To… πάθος του Σταύρου Ψυχάρη για τον Αλέξη Τσίπρα, είναι γνωστό. Τα αισθήματα φυσικά είναι… αμοιβαία, στην πραγματικότητα που βιώνουμε ωστόσο τους τελευταίους μήνες, το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Δεν χωρούν στον δημόσιο βίο, τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όσο και το… Συγκρότημα Λαμπράκη.

Μέχρι σήμερα βέβαια, όπως είναι εύλογο, η πολιτική εξουσία κερδίζει τη μιντιακή. Ο ΔΟΛ ωστόσο δεν το βάζει κάτω, και σήμερα, με άρθρο στο “Βήμα”, στέλνει μήνυμα… αποχαιρετισμού στον Αλέξη Τσίπρα, με αφορμή το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο τίτλος του άρθρου είναι “Το Συνέδριο της ήττας”, ενώ το κείμενο κλείνει με την αποστροφή… “κοινή η μοίρα των ασεβών”.

Το άρθρο του “Βήματος” έχει ως εξής:

“Ο Πρωθυπουργός προσέρχεται στο συνέδριο του κόμματός του σε μια προσπάθεια να ξαναχτίσει το μύθο που ξέφτισε στους είκοσι μήνες της ανορθολογικής και άγονης διακυβέρνησής του.

Τούτο το συνέδριο δεν έχει καμία σχέση με το προηγούμενο.

Πριν από τρία χρόνια τα πράγματα ήταν εύκολα.

Τότε οι δρόμοι ήταν ανοιχτοί και τα σκυλιά δεμένα, που λέει και ο λαός.

Οι πολίτες δεν είχαν επιφυλάξεις, ήταν πρόθυμοι να αγοράσουν τις ελπίδες που μοίραζε αφειδώς, οι αντίπαλοι εξουθενωμένοι από το μέγα βάρος της χρεοκοπίας και οι κομματικές δυνάμεις αγωνιστικές, έτοιμες να τα δώσουν όλα για τη μοναδική ιστορική ευκαιρία που απλωνόταν μπροστά τους.

Η ευκαιρία προσφέρθηκε μετά φανών και λαμπάδων από φίλους και εχθρούς.

Η εξουσία παραδόθηκε σχεδόν αμαχητί.

Η διαχείρισή της όμως απεδείχθη απολύτως προβληματική, το κόμμα απαράσκευο και η ηγεσία του λειψή, κατώτερη των προσδοκιών.

Στους είκοσι μήνες εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ πέταξε από την Ανατολή στη Δύση, βρέθηκε από το φως στο σκοτάδι και ο ηγέτης του χρειάσθηκε να αρνηθεί τους πρώτους λόγους και τις περισσότερες των επιλογών του.

Οι ελπίδες που καλλιέργησε διαψεύστηκαν,οι πολιτικές που διακινούσε κατέρρευσαν, τα πρόσωπα που εμφάνισε απεδείχθησαν ζημιογόνα και οι ιδέες εντέλει ανεδαφικές, ανεφάρμοστες στο πλαίσιο του παρόντος κόσμου.

Και ο ίδιος ο αρχηγός, αφού έπαιξε με του λαού τις αγωνίες, κατέληξε απόλυτα συμβιβασμένος με τους χειρότερους εφιάλτες της νιότης του.

Σήμερα φαντάζει κακέκτυπο των ηγετών του νεοφιλελευθερισμού, χαμένος στα δώματα μιας απόμακρης και προστατευμένης από τις κλούβες των ΜΑΤ εξουσίας.

Καλώς ή κακώς σήμερα δεν έχει επιλογές.

Θα προσέλθει στο δεύτερο συνέδριο του κόμματός του υποσχόμενος ανάπτυξη και πρόοδο, διεκδικώντας τις ξένες επενδύσεις κατά τα πρότυπα του κινεζικού κομμουνιστικό – φιλελεύθερου μοντέλου.

Με τη διαφορά ότι πλέον δεν πείθει, δεν συνεγείρει, ούτε κινητοποιεί.

Όπως λέει και ο λαός σώνεται το λάδι στο καντήλι του.

Κατέστη αναξιόπιστος πια, δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει προσδοκίες, ούτε να παρουσιάσει διαδικασία ανάταξης.

Προϊόντος του χρόνου καθίσταται και ο ηγέτης πρόβλημα.

Όπως φαίνεται και από τις πολλές και διαδοχικές μετρήσεις ο ίδιος ο πρωθυπουργός καθίσταται βαρίδι για το κόμμα του.

Κοινή άλλωστε η μοίρα των ασεβών..