Της Αν­τω­νί­ας Μπού­ζα
Εν μέ­σω θέ­ρους, η οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση φαν­τά­ζει πιο δυ­σβά­στα­χτη για τα Ελ­λη­νι­κά νοι­κο­κυ­ριά, που έ­χουν ε­πι­βα­ρυν­θεί υ­πέ­ρογ­κα με τους συ­νε­χείς φό­ρους, σε ό­τι πε­ρι­ου­σια­κό στοι­χεί­ο α­πέ­κτη­σαν με κό­πο και μό­χθο. Η ε­πι­βά­ρυν­ση αυ­τή έ­γι­νε ο­ρα­τή στις ε­πο­χια­κές δρα­στη­ρι­ό­τη­τες, ό­πως εί­ναι ο κλασ­σι­κός θε­ρι­νός του­ρι­σμός μας, με τον ε­σω­τε­ρι­κό του­ρι­σμό να πα­ρου­σιά­ζει πτώ­ση κα­τά 50%, σύμ­φω­να με ε­πί­ση­μα χεί­λη.
Συγ­χρό­νως έ­γι­ναν ο­ρα­τές σε ό­λους μας, ποι­ές πρέ­πει να εί­ναι οι α­να­πτυ­ξια­κές κα­τευ­θύν­σεις της Ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας. Πρω­το­γε­νής το­μέ­ας, του­ρι­σμός (α­νά­πτυ­ξη ό­λων των μορ­φών του), πο­λι­τι­σμός, α­ει­φο­ρί­α, με­τα­ποί­η­ση, ε­ξα­γω­γές, και­νο­το­μί­α, φι­γου­ρά­ρουν με­τα­ξύ πολ­λών α­κό­μη ση­μαν­τι­κών δρα­στη­ρι­ο­τή­των στην κο­ρυ­φή της λί­στας, ε­νώ η προσ­δο­κί­α πε­ραι­τέ­ρω α­νά­πτυ­ξής τους, δί­νει έ­ναν τό­νο αι­σι­ο­δο­ξί­ας στους α­παι­σι­ο­δο­ξούν­τες.
Ο του­ρι­σμός μας βέ­βαι­α, εί­ναι η κυ­ρί­αρ­χη α­πα­σχό­λη­ση που δί­νει θέ­σεις ερ­γα­σί­ας και αύ­ξη­ση του Α­ΕΠ μας.
Έ­τσι σε κεν­τρι­κό και το­πι­κό ε­πί­πε­δο βλέ­που­με πως ό­λοι μι­λούν για τον του­ρι­σμό,ό­λοι προ­σβλέ­πουν στον του­ρι­σμό, ό­λοι δου­λεύ­ουν για τον του­ρι­σμό και ό­λοι ε­πι­θυ­μούν ως κύ­ρια δρα­στη­ρι­ό­τη­τα στον τό­πο τους, τον του­ρι­σμό.
Αυ­το­δι­οι­κη­τι­κοί α­να­φέ­ρουν συ­χνά-πυ­κνά, πως η α­να­πτυ­ξια­κή κα­τεύ­θυν­ση του τό­που τους, εί­ναι ο του­ρι­σμός και ε­νί­ο­τε υ­περ­βάλ­λον­τες, προ­σβλέ­πουν μό­νο σ΄ αυ­τόν. Συγ­χρό­νως ό­μως, ε­πη­ρε­α­ζό­με­νοι α­πό ε­ξω­γε­νείς κα­τα­στά­σεις ( αν­τι­πο­λι­τεύ­σεις, δι­α­μαρ­τυ­ρί­ες κλπ) α­φο­ρί­ζουν κά­θε άλ­λη σκέ­ψη για ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κή, βι­ο­τε­χνι­κή ή βι­ο­μη­χα­νι­κή δρα­στη­ρι­ό­τη­τα στον τό­πο τους. Λι­μά­νια κα­θί­σταν­ται α­νε­νερ­γά, ε­πεν­δυ­τές κά­θε άλ­λης δρα­στη­ρι­ό­τη­τας πλην του­ρι­στι­κής, βρί­σκουν προ­σκόμ­μα­τα και δυ­σκο­λί­ες κ.α. πολ­λά.
Έ­χου­με ό­μως σκε­φτεί πό­σο υ­γι­ές εί­ναι αυ­τό;
Πό­σο ε­πι­κίν­δυ­νο μπο­ρεί να α­πο­βεί;
Πό­σο ρί­σκο εμ­πε­ρι­έ­χει;
Αν και προ­σω­πι­κά ε­πι­κρο­τώ ό­τι η “βα­ριά βι­ο­μη­χα­νί­α” μας εί­ναι ο του­ρι­σμός, φέρ­νει θέ­σεις ερ­γα­σί­ας και έ­σο­δα στην Ελ­λη­νι­κή Πο­λι­τεί­α, εί­ναι ι­δι­αι­τέ­ρως ε­πι­κίν­δυ­νο έ­νας τό­πος να ελ­πί­ζει για α­νά­πτυ­ξη μο­νά­χα στον του­ρι­σμό.
Εί­ναι πο­λύ ευ­αί­σθη­το ως προ­ϊ­όν και ε­πη­ρε­ά­ζε­ται ά­με­σα α­πό γε­γο­νό­τα, συν­θή­κες, τά­σεις και πο­λι­τι­κές ε­ξε­λί­ξεις.
Ά­ρα, για να μη βρε­θεί έ­νας τό­πος σε δυ­σχε­ρή θέ­ση, ε­πι­βάλ­λε­ται ό­λες τις πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πη­γές του, μέ­σω της αυ­το­δι­οί­κη­σης κυ­ρί­ως, να τις α­να­δει­κνύ­ει, ε­πι­τρέ­πον­τας την εκ­με­τάλ­λευ­σή τους, δηλ.να μην μπαί­νει τα­φό­πλα­κα σε ο­τι­δή­πο­τε άλ­λο, ε­κτός α­πό τον του­ρι­σμό.
Οι πρό­σφα­τες πτω­χεύ­σεις των με­γά­λων Ρω­σι­κών t­o­ur o­p­e­r­a­t­o­rs, αλ­λά και πα­ρό­μοι­ες κα­τα­στά­σεις στο πα­ρελ­θόν πρέ­πει να μας κι­νη­το­ποι­ή­σουν και σε άλ­λες α­να­πτυ­ξια­κές κα­τευ­θύν­σεις.
Μέ­σα στην ε­πι­κρα­τού­σα μέ­χρι σή­με­ρα  λο­γι­κή των ι­σορ­ρο­πι­ών στις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες, βλέ­που­με πως κά­ποι­οι το αν­τε­λή­φθη­σαν έγ­και­ρα κι ε­νώ δου­λεύ­ουν εμ­πε­ρι­στα­τω­μέ­να του­ρι­στι­κά p­r­o­j­e­c­ts, συγ­χρό­νως α­νε­βά­ζουν ρυθ­μούς και σε άλ­λες κα­τευ­θύν­σεις.
Μι­λώ για την Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου που εξ΄αρ­χής α­σχο­λή­θη­κε με το α­ναγ­καί­ο B­r­a­nd της Πε­λο­πον­νή­σου, ε­κτός α­πό τον του­ρι­σμό και στα α­γρο­τι­κά προ­ϊ­όν­τα, προ­ω­θών­τας το υ­ψη­λό δι­α­τρο­φι­κό πρό­τυ­πο του τό­που μας. Τα α­γρο­τι­κά προ­ϊ­όν­τα έ­χουν μπει  ψη­λά στον πή­χη της Πε­ρι­φέ­ρειας Πε­λο­πον­νή­σου και στο ε­πί­πε­δο της πο­σό­τη­τας και στο ε­πί­πε­δο της ποι­ό­τη­τας , ε­νώ με έ­να κα­λά­θι προ­ϊ­όν­των, ε­πι­δι­ώ­κε­ται η προ­βο­λή της ι­δι­αι­τε­ρό­τη­τάς τους, σε δι­α­τρο­φι­κή α­ξί­α και γεύ­ση, μέ­σω της πι­στο­ποί­η­σης.
Για να προ­χω­ρή­σει μπρο­στά ο τό­πος μας ε­πι­βάλ­λε­ται να ξε­φύ­γου­με, α­πό την πα­γί­δα των με­μο­νω­μέ­νων ε­νερ­γει­ών των φο­ρέ­ων , που συ­νή­θως α­δι­κούν το προ­βαλ­λό­με­νο αν­τι­κεί­με­νο και συγ­χρό­νως να συμ­βάλ­λου­με στην α­πο­μά­κρυν­ση λο­γι­κών του “κα­κώς εν­νο­ού­με­νου αν­τα­γω­νι­σμού” που βλέ­που­με σε ο­ρι­σμέ­νες πε­ρι­πτώ­σεις, α­νά­με­σα στον Α΄ βαθ­μό Αυ­το­δι­οί­κη­σης με τον Β΄ Βαθ­μό, α­πο­δο­χή του ρό­λου του κα­θε­νός , συμ­πό­ρευ­ση και δου­λειά.
Ε­πει­δή και το υ­πό­βα­θρο το  έ­χου­με και την εμ­πει­ρί­α και τους αν­θρώ­πους, ευ­ελ­πι­στώ σε κα­λύ­τε­ρες η­μέ­ρες.