Στις 28 και 29 Α­πρι­λί­ου 1941, δό­θη­κε η τε­λευ­ταί­α μά­χη στην η­πει­ρω­τι­κή Ελ­λά­δα α­πό τις Συμ­μα­χι­κές δυ­νά­μεις, Βρε­τα­νούς, Νε­ο­ζη­λαν­δούς, Αυ­στρα­λούς και Έλ­λη­νες, κα­τά των Γερ­μα­νι­κών δυ­νά­με­ων που προ­έ­λαυ­ναν, προ­ω­θού­με­νες με με­γά­λη τα­χύ­τη­τα. Η μά­χη αυ­τή δό­θη­κε στην Κα­λα­μά­τα και, με ι­δι­αί­τε­ρη έν­τα­ση, στην Πα­ρα­λί­α.

Σή­με­ρα, ο Δή­μος Κα­λα­μά­τας, σε συ­νερ­γα­σί­α με την Α­δελ­φό­τη­τα των Α­πο­μά­χων της Ελ­λη­νι­κής Εκ­στρα­τεί­ας 1941, τί­μη­σαν τη μνή­μη ό­σων θυ­σι­ά­σθη­καν για την Ε­λευ­θε­ρί­α, Ελ­λή­νων και συμ­μά­χων, κα­τά τη μά­χη της Κα­λα­μά­τας, στο μνη­μεί­ο που βρί­σκε­ται στο νό­τιο ά­κρο του Δη­μο­τι­κού Πάρ­κου Σι­δη­ρο­δρό­μων. Στην εκ­δή­λω­ση πα­ρευ­ρέ­θη­σαν Βρε­τα­νοί, συγ­γε­νείς στρα­τι­ω­τών που πο­λέ­μη­σαν στη μά­χη της Κα­λα­μά­τας, ε­νώ πα­ρευ­ρέ­θη και ο­μί­λη­σε – αν και σε προ­χω­ρη­μέ­νη η­λι­κί­α – ο F­r­a­n­k­G­i­ll, πρό­ε­δρος της Α­δελ­φό­τη­τας των Α­πο­μά­χων.

Ο κ. G­i­ll, στο πε­ρι­θώ­ριο της εκ­δη­λώ­σε­ως, γνω­στο­ποί­η­σε ό­τι πα­ρα­μέ­νουν στη ζω­ή – σύμ­φω­να με ό­σα γνω­ρί­ζει – πε­ρί τους 6 βε­τε­ρά­νοι της Ελ­λη­νι­κής Εκ­στρα­τεί­ας 1941, ε­νώ εί­ναι πι­θα­νό να υ­πάρ­χουν ο­ρι­σμέ­νοι α­κό­μη που δεν εί­ναι μέ­λη της Α­δελ­φό­τη­τας.

Ο Δή­μαρ­χος α­πηύ­θυ­νε χαι­ρε­τι­σμό και, κα­ταρ­χήν, ευ­χα­ρί­στη­σε ι­δι­αί­τε­ρα τον Νί­κο Ζερ­βή, για την ση­μαν­τι­κή συ­νει­σφο­ρά του στη δι­ορ­γά­νω­ση της εκ­δή­λω­σης κά­θε χρό­νο, κα­θώς και για τη συμ­βο­λή του στην ι­στο­ρι­κή κα­τα­γρα­φή των γε­γο­νό­των ε­κεί­νης της πε­ρι­ό­δου και την α­νά­δει­ξή τους.

Ο Π. Νί­κας με­τα­ξύ άλ­λων α­νέ­φε­ρε α­κό­μη τα ε­ξής: «Κα­λο­δε­χό­μα­στε, ό­πως κά­θε χρό­νο, τους συγ­γε­νείς των στρα­τι­ω­τών της μά­χης της Κα­λα­μά­τας και θυ­μό­μα­στε το βρε­τα­νι­κό Σώ­μα, το ο­ποί­ο πριν α­πό 73 χρό­νια έ­δω­σε την τε­λι­κή μά­χη, για την η­πει­ρω­τι­κή Ελ­λά­δα, ε­δώ στην Κα­λα­μά­τα στις 28 και 29 Α­πρι­λί­ου. Θυ­μό­μα­στε και τι­μά­με τους χι­λιά­δες στρα­τι­ώ­τες του βρε­τα­νι­κού Σώ­μα­τος, οι ο­ποί­οι με αυ­το­θυ­σί­α πο­λέ­μη­σαν ε­ναν­τί­ον των δυ­νά­με­ων του Ά­ξο­να. Θυ­μό­μα­στε και τι­μά­με τα ε­κα­τομ­μύ­ρια θύ­μα­τα του Β΄ Παγ­κο­σμί­ου Πο­λέ­μου και τις ε­κα­τον­τά­δες χι­λιά­δες Ελ­λή­νων, που έ­χα­σαν τη ζω­ή τους». Ο Δή­μαρ­χος τό­νι­σε πως ο α­γώ­νας τό­τε δό­θη­κε ε­νάν­τια στις ι­δε­ο­λο­γί­ες του να­ζι­σμού και του φα­σι­σμού, ε­πε­σή­μα­νε δε πως και σή­με­ρα εκ­φρά­ζου­με την αν­τί­θε­σή μας στο να­ζι­σμό, το φα­σι­σμό και κά­θε εί­δους ο­λο­κλη­ρω­τι­σμό.

ΕΥ­ΧΑ­ΡΙ­ΣΤΙ­ΕΣ ΣΤΟ ΔΗ­ΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗ­ΜΑΡ­ΧΟ Α­ΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟ­Ε­ΔΡΟ ΤΩΝ Α­ΠΟ­ΜΑ­ΧΩΝ

Ο F­r­a­n­k­G­i­ll, Πρό­ε­δρος της Α­δελ­φό­τη­τας Α­πο­μά­χων της Ελ­λη­νι­κής Εκ­στρα­τεί­ας 1941, α­νέ­φε­ρε τα α­κό­λου­θα:

«Ε­ξο­χώ­τα­τε κύ­ρι­ε Δή­μαρ­χε, κυ­ρί­ες και κύ­ριοι,

Συγ­κεν­τρω­θήκ­με ε­δώ σή­με­ρα προ­κει­μέ­νου γι’ άλ­λη μια φο­ρά να δεί­ξου­με το σε­βα­σμό μας και τη λύ­πη μας για ό­λους ε­κεί­νους, οι ο­ποί­οι έ­χα­σαν τη ζω­ή τους κα­τά τη διά­ρκεια της εκ­στρα­τεί­ας του 1941 στην η­πει­ρω­τι­κή Ελ­λά­δα.

Θα προ­σέ­ξε­τε ό­τι δεν έ­χου­με σή­με­ρα τη ση­μαί­α μας, δι­ό­τι ο ση­μαι­ο­φό­ρος μας δεν εί­ναι κα­λά στην υ­γεί­α του και οι για­τροί τον συμ­βού­λευ­σαν να μην πε­τά­ξει με α­ε­ρο­πλά­νο. Εί­ναι πο­λύ στε­νο­χω­ρη­μέ­νος γι’ αυ­τό και εί­μαι σί­γου­ρος πως ό­λοι θα εύ­χον­ται στον Τζοκ Ου­άτ τα­χεί­α α­νάρ­ρω­ση.

Σή­με­ρα εί­ναι η 20ή ε­πέ­τει­ος των α­πο­κα­λυ­πτη­ρί­ων του μνη­μεί­ου μας. Το­πο­θε­τή­θη­κε ε­δώ για μας ώ­στε να πραγ­μα­το­ποι­ού­με την ε­τή­σια τε­λε­τή μας. Ε­πί­σης, ό­ταν θα έ­χου­με ό­λοι α­πο­βι­ώ­σει, θα πα­ρα­μεί­νει προς τι­μήν ό­λων των πε­σόν­των συ­να­δέλ­φων μας προ­κει­μέ­νου να τους θυ­μούν­ται πάν­το­τε.

Ε­άν ε­πι­σκε­φθεί­τε το Πο­λε­μι­κό Κοι­μη­τή­ριο του Φα­λή­ρου στην Α­θή­να, θα δεί­τε έ­να πο­λύ κα­λο­δι­α­τη­ρη­μέ­νο κοι­μη­τή­ριο με σει­ρές α­πό τα­φό­πλα­κες και ε­πι­πλέ­ον 8 με­γά­λα μνη­μεί­α. Και στις δύ­ο πλευ­ρές κα­θε­νός α­πό τα μνη­μεί­α θα δεί­τε τα ο­νό­μα­τα ό­λων ε­κεί­νων των αν­δρών που έ­χουν ά­γνω­στους τά­φους. Θε­ω­ρώ ό­τι υ­πάρ­χουν τό­σα ο­νό­μα­τα ε­κεί, ό­σες και τα­φό­πλα­κες. Ό­ταν σας λέ­γω ό­τι 2.888 άν­δρες έ­χα­σαν τη ζω­ή τους σε μιαν εκ­στρα­τεί­α που δι­ήρ­κε­σε λι­γό­τε­ρο α­πό 3 ε­βδο­μά­δες, πε­ρί­που 1.000 την ε­βδο­μά­δα, πώς μπο­ρού­με να το ξε­χά­σου­με πο­τέ αυ­τό;

Εκ μέ­ρους της Α­δελ­φό­τη­τας, ευ­χα­ρι­στώ κα­θέ­να α­πό ε­σάς που μοι­ρά­ζε­στε αυ­τή την η­μέ­ρα με ε­μάς και ει­δι­κά ευ­χα­ρι­στώ το Δή­μαρ­χο και την πό­λη της Κα­λα­μά­τας που ορ­γα­νώ­νουν αυ­τή την ε­πι­μνη­μό­συ­νη δέ­η­ση».

Ο Αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Μεσ­ση­νί­ας Γιά­ννης Αρ­γυ­ρά­κης σε δή­λω­σή του τό­νι­σε για το γε­γο­νός αυ­τό, τους κοι­νούς α­γώ­νες με τους συμ­μά­χους, που έ­κα­νε ε­νω­μέ­νος ο ελ­λη­νι­κός λα­ός την πε­ρί­ο­δο 1940-1944 και που ο­δή­γη­σαν στην τε­λι­κή νί­κη κα­τά του φα­σι­σμού και του να­ζι­σμού.

Κα­τα­τέ­θη­καν, ε­πί­σης, στέ­φα­νοι α­πό τους Έλ­λη­νες ε­πι­σή­μους και τους εκ­προ­σώ­πους των Βρε­τα­νών, τη­ρή­θη­κε ε­νός λε­πτού σι­γή και α­να­κρού­σθη­καν οι ε­θνι­κοί ύ­μνοι της Βρε­τα­νί­ας και της Ελ­λά­δος, ε­νώ τι­μές α­πέ­δω­σε ά­γη­μα α­πό την 120 ΠΕ­Α.