Στην κυβέρνηση αναγνωρίζουν πως ο Ιανουάριος είναι καθοριστικός μήνας για τις εξελίξεις, αφού από την επανεκκίνηση των συνομιλιών θα φανεί κατά πόσον οι διαπραγματεύσεις για την δεύτερη αξιολόγηση μπορούν να οδηγήσουν σε συμφωνία. Βεβαίως, είναι προφανές ότι η απεμπλοκή από τις «ενστάσεις» Σόιμπλε για την ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων αποτιμάται ως θετικό γεγονός, καθώς το «πάγωμα» των βραχυπρόθεσμων μέτρων είχε εξ αντικειμένου «κολλήσει» και τις συζητήσεις για την αξιολόγηση. Ωστόσο, μετά την απεμπλοκή, έρχονται τα… πραγματικά δύσκολα για την κυβέρνηση.

Χρονοδιάγραμμα αγωνίας

Πριν καν τελειώσουν οι Γιορτές, στο Μέγαρο Μαξίμου καταστρώνουν σχέδιο υπέρβασης της κρίσης και επικαιροποιούν την κυβερνητική διαπραγματευτική τακτική ενόψει της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων. Η Αθήνα θέλει να είναι έτοιμη για όλα τα ενδεχόμενα, καθώς ο Ιανουάριος είναι ένας μήνας γεμάτος ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Επιπλέον, μπορεί να αποδειχθεί και μήνας… αποκαλυπτικός, καθώς στην συνεδρίαση του Euroworking Group στις 21 Ιανουαρίου και στην «μάζωξη» του Eurogroup στις 26 του ίδιου μήνα θα φανεί κατά πόσον η λύση είναι κοντά ή… μακριά. Κι αυτό διότι όλες οι πλευρές θα κληθούν να ανοίξουν τα χαρτιά τους. Το βλέμμα των κυβερνητικών επιτελών είναι στραμμένο στο Βερολίνο, καθώς αυτή τη στιγμή το βασικό «αγκάθι» της διαπραγμάτευσης είναι ο ρόλος του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Αν το Βερολίνο αφήσει να διαφανεί ότι θα μπορούσε να αποδεχθεί έναν «συμβουλευτικό» ρόλο του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, τότε η αξιολόγηση θα μπορούσε να μπει σε… καλό δρόμο. Αν, αντιθέτως, η Γερμανία επιμείνει στην πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ –όπως ακριβώς έχει ψηφίσει η γερμανική Βουλή- τότε τα «αγκάθια» θα παραμείνουν στο τραπέζι και η συμφωνία θα παραμένει αρκετά μακριά.

Το ΔΝΤ και οι απαιτήσεις του

Κι αυτό διότι το ΔΝΤ προβάλλει αξιώσεις για νομοθέτηση επιπρόσθετων προληπτικών μέτρων που θα ισχύουν μετά το 2018 –κάτι που η κυβέρνηση απορρίπτει, με το επιχείρημα ότι το Μνημόνιο τελειώνει το 2018 και, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να νομοθετηθούν μέτρα γι’ αργότερα. Συν τοις άλλοις, το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει την «υπό αίρεση» νομοθέτηση, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορούν να νομοθετηθούν μέτρα επί τη βάσει… υποθετικών σεναρίων για αστοχίες στην δημοσιονομική προσαρμογή.
Συν τοις άλλοις, το δεύτερο «αγκάθι» που συνδέεται με την παραμονή ή μη του ΔΝΤ στο πρόγραμμα αφορά στα εργασιακά: την ώρα που μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμών έχει καλλιεργηθεί έδαφος συναίνεσης για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων (κάτι που συνεχίζει να αποτελεί υπ’ αριθμόν 1 στόχο της κυβέρνησης) το ΔΝΤ εμφανίζεται κάθετα αντίθετο. Ως εκ τούτου, κυβερνητικές πηγές παραδέχονται ότι το ΔΝΤ είναι εκείνο που μπλοκάρει τις συζητήσεις, με κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος να εκτιμά, μιλώντας στο matrix24.gr, πως «αν δεν υπήρχε στη μέση το ΔΝΤ και οι παράλογες απαιτήσεις του, θα είχαμε συμφωνία από τις 5 Δεκεμβρίου».

Με το βλέμμα στο Βερολίνο

Ως εκ τούτου, μετά και την κεκλεισμένων των θυρών συζήτηση που είχε προ δύο εβδομάδων στο Βερολίνο ο Αλέξης Τσίπρας με την Άνγκελα Μέρκελ, το καθοριστικό στοιχείο για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων είναι η στάση που θα τηρήσει η γερμανική κυβέρνηση. Βεβαίως, αξίζει να σημειωθεί ότι για να κλείσει η πρώτη αξιολόγηση (την οποία δεν συνυπέγραψε το ΔΝΤ) η Γερμανία έκανε… τα στραβά μάτια και αποδέχθηκε την υποβάθμιση του ρόλου του Ταμείου. Στο Μαξίμου, λοιπόν, ελπίζουν ότι το συγκεκριμένο σενάριο θα επαναληφθεί, με στόχο την διατήρηση της σταθερότητας στη Ευρωζώνη σε μία χρονιά γεμάτη εκλογικές αναμετρήσεις για την Ευρώπη. Στον αντίποδα, η άκρως επιθετική στάση που έχει υιοθετήσει το τελευταίο διάστημα κατά της Αθήνας ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ουδόλως προϊδεάζει για κάποια υποχώρηση του Βερολίνου, εξ ου και στην κυβέρνηση επικρατεί αγωνία για τον καθοριστικό Ιανουάριο που έρχεται: γιατί, εν πολλοίς, από τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων τον ερχόμενο μήνα θα κριθεί η πορεία της ελληνικής οικονομίας, αλλά και το κατά πόσον το 2017 θα είναι και έτος ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα…

Πηγή: matrix24.gr