Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Free Sunday» και την Αγγελική Σπανού, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Δημήτρης Παπαδημούλης, επεσήμανε τα εξής:

1. Σας ξάφνιασε το ποσοστό που πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τη διάσπαση;

Ως προς το ποιος θα ήταν ο νικητής, όχι. Ως προς το εύρος της διαφοράς, ναι. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, και ακόμη περισσότερο ο Τσίπρας, έχουν βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία και ότι ήρθαν για να μείνουν. Από την άλλη, ήταν τόσες οι αντιξοότητες που αντιμετωπίσαμε σε αυτήν την προεκλογική περίοδο, ώστε ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα είχαμε το ίδιο σχεδόν ποσοστό. Αποδείχθηκε πάντως ότι ακόμη και ο στόχος της αυτοδυναμίας δεν ήταν ανέφικτος. Η καθαρή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αναγορεύει την κυβέρνηση Τσίπρα σε ισχυρό πόλο σταθερότητας. Η χώρα χρειάζεται -και θα έχει- κυβέρνηση τετραετίας. Για να πετύχει τους στόχους που έχουν τεθεί και να αφήσουμε οριστικά πίσω μας την κρίση.

2. Ποια είναι η δική σας ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος;

Η νέα κυβέρνηση Τσίπρα έχει μια ισχυρή εντολή να υλοποιήσει χωρίς καθυστερήσεις μια δύσκολη συμφωνία και παράλληλα να προωθήσει τις αλλαγές που απαιτούνται για την αντιμετώπιση χρόνιων συστημικών παθογενειών: πελατειακό κράτος, υψηλή φοροδιαφυγή, γραφειοκρατία, διαφθορά κ.λπ.. Οι πολίτες ξέρουν τις δυσκολίες που έχουμε μπροστά μας. Επέλεξαν όμως καθαρά, ιδιαίτερα τα φτωχότερα νοικοκυριά και η νεολαία, μια κυβέρνηση με «κορμό» τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο τυχαίο δεν ήταν εν τέλει το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σάρωσε στις λαϊκές γειτονιές της Β΄ Αθηνών και Β’ Πειραιώς και της Θεσσαλονίκης. Μόνο τυχαίο δεν ήταν ότι κέρδισε και πάλι την εμπιστοσύνη των νέων, των γυναικών, των ανέργων, των υπαλλήλων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Πολλούς από αυτούς τους κέρδισε πάντως τις τελευταίες ημέρες κυριολεκτικά -και από την άποψη αυτή, επόμενη ευκαιρία μπορεί να μην υπάρξει… Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει για την κυβέρνηση. Χρειάζεται σκληρή και συντονισμένη προσπάθεια για την επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης που είναι το «κλειδί» για την απομείωση του χρέους και την άρση, το συντομότερο δυνατόν, των capital controls. Η οικονομία μπορεί να επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς από τα μέσα του 2016 και παράλληλα να προωθηθούν μέτρα πολιτικής και στόχοι σε όλα τα θέματα που υπερβαίνουν την ατζέντα και τους περιορισμούς του μνημονίου.

3. Γιατί πάλι συνεργασία μόνο με τους ΑΝΕΛ; Θεωρήθηκε πετυχημένο το παράδειγμα διακυβέρνησης του 7μηνου που προηγήθηκε των εκλογών;

Η χώρα χρειαζόταν γρήγορα τη συγκρότηση μιας σταθερής κυβέρνησης και οι ΑΝΕΛ ήταν, παρά τις μεγάλες μας διαφορές, η μόνη δύναμη που προσφέρθηκε να στηρίξει μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και το πρόγραμμά του, και με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι έσπευσαν από το βράδυ της Κυριακής, ακολουθώντας το παράδειγμα της ΝΔ, να επιλέξουν το ρόλο της αντιπολίτευσης. Εμείς πάντως, θα επιμείνουμε σταθερά στην αναζήτηση ευρύτερης στήριξης και συναινέσεων σε μέτρα κυβερνητικής πολιτικής. Η εμπειρία των 7 μηνών έδειξε άλλωστε, ότι σε όλα τα θέματα, ακόμη και στα δύσκολα γι’ αυτήν την κυβερνητική σύμπραξη, όπως η ιθαγένεια ή το προσφυγικό, ακολουθήθηκε μια πολιτική με σαφές προοδευτικό πρόσημο.

4. Σηματοδοτεί η νέα κυβέρνηση μεταρρυθμιστική ορμή; Προτιμήθηκαν οι καλύτεροι ή απλώς έγιναν εσωκομματικοί υπολογισμοί μέχρι σημείου που να αναλάβει κυβερνητική θέση ο Δ. Καμμένος;

Η νέα κυβέρνηση θα κριθεί όπως όλες, εκ του αποτελέσματος. Θεωρώ πολύ θετική τη διατήρηση του ίδιου οικονομικού επιτελείου με την προσθήκη – αναβάθμιση του κ. Χουλιαράκη. Για την περίπτωση Δ. Καμμένου δεν έκρυψα, από την πρώτη στιγμή, την έντονη διαφωνία μου. Ήταν ένα σοβαρό λάθος. Ευτυχώς, αντιμετωπίστηκε τάχιστα. Θα ήταν προτιμότερο όμως να είχε αποφευχθεί. Η επιλογή των προσώπων απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Για τη νέα κυβέρνηση, δεν υπάρχει ούτε ένα λεπτό για χάσιμο. Η μεταρρυθμιστική ορμή θα προκύψει από το περιεχόμενο των πολιτικών. Ας μην σπεύδουμε.

5. Η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου δεν θα είναι δύσκολη υπόθεση;

Ασφαλώς. Και ο λαός και η κυβέρνηση και ακόμη περισσότερο ο ίδιος ο Τσίπρας, έχουν πλήρη επίγνωση των δυσκολιών και των προκλήσεων. Η Αριστερά άλλωστε είναι γεννημένη για τα δύσκολα. Ιστορικά, σε αυτήν καταφεύγει πάντα ο λαός μας στις πλέον κρίσιμες περιόδους. Παρά τα λάθη, αστοχίες ή και υποχωρήσεις, που άλλωστε δεν κρύβουμε, πασχίζουμε να ανταποκριθούμε και να μη διαψεύσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών.

6. Έρχονται τα ραβασάκια του ΕΝΦΙΑ, νέες μειώσεις στις συντάξεις κοκ. Θα δείξει υπομονή η κοινωνική πλειοψηφία κατά τη γνώμη σας;

Εδώ είναι η κυβέρνηση για να εξηγήσει, να πείσει για το αναπόφευκτο κάποιων μέτρων, αλλά και συγχρόνως να πάρει, όσο το επιτρέπει η συγκυρία, αντίμετρα ανακούφισης των ασθενέστερων συμπολιτών μας. Η κυβέρνησή μας που ευελπιστώ ότι θα «τρέξει» σε όλα τα μέτωπα, έχει τη δυνατότητα να αποδείξει ότι το 2016 θα είναι η απαρχή μιας πορείας ανάκαμψης για τη χώρα. Οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι. Στο τέλος της 4ετίας, όμως, μπορεί να έχουμε αφήσει πίσω μας οριστικά την οδυνηρή αυτή κρίση.

7. Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης του νέου προγράμματος;

Υπάρχουν. Προϋπόθεση, η σκληρή δουλειά για την εφαρμογή όσων έχουν συμφωνηθεί -ιδιαίτερα το πρώτο εξάμηνο-, αλλά και η προσήλωση στον στόχο χωρίς πολλές δηλώσεις, με περισσότερο ομαδικό πνεύμα και ενισχυμένη οργανωτική-διοικητική επάρκεια.

8. Θα έχουμε εξελίξεις σχετικά με την απομείωση του χρέους;

Ασφαλώς και θα υπάρξουν, όσο και αν κάποιοι παίξουν τις… καθυστερήσεις. Νωρίτερα ή αργότερα, αυτό για το οποίο δεσμευτήκαμε στον ελληνικό λαό, η αναδιάρθρωση του χρέους θα γίνει πράξη. Η οικονομία, και μαζί τους και οι πολίτες, θα πάρουν ανάσες, όταν κάποιοι άλλοι μας εγκαλούσαν για λαϊκισμό υπερασπιζόμενοι το… δόγμα του βιώσιμου χρέους! Η «μάχη» για την απομείωση του χρέους έρχεται να υπενθυμίσει, σημειωτέον, αυτό που διαπιστώθηκε και τους τελευταίους μήνες της διαπραγμάτευσης: τη σημασία των συμμαχιών. Γιατί αν κάποιοι, ακόμη και τώρα, θα ήθελαν να κλείσουν τα μάτια στο υπέρογκο ελληνικό δημόσιο χρέος, δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο με το ιταλικό χρέος, που έχει εκτιναχθεί στο 133% του ΑΕΠ. Καθόλου τυχαία λοιπόν, μετά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τώρα και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αναγνωρίζει το πρόβλημα και συζητά, αναζητά τρόπους αντιμετώπισής του. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η σταθερή, αποτελεσματική διεκδίκηση από τον Αλέξη Τσίπρα και όλο το οικονομικό επιτελείο, μπορεί να ανοίξει θετικούς δρόμους για ολόκληρη την Ευρωζώνη.

9. Ποιος εκτιμάτε ότι θα είναι ο αντίκτυπος στον ευρωπαϊκό Νότο από το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών;

Παρότι διάφοροι «καλοθελητές» έσπευδαν να διαδίδουν ότι η ισπανική, η γερμανική Αριστερά κρατούν δήθεν αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και την επιλογή του να υπογράψει συμφωνία με τους δανειστές, δεν είναι παράλογο να ισχυρισθεί κανείς ότι σχεδόν όλα τα αριστερά, προοδευτικά κόμματα στην Ευρώπη εύχονταν το κόμμα μας να αντέξει, να αντέξει και να νικήσει. Αυτό που κάποιοι στον τόπο μας αμφισβητούσαν, άλλοι στο εξωτερικό το έβλεπαν με πιο καθαρά «γυαλιά»: ΣΥΡΙΖΑ ισχυρός, ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση συνεπάγεται ρήγματα στη νεοφιλελεύθερη πολιτική Βερολίνου και Βρυξελλών. Το είπε και ο Γκρέγκορ Γκίζι, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της γερμανικής Αριστεράς, όταν αναγνώρισε τις προάλλες ότι «αν η γερμανική κυβέρνηση κατάφερνε να μην επανεκλεγεί η κυβέρνηση Τσίπρα, αυτό θα ήταν βαριά ήττα». Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως άντεξε και μαζί του και οι ελπίδες εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών. Το μήνυμα του ελληνικού λαού δίνει ώθηση σε όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης. Είναι πάντως η ώρα να ξεκινήσει ένας ειλικρινής διάλογος της Αριστεράς με τους Πράσινους και τη Σοσιαλδημοκρατία ή, πιο σωστά, το κομμάτι της εκείνο που βλέπει πλέον κριτικά και αυτοκριτικά όσα αντιλαϊκά έγιναν στο ευρωπαϊκό μας «σπίτι» τις τελευταίες δεκαετίες και με τη δική της συνδρομή ή και σύμπλευση με την σκληρή, νεοφιλελεύθερη Δεξιά.

10. Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε πολλά εναντίον της ολιγαρχίας αλλά δεν έκανε και σπουδαία πράγματα. Όχι;

Έκανε ορισμένα και πρέπει να επιταχύνει για πιο ορατά και απτά αποτελέσματα σε αυτόν τον τομέα. Μήπως δεν είναι ολιγαρχία οι λίγοι και εκλεκτοί της Λίστας Λαγκάρντ που τόσα χρόνια ήταν -γιατί άραγε;- στο απυρόβλητο των διωκτικών αρχών και τώρα έχουν χάσει τον ύπνο τους; Μήπως δεν είναι ολιγαρχία η μεγάλη φοροδιαφυγή, η οποία για πρώτη φορά δείχνει ανήσυχη ότι δεν θα μπορεί να συνεχίζει, χωρίς συνέπειες, αυτό που πάντα έκανε; Μήπως δεν είναι ολιγαρχία οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών, χώρος στον οποίο για πρώτη φορά μπαίνει τάξη; Έγιναν κάποια πράγματα, αλλά δεν… προκάναμε περισσότερα. Ας όψονται όμως και όσοι/όσες -και δεν θέλω να επεκταθώ εδώ περαιτέρω- έσπευσαν να ρίξουν την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς και φυσικά τιμωρήθηκαν από τον λαό, στην κάλπη.