ­νουν πα­ρών και  δί­νουν το δι­κό τους α­γώ­να πολ­λές φο­ρές μέ­σα σε αν­τί­ξο­ες συν­θή­κες δί­πλα στον α­σθε­νή.

Και εί­ναι κοι­νά πα­ρα­δε­κτό ό­τι χω­ρίς νο­ση­λευ­τές δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει κα­μί­α μορ­φής πε­ρί­θαλ­ψη, δε μπο­ρεί να στα­θεί κα­νέ­να σύ­στη­μα υ­γεί­ας.

Θα εί­μαι σύν­το­μος. Τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια στο Γε­νι­κό Νο­σο­κο­μεί­ο Μεσ­ση­νί­ας κα­τα­βάλ­λε­ται μια με­γά­λη συλ­λο­γι­κή προ­σπά­θεια και πι­στεύ­ω ό­τι ό­λοι μα­ζί έ­χου­με κα­τα­φέ­ρει να πά­με τα πράγ­μα­τα λί­γο μπρο­στά και μά­λι­στα σε μια πε­ρί­ο­δο με­γά­λης οι­κο­νο­μι­κής και κοι­νω­νι­κής κρί­σης.

Μου δί­νε­ται λοι­πόν σή­με­ρα και για μια α­κό­μα φο­ρά η ευ­και­ρί­α να δη­λώ­σω δη­μό­σια ό­τι πρω­τα­γω­νι­στές και βα­σι­κοί συν­τε­λε­στές σε αυ­τή τη προ­σπά­θεια α­πο­τε­λούν οι Νο­ση­λευ­τές.

Για αυ­τή τους λοι­πόν την συμ­βο­λή και για αυ­τή τους την προ­σφο­ρά, νοι­ώ­θω το χρέ­ος να τους κοι­τά­ξω για α­κό­μη μια φο­ρά στα μά­τια και τους πω έ­να με­γά­λο, με­γά­λο ευ­χα­ρι­στώ.

Κλεί­νον­τας θέ­λω να σας δώ­σω θερ­μά συγ­χα­ρη­τή­ρια και  να ευ­χη­θώ αυ­τή η δι­η­με­ρί­δα να κα­τα­στεί θε­σμός. Κα­λές ε­πι­τυ­χί­α στις ερ­γα­σί­ες»