«Αυξάνεται συνεχώς το τελευταίο διάστημα ο αριθμός των προσφύγων που εισέρχονται στη χώρα μας, κυρίως από τη Συρία, αλλά και άλλες χώρες στις οποίες εκδηλώνονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα οι μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί, με ιμπεριαλιστικούς πολέμους και πολύμορφες επεμβάσεις. Σύμφωνα με στοιχεία του Λιμενικού Σώματος, το πρώτο τρίμηνο του 2015 εισήλθαν στη χώρα μας από τα θαλάσσια σύνορά της 10.445 πρόσφυγες στη μεγάλη πλειοψηφία τους, σε σύγκριση με 2.863 το αντίστοιχο τρίμηνο του περασμένου έτους, ενώ αναμένεται να φτάσουν τις 100.000 μέσα στο 2015.» Τονίζει το ΠΑΜΕ Μεσσηνίας σε ανακοίνωσή του με αφορμή την αποβίβαση 175 προσφύγων από την Συρία στην Καλαμάτα.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Το Σάββατο 9 Μάη αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Καλαμάτας 175 πρόσφυγες . Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για Σύριους εκ των οποίων 50 παιδιά και αρκετά από αυτά κάτω των 3μηνων .
Αυξάνεται συνεχώς το τελευταίο διάστημα ο αριθμός των προσφύγων που εισέρχονται στη χώρα μας, κυρίως από τη Συρία, αλλά και άλλες χώρες στις οποίες εκδηλώνονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα οι μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί, με ιμπεριαλιστικούς πολέμους και πολύμορφες επεμβάσεις. Σύμφωνα με στοιχεία του Λιμενικού Σώματος, το πρώτο τρίμηνο του 2015 εισήλθαν στη χώρα μας από τα θαλάσσια σύνορά της 10.445 πρόσφυγες στη μεγάλη πλειοψηφία τους, σε σύγκριση με 2.863 το αντίστοιχο τρίμηνο του περασμένου έτους, ενώ αναμένεται να φτάσουν τις 100.000 μέσα στο 2015.
Οι υπάρχουσες υποδομές για την υποδοχή τους είναι από ανύπαρκτες έως εντελώς ανεπαρκείς, ενώ χιλιάδες από αυτούς παρότι έχουν προορισμό άλλες χώρες της ΕΕ, παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας εξαιτίας του Κανονισμού του Δουβλίνου και της Συνθήκης Σένγκεν. Το αποτέλεσμα είναι να αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα τόσο οι ίδιοι οι πρόσφυγες, ακόμη και μικρά παιδιά, που καταφεύγουν στη χώρα μας (στέγαση, σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κλπ.) όσο και οι κάτοικοι των περιοχών που δέχονται τα προσφυγικά κύματα, δημιουργώντας επιπλέον την «πρώτη ύλη» για καλλιέργεια ρατσιστικών αντιλήψεων και συμπεριφορών.
Η προσπάθεια διασκέδασης του σοβαρού αυτού ζητήματος από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και η εναπόθεση της αντιμετώπισής του στη δήθεν “αλληλεγγύη των εταίρων” και των οργάνων της ΕΕ, που ευθύνονται σημαντικά για τη δημιουργία και την ανακύκλωση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος, είναι αδιέξοδη, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους και αποτελεί, στην ουσία, συνέχεια της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Κανένας εργαζόμενος, κανένας νέος, κανένας άνθρωπος καλής θέλησης δε μπορεί να μείνει αδιάφορος. Ο πόνος και η οργή για την προσφυγιά χιλιάδων ανθρώπων, ανάμεσά τους και μικρών παιδιών, πρέπει να στραφεί ενάντια στους υπεύθυνους αυτής της πολιτικής που είναι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και οι κυβερνήσεις τους, το ίδιο το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν – απαιτήσουν ώστε :
Να δημιουργηθούν ανοιχτά κέντρα προσωρινής φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών, όπου θα παρέχονται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σίτιση και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, δωρεάν νομική αρωγή και διερμηνεία, καταγραφή και διευθέτηση των πρώτων αναγκών τους.
Η λειτουργία τους να είναι με ευθύνη του κράτους. Η εξεύρεση και η υπόδειξη των κατάλληλων υποδομών απαιτεί τη συνδρομή των Δήμων και των Περιφερειών όμως μόνο το κράτος μπορεί και πρέπει να έχει την ευθύνη και τη στήριξή τους με το αναγκαίο και κατάλληλο προσωπικό καθώς και τη χρηματοδότησή τους. Κάθε άλλη ενέργεια από τη μεριά της κυβέρνησης θα συνδράμει ώστε να αναβιώνουν τα φαινόμενα γκετοποίησης των μεταναστών που ήδη έχουμε βιώσει και θα στρώνει το έδαφος για το φούντωμα ρατσιστικών, αντιμεταναστευτικών αντιλήψεων και ενεργειών.
Να αποδίδεται το καθεστώς του ασύλου ή της επικουρικής προστασίας σε όλους τους πρόσφυγες, θύματα ιμπεριαλιστικών πολέμων, επεμβάσεων και αντιδραστικών καθεστώτων, με γρήγορες, αξιόπιστες και δίκαιες διαδικασίες, με την αύξηση των γραφείων ασύλου και του προσωπικού τους.
Να χορηγούνται άμεσα ταξιδιωτικά έγγραφα σε όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν προορισμό άλλα κράτη – μέλη της ΕΕ, χωρίς εφαρμογή του Κανονισμού του Δουβλίνου και της Συνθήκης Σένγκεν.
Τα παραπάνω συνεκτικά μέτρα είναι οι ελάχιστες, αλλά και οι μόνες σήμερα ρεαλιστικές προϋποθέσεις ώστε να μη γίνει η χώρα για άλλη μια φορά χωματερή ψυχών και οι μεταναστευτικές ροές των ιμπεριαλιστικών πολέμων, με τη σφραγίδα και της ΕΕ, ένας ακόμη μοχλός πίεσης των λαϊκών στρωμάτων.»
