Το Ρωσικό εμπάργκο έχει ήδη δώσει τα πρώτα δείγματα για την ζημιά που μπορεί να γίνει στην Ελλάδα . Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι να μην χαθούν για πάντα αυτές οι αγορές με τα γνωστά επακόλουθα σε αυτές τις περιπτώσεις. Το διάστημα αυτό η Ρωσία θα εισήγαγε μεγάλες ποσότητες κεράσια και βερίκοκα από την Ελλάδα και αναμενόταν να απορροφηθούν πάνω από 200.000 τόνους ροδάκινα και νεκταρίνια. Τον προηγούμενο χρόνο η Ρώσοι πολίτες κατανάλωσαν περίπου το 27% του Ελληνικού ροδάκινου αξίας περίπου 25 εκατ ευρώ ,το σύνολο των αγροτικών προϊόντων που εισήχθησαν από την Ελλάδα ανήλθε στα 410 εκατ ευρώ. Πολλοί νομοί της Ελλάδας , εξάγουν μήλα, αχλάδια, ακτινίδια, ροδάκινα, νεκταρίνια, ελιές, λάδι, λεμόνια, μανιτάρια, και δέχονται μεγάλο πλήγμα . Πολλοί κλάδοι έχουν πρόβλημα , η προφορική διαβεβαίωση για μερική εξαίρεση προϊόντων από το εμπάργκο, οι διάφορες ασθενικές πολιτικές επαφές των Κυβερνώντων με παρακάλια δεν λύνουν το πρόβλημα. Διάφορες φωνές πχ του Μάξιμου Χαρακόπουλου που ζητάει με επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να μεσολαβήσει στον Πατριάρχη Μόσχας και αυτός στον Πούτιν, η του Γλέζου δεν σώνουν την κατάσταση. Από τους 10.000 τόνους ροδάκινα που φορτώθηκαν τελευταία το 50% πήγαινε Ρωσία, το 60% του χυμού και το 55% των ακτινιδίων, συνολική αξία 5Ο εκατ. Έφταναν εκεί το 13% των συνολικών εξαγωγών του κλάδου, 110 εκατ ευρώ με τάσεις ανόδου .
Αν αναλύσουμε μερικά στοιχεία για τις Ελληνικές εξαγωγές ακόμα και στην περίοδο του μνημονίου με τόσο κακές Κυβερνητικές πολιτικές ,αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα παρατηρήσουμε τα εξής: Η Ελλάδα είναι στον κόσμο, 1η στην εξαγωγή ψαριών, 3η ελιά-ελαιόλαδο, 5η σπαράγγια, 15η τυροκομικά, 10η στο βαμβάκι έχει πάνω από 100 προϊόντα ΠΟΠ, με άλλη πολιτική είχε τεράστιες δυνατότητες ανάκαμψης. Το εμπάργκο δεν θα πλήξει μόνο τον αγροτικό -διατροφικό τομέα, αλλά τον ξενοδοχειακό τους εμπορικούς ομίλους και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Καταλαβαίνοντας το πρόβλημα που προκύπτει ο πρώην αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μάχιμος Χαρακόπουλος καταγγέλλει τους χειρισμούς της Κυβέρνησης. Σημειώνει << ότι η κατάσταση είναι ανησυχητική, θεωρεί τις παρενέργειες μη αναστρέψιμες, έπρεπε να είχαμε προετοιμαστεί και όχι αποσπασματικά και κατόπιν εορτής να πάρουμε μέτρα. Οι εξελίξεις φώναζαν και δεν χρειαζόταν να είσαι διπλωμάτης η πολιτικός να καταλάβεις ότι θα έπαιρνε και μας η μπάλα. Αν και κανείς δεν αμφισβητεί ότι ως μέλη της ΕΕ έχουμε συγκεκριμένες υποχρεώσεις, η αλήθεια είναι ότι πιαστήκαμε ακόμα μια φορά εξ απίνης. Πρέπει να δούμε μπροστά μετά την καταστροφή στα ροδάκινα και νεκταρίνια να βρούμε λύση στα υπόλοιπα προϊόντα, μήλα, πορτοκάλια , φράουλες. Δεν είναι καθόλου εύκολο, εάν δεν τα καταφέρουμε κανείς δεν εγγυάται τι μέλλε γενέσθαι για το μέλλον της αγροτιάς>>. Επέλεξα να μεταφέρω τις δηλώσεις του πρώην Υπουργού για να δούμε το μέγεθος του προβλήματος και να μην λένε κάποιοι ότι το κάνω για αντιπολιτευτικούς λόγους.
Προκύπτουν όμως τα εξής ερωτήματα: α)γιατί δεν απορροφά η Ευρωπαϊκή Ένωση προϊόντα, έστω και με την μορφή βοήθειας που τόσο διαφημίζει η Κυβέρνηση, γιατί δεν υπάρχουν εναλλακτικές αγορές β) γιατί η Χώρα δεν βάζει ζητήματα στην ΕΕ, τι γίνεται με την απόκλιση των τιμών, με κυρώσεις, με ποσοστώσεις, με Συμβούλιο Υπουργών με Επιτρόπους, γιατί γίνεται ουραγός πολιτικών που δεν την προστατεύουν
Τι πρέπει να κάνει η Κυβέρνηση: Να ανοίξει το πρόβλημα στους εταίρους , να ξεκαθαριστούν ποσοστώσεις, απορροφήσεις, θέματα σχέσεων, βοήθεια αποζημιώσεις τιμές, έλεγχοι ,αγροτική πολιτική, επιδοτήσεις , εναλλακτικές αγορές κλπ. Στο εσωτερικό πρέπει να βάλλει κανόνες αλλαγής της αγοράς, συνεργασία με φορείς, ομάδες παραγωγών , εναλλακτικές αγορές, συνεννόηση για ζητήματα διεκδικήσεων από ΕΕ. Η αλλαγή κουλτούρας διαλόγου και η ανάγκη να πάει με άλλους όρους διεκδίκησης στους εταίρους είναι απόλυτα αναγκαία .
Τι πρέπει να κάνουν αγρότες, ενώσεις , ομάδες παραγωγών: Μαζί με άλλες κοινωνικές ομάδες να επιβάλουν ατζέντα διαλόγου διεκδίκησης στην λογική που είπαμε παραπάνω και να τη επιβάλλουν στην Κυβέρνηση πριν είναι αργά. Έχω αρθρογραφήσει πολλές φορές για τις δυνατότητες πρωτογενή και δευτερογενή τομέα και τις παραγωγικές του δυνατότητες για την μείωση των εισαγωγών για την αύξηση των εξαγωγών , για τα εφόδια ,το κόστος παραγωγής , την τιμή στο ράφι και το χωράφι. Τα γνωρίζει καλά η κοινωνία, πρέπει να προσπαθήσει να τα επιβάλλει , ακόμα και σε αυτή την Κυβέρνηση. Επειδή η διεκδίκηση είναι ένας άνισος αλλά ωραίος αγώνας και οι υγιείς προτάσεις σε όλα τα θέμα είναι αναγκαίες πρέπει οι αγρότες να προσαρμοσθούν και να συνεχίσουν σε αυτή τη λογική για να μην αφανιστούν. Αν δεν τους καταλάβουν οι Κυβερνώντες κακό του κεφαλιού τους μπορεί ν να έρθουν άλλοι που θα είναι αρωγοί στην προσπάθεια τους. Είναι η απόλυτα αναγκαία Εθνική προσπάθεια χρειάζεται όλη την κοινωνία σε αυτή την λογική και είναι η μοναδική διέξοδος. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν θα τους αποβάλλει η κοινωνία , όσοι όμως το καταλαβαίνουν πρέπει να συντονιστούν άμεσα για γρήγορα αποτελέσματα.