Γράφει ο Θόδωρος  Γαλανόπουλος 

Όταν πλάκωσε ο  δάκος της ελιάς μας, λίγο-πολύ όσοι θα ήταν υπεύθυνοι για να τον πολεμήσουν, μας είπαν ότι έφταιγε ο καιρός, η υγρασία, η ξηρασία, και πάρτε ότι απέμεινε από τις ελιές και το λάδι, να το πουλήσετε στους εμπόρους μπιρ-παρά, να  τη βγάλουν άνετα αυτοί με το εμπόριο στην Ιταλία, και εσας να μη σας φτάνουν ούτε  για μεροκάματα για το ράβδισμα…! Τώρα σχεδόν που έπεσαν όλοι οι δρόμοι του Ταϋγέτου και αυτό το ρίχνουμε στον καιρό που έβρεξε πολύ!  Δηλαδή τι; οι δρόμοι που φτιάχνουμε είναι ξερικοί ;  είναι για καλοκαιρινή χρήση μόνο;  και το χειμώνα περνάτε γρήγορα να σώσετε τη ζωή σας;  Ούτε για αυτό ευθύνεται κανένας από ότι φαίνεται!  Όπως και όταν έπεσε ο εθνικός δρόμος για την Τρίπολη, φρέσκος- φρέσκος φτιαγμένος, και πηγαίναμε από τον παλιό δρόμο χρόνια ολόκληρα, μέχρι να φτιαχτεί η γέφυρα και δρόμοι  νέοι και να μπουν διόδια για να τα κονομήσουν κάποιοι…. Με μεγάλη ευκολία βλέπετε φίλοι μου με ένα απλό τίναγμα στο σακάκι, φεύγουν οι ευθύνες από πάνω από τους υπευθύνους όταν χρειάζεται, και βγαίνουν πεντακάθαροι σαν υποψήφιοι και ζητάνε την ψήφο του ελληνικού λαού… Κοιτάξτε την πόλη της Καλαμάτας!  κάθε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και μία λακκούβα… κάθε επίδοξος δήμαρχος και βουλωμένο φρεάτιο!  Τη μία μέρα ο δήμος ασφαλτοστρώνει το δρόμο, και την επομένη έρχεται μία εταιρεία τηλεφωνίας, και σκάβει όλη την πόλη γιατί έτσι μας αρέσει!   Και μπύρες πίνουμε και τρύπες ανοίγουμε και τον πολίτη στα παλιά μας τα υποδήματα γράφουμε!   αβάντι Μαέστρο ένα Kαλαματιανό!