Του Παναγιώτη Γεωργόπουλου*
Έλεγε ο κ. Σαμαράς όταν ήταν αντιπολίτευση «Η κυβέρνηση σκοτώνει την ανάπτυξη, με την ασφυξία που επιβάλλει, τορπιλίζει την ανταγωνιστικότητα, με την κατακόρυφη αύξηση των φόρων και επιπλέον, διαλύει την κοινωνική συνοχη….». Αναφέρθηκε στις αρνητικές προοπτικές του 2011 λέγοντας ότι η ανεργία τρέχει ήδη με 13,5% και θα υπερβεί στο τέλος του έτους ακόμη και την πρόβλεψη του μνημονίου για ανεργία 14%. («ευτύχησε» όταν έγινε Πρωθυπουργός να την πάει στο 27,4%!!!!). (15-01-11)
Και μετά ως πρωθυπουργός (μια από τις πολλές δηλώσεις του) «Το σημαντικότερο μέλημά μας είναι να φροντίσουμε να υπάρξει ανάπτυξη, οικονομική ανάκαμψη και νέες θέσεις εργασίας και αυτό αποτελεί επίσης προτεραιότητα ολόκληρης της ΕE» σε συνέντευξη του σε Αυστριακή εφημερίδα. (02-01-14)
Αλήθεια τι έχει κάνει ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός στα δύο χρόνια που κυβερνά ώστε να βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος εκτός από διαπιστώσεις? Αλλά το μόνο που βλέπουμε είναι κλειστά μαγαζιά-επιχειρήσεις και πάνω από 2 εκατομμύρια ανέργους.
Το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας εστιάζεται στο ότι έχει καταστραφεί η παραγωγική βάση. Δεν υπάρχει πια η Ελλάδα της εργασίας, της παραγωγής. Δεν παράγουμε πια, ούτε αρκετά προϊόντα, ούτε ανταγωνιστικά, για να εξαχθούν. Εάν αυτό δεν αλλάξει, δεν πρόκειται να έχουμε αύξηση του ΑΕΠ και να δρομολογηθεί η αναπτυξιακή πορεία της οικονομίας.
Η διάλυση της αγροτικής παραγωγής, είναι το πρώτο που έρχεται στο μυαλό, η γραφειοκρατία και η πολιτική ανικανότητα όμως αποτελούν τις περισσότερες φορές αξεπέραστα εμπόδια, για ανθρώπους που έχουν φαντασία και θέληση να δουλέψουν για να πετύχουν. Ακόμα και το ελαιόλαδο που αποτελεί εθνικό μας προϊόν, δεν μπορούμε να πουλήσουμε.
Υπήρχαν περιοχές που ασχολούντο με την μεταποίηση και τώρα έχουν καταστραφεί (Νάουσα, Πέλλα, Πάτρα, Ξάνθη κλπ).
Η Ελλάδα που κατασκεύαζε και συναρμολογούσε, αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, ποδήλατα και γεωργικά μηχανήματα, από τη δεκαετία του 1920, σταμάτησε να παράγει στα μέσα της δεκαετίας 1980 εξαιτίας της εγχώριας νομοθεσίας και γραφειοκρατίας, αλλά και της απουσίας ουσιαστικής στήριξης από τις κυβερνήσεις. Τώρα ούτε καρφίτσα.
Ο πρόεδρος της ΝΔ και νυν Πρωθυπουργός, δεσμεύτηκε “να γυρίσει όλο τον κόσμο” για να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα (03-06-12)
Με ποιο τρόπο θα γίνουν οι επενδύσεις στην Ελλάδα? Με προνομιακές και αποικιοκρατικές, θα έλεγα, συμβάσεις? Τι θα χάσει ένας επενδυτής από το εξωτερικό που θα επενδύσει στην Ελλάδα όταν έχει προνομιακή θέση σε σχέση με τους εγχώριους επιχειρηματίες? Απλά του παρέχουμε φτηνό εργατικό δυναμικό, που του απαγορεύουμε και το δικαίωμα της απεργίας.
Έχουμε παραδείγματα αλυσίδων λιανικής πώλησης από το εξωτερικό που άνοιξαν καταστήματα στην Ελλάδα, χωρίς οι συμβάσεις που έκαναν, να περιλαμβάνουν όρους όπως, επένδυση στην Ελλάδα ποσοστού από τα κέρδη τους ή να είναι υποχρεωμένοι να διαθέτουν και ελληνικής κατασκευής αντικείμενα ώστε να στηριχθεί και η εγχώρια παραγωγή και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Έτσι τα υπερκέρδη τους φεύγουν στο εξωτερικό.
Η μικρομεσαία επιχείρηση στην Ελλάδα «πέθανε» λόγω της υψηλής φορολογίας, των ακριβών πρώτων υλών και ενέργειας και γιατί είχε και έχει να ανταγωνισθεί αμφιβόλου ποιότητας αντικείμενα κατασκευασμένα σε χώρες του λεγόμενου «τρίτου κόσμου» όπου ο εργαζόμενος χρησιμοποιείται στην ουσία ως σκλάβος, υπάρχει φτηνή ενέργεια και η φορολογία είναι κάτι άγνωστο εκεί.
Έχουμε από τα καλυτέρα Ναυπηγεία του κόσμου και εργαζόμενους με άρτια τεχνογνωσία, αλλά «χάρις» σε εγκληματικές αποφάσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ από το 2010, απαγορεύεται να αναλαμβάνουν εμπορικές εργασίες και σήμερα δεν μπορούν να κατασκευάσουν ούτε βάρκα. Με αποτέλεσμα οι Έλληνες εφοπλιστές να ναυπηγούν τα πλοία τους στο εξωτερικό. Το 2013, πχ παραγγέλθηκαν μόνο στα ναυπηγεία της Κορέας 217 πλοία ελληνικών συμφερόντων, αξίας 1,49 δισ. δολαρίων.
Για να υπάρξει ανάπτυξη απαιτείται:
Επιστροφή στη περιφέρεια, επιστροφή στην πρωτογενή αγροτική παραγωγή και στην κτηνοτροφία, στην τυποποίηση και την μεταποίηση, αφού πρώτα η κυβέρνηση δημιουργήσει ευνοϊκό οικονομικό περιβάλλον, με επιστημονική υποστήριξη, με μείωση της τιμής της ενέργειας και του πετρελαίου, μείωση φορολογίας, ουσιαστική στήριξη δηλ. του παραγωγού και του μεταποιητή, ώστε τα προϊόντα να είναι ανταγωνιστικά και εξαγώγιμα.
Έτσι θα εξασφαλίσουμε και θέσεις εργασίας για τους νέους και θα μειώσουμε το αρνητικό εμπορικό μας ισοζύγιο.
Να υπάρξει ρευστότητα στην αγορά, με σταδιακή αποκατάσταση μισθών συντάξεων και μείωση της φορολογίας των μικρομεσαίων. Να φορολογηθούν επιτέλους στην Ελλάδα τα μεγάλα εισοδήματα να υπάρξει φορολογική δικαιοσύνη. Δεν μπορεί να πληρώνουν πάντα οι οικονομικά ασθενέστεροι.
Να επαναλειτουργήσουν τα Ναυπηγεία μας, ώστε να βρουν πάλι τη δουλειά τους οι πρώην εργαζόμενοι και να περιορίσουμε την εξαγωγή συναλλάγματος για την κατασκευή πλοίων στο εξωτερικό.
Να αναβαθμίσουμε την δημόσια διοίκηση, δημιουργώντας ένα κράτος που να δέχεται τους επενδυτές (Έλληνες και ξένους) χωρίς να τους μισεί και να τους ταλαιπωρεί.
Να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων, να υπάρξει σταθερό οικονομικό περιβάλλον ώστε να παραμείνουν στην Ελλάδα και να επιστρέψουν αυτές που έφυγαν σε διπλανές χώρες, να μην χαθούν άλλες θέσεις εργασίας. Ανάπτυξη με φορολογία 40%, όταν στα όμορα κράτη είναι 10% δε γίνεται.
Να αναδείξουμε και να εκμεταλλευτούμε τις καινοτομίες και τα δημιουργικά μυαλά στην Ελλάδα και να μην τα αναγκάζουμε να φεύγουν στο εξωτερικό.
Θα πρέπει οι κυβερνήσεις να εξασκούν εθνική πολιτική και να μην εφαρμόζουν άκριτα εντολές των εταίρων και όταν αυτό δε μας συμφέρει. Πρόσφατο παράδειγμα η στάση της Ελλάδας στο θέμα της Ουκρανίας που είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί η Ρωσική αγορά για τα αγροτικά μας προϊόντα. Πως θα αντικατασταθεί αυτή η αγορά;
Το νέο αναπτυξιακό μοντέλο θα πρέπει να είναι παραγωγικό, ανταγωνιστικό, ποιοτικό και εξωστρεφές. Αυτό σημαίνει πρώτα από όλα ότι πρέπει να εργασθούμε, απαιτούνται όμως επενδύσεις και συνεργασίες, για να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη, είναι η μόνη απάντηση για την επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη και την απαγκίστρωση της από τον οικονομικό Καιάδα που βρίσκεται.
*Tαξίαρχος πολεμικής αεροπορίας ε.α
