Γράφει ο Χρήστος Κορομηλάς*
Ο πρώτος εορτασμός που έγινε παγκοσμίως και έκτοτε καθιερώθηκε οφείλεται σε μια Αμερικανίδα από την Ουάσιγκτον τη Sorona Smart Dodd που εμπνευσμένη από την καθιερωμένη γιορτή της μητέρας το 1910 θέλησε να τιμήσει τον πατέρα της με μια αντίστοιχη γιορτή.
Στη μητέρα έχουν αφιερωθεί ποιήματα, ύμνοι και τραγούδια, έχουν δημοσιευθεί διάφορα άρθρα, ψηφίσματα και διακηρύξεις. Οι ζωγράφοι έχουν εμπνευσθεί θαυμάσιους πίνακες και οι μουσικοί έχουν συνθέσει σημαντικότατες μελωδίες. Αποδίδουν μ’ όλα αυτά την οφειλόμενη τιμή για την μεγάλη και σημαντική προσφορά της, ωστόσο αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, οι ίδιες τιμές οφείλονται και στη μορφή του Πατέρα.
Ο Πατέρας, είναι ο άγρυπνος φρουρός της οικογένειας ,ο στυλοβάτης της λογικής, ο κατ’ εξοχήν καθημερινός αγωνιστής για την εξασφάλιση των αναγκαίων αγαθών παλαιότερα αλλά και στις μέρες μας.
Ο Πατέρας-δάσκαλος, πρώτος θα διδάξει τα παιδιά με τις γνώσεις
του και το παράδειγμά του. Εκείνος θα σωφρονίσει με τη συμπεριφορά του και τον τρόπο του. Πρόσωπο που επιβάλει το σεβασμό και την εκτίμησή μας, πρόσωπο άξιο της ευγνωμοσύνης μας. Η παρουσία του πανταχού έντονη τόσο εντός όσο και εκτός της οικίας όπου κυρίως δραστηριοποιείται το μέγιστο χρόνο της ζωής του.
Αγωνίζεται εντίμως και αξιοπρεπώς. Δεν διακατέχεται από φόβο η δειλία. Είναι εκείνος που ξεχνά την κούραση της μέρας και παραμερίζει τις πίκρες της ζωής στη θέα των μελών της οικογενείας του. Φίλος των παιδιών του, ακριβοδίκαιος κριτής των όποιων αντιθέσεων και αντιδικιών τους, αλλά και ειρηνευτής στις
διενέξεις τους.
Η Αποστολή του είναι ισότιμη και ισάξια εκείνης της Μητέρας, είναι επιφορτισμένος κι εκείνος να σταλάξει στις ψυχές των παιδιών του τις αρετές που διακρίνουν ένα υπεύθυνο και χρήσιμο για την κοινωνία πολίτη.
Αναλαμβάνει τη στήριξη του αδύναμου ,του ανίσχυρου και ευάλωτου παιδιού του, καλείται να του εμπνεύσει τις αρετές της εργατικότητας, της ειλικρίνειας, της καλοσύνης, της ευγένειας της ευσέβειας, της δικαιοσύνης, της μετριοφροσύνης, της ειλικρίνειας, της αλληλεγγύης και της αγάπης στο συνάνθρωπο.
Πατέρας! ο αχθοφόρος της καθημερινότητας, ο ακούραστος κι εργώδης .
Δεν μεμψιμοιρεί, δεν διακατέχεται από αδιαφορία, αλλά οπλισμένος με αισιοδοξία, δύναμη και θάρρος αντιμετωπίζει με δυναμισμό και καρτερικότητα τα οποία προβλήματα.
Μπορεί ο δρόμος της ζωής να είναι ανηφορικός ,δύσκολος και πολλές φορές δύσβατος. Μπορεί να μην αποφασίζει μόνος του όπως παλαιότερα, όμως συνεχίζει να παραμένει ο άνθρωπος των λογικών επιλογών. Μπορεί να μην εκδηλώνει τον συναισθηματισμό του σε στιγμές που η συγκίνηση πνίγει τη μιλιά του, προτάσσει όμως τη λογική θεώρηση των περιστάσεων και δίνει λύσεις που διευκολύνουν τη ζωή, τονώνουν την ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.
Ο παγκόσμιος εορτασμός είναι μια μέρα που ο καθένας σκέπτεται το δικό του πατέρα, όσοι τυχεροί, θα είναι σε θέση να του αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή, για τους υπόλοιπους που ο χρόνος σταμάτησε να υφαίνει το μύθο της ζωής του, υπάρχει η σκιά του …
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους Μπαμπάδες όλου του κόσμου.
* Οικονομολόγος ,Master Ανοικτού Πανεπιστήμιου Κύπρου πρόεδρος Συλλόγου Τρίτεκνων Οικογενειών Ν. Μεσσηνίας
