Κατά τους νοσηρούς εγκεφάλους που την εμπνεύστηκαν, οι δημόσιοι φορείς υγείας, χωρίς κριτήρια και προϋποθέσεις, θα «αιτούνται» στους ΟΤΑ την κάλυψη δαπανών, πχ σε γάζες, και οι ΟΤΑ θα «δύνανται» να καλύπτουν αυτές, χωρίς προληπτικό έλεγχο δαπανών από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Δηλαδή ένα Νοσοκομείο που έχει με ευθύνη του Υπουργείου Υγείας «ξεμείνει» από ιατρικό υλικό ή καύσιμα για ασθενοφόρα, περίπου θα παρακαλάει τον Δήμο και την Περιφέρεια να του δώσει «ό,τι έχει ευχαρίστηση». Τόση πολλή αξιοπρέπεια…

Η τροπολογία αποτελεί βεβαίως ευθεία παραδοχή ότι η Κυβέρνηση δεν μπορεί να εξασφαλίσει τις στοιχειώδεις παροχές υγείας. Ότι βρίσκονται στον αέρα ακόμα και «οι άμεσες και απαραίτητες δαπάνες», όπως «ιατρικό υλικό, ιατρικά μηχανήματα, τεχνικά έργα και επισκευές, ενεργειακές δαπάνες-καύσιμα». Και όλα αυτά τη στιγμή που επικοινωνιακά διαφημίζεται ότι με το ίδιο νομοσχέδιο, αυτό του δήθεν «παράλληλου προγράμματος», αναβαθμίζεται η δημόσια υγεία.

Πρόκειται, πράγματι, για φοβερή «καινοτομία». ‘Eως τώρα το πρόβλημα ήταν η μεταφορά δαπανηρών αρμοδιοτήτων προς την Αυτοδιοίκηση χωρίς την αντίστοιχη μεταφορά πόρων, όπως επιβάλλει το Σύνταγμα. Τώρα έχουμε το πρωτότυπο φαινόμενο της μεταφοράς δαπανών και, εμμέσως, ευθυνών χωρίς καν μεταφορά μιας κάποιας αρμοδιότητας, έτσι, χωρίς πρόγραμμα και νομικό πλαίσιο.

Η τροπολογία είναι, ούτως ή άλλως, παντελώς ανεφάρμοστη, δεδομένης της δημοσιονομικής κατάστασης των Ο.Τ.Α. που η ίδια η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει επιδεινώσει με νομοθετικές επιθέσεις στα έσοδά τους.

Το ΠΑΣΟΚ έχει έγκαιρα επισημάνει ότι η Κυβέρνηση οφείλει επιτέλους να προσεγγίσει τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με στοιχειώδη σοβαρότητα, μέσα από οργανωμένο διάλογο με την Αυτοδιοίκηση και τα κόμματα. Η μεταφορά αρμοδιοτήτων υγείας, ιδίως της πρωτοβάθμιας, προς τους Ο.Τ.Α. αποτελεί πάγια και σταθερή θέση του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Αυτοδιοίκησης.

Απαιτείται όμως ένα σοβαρό σχέδιο, που θα συνάδει με τις ευρωπαϊκές τάσεις στον τομέα αυτό και θα οργανώσει ένα σύστημα πιστοποίησης των δημοτικών υπηρεσιών υγείας και διασύνδεσης τους με τον ΕΟΠΥΥ και όλες τις δομές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Η προοπτική αυτής της κρίσιμης μεταρρύθμισης δεν πρέπει να ναρκοθετείται από επικίνδυνες – τόσο για τη δημόσια υγεία όσο και για τα οικονομικά των ΟΤΑ – κυβερνητικές αυθαιρεσίες.