Του Θό­δω­ρου Γα­λα­νό­που­λου

Εν μέ­σω θέ­ρους, και εν μέ­σω κρί­σης, έ­φε­ραν στη δη­μο­σι­ό­τη­τα τη «με­λέ­τη βι­ω­σι­μό­τη­τας» του με­γά­ρου χο­ρού της Κα­λα­μά­τας! Ά­ρα­γε για ε­μάς τους έρ­μους πο­λί­τες, έ­γι­νε κα­μιά με­λέ­τη βι­ω­σι­μό­τη­τας πως θα τη βγά­λου­με και αν θα αν­τέ­ξου­με; Μια με­λέ­τη που ού­τε μας λέ­ει ό­τι μπο­ρεί να ζή­σει το Μέ­γα­ρο, αν εν τω με­τα­ξύ δεν πε­θά­νει…! Έ­τσι έ­λε­γε και ο πε­ρί­φη­μος Ντί­νος Η­λι­ό­που­λος στην ται­νί­α «Ο α­τσί­δας» για το γαμ­πρό που θα τους έ­φερ­νε η α­δερ­φή του! «Αν εί­ναι κα­λός α­πο­κλεί­ε­ται να εί­ναι κα­κός, αλ­λά αν εί­ναι κα­κός δεν πρό­κει­ται να εί­ναι κα­θό­λου κα­λός!» Το μέ­γα­ρο ξέ­ρε­τε εί­ναι πο­λύ κα­λός τό­πος, συν­δυ­ά­ζε­ται πο­λύ με βου­λευ­τές, δη­μάρ­χους πο­λι­τευ­τές με κο­στού­μια, μα­ζί με κυ­ρί­ες με α­ρα­βο­σι­τά­λευ­ρο μαλ­λί φουν­τω­τό, τζάμ­πα μπου­φέ (βουρ στον πα­τσά) και λο­γύ­δρια, για το πό­σο ι­σχυ­ροί εί­ναι οι δε­σμοί της Κα­λα­μά­τας με το χο­ρό, και ο χο­ρός θα μας κά­νει ε­ξω­στρε­φείς και θα βγού­με α­πό την κρί­ση, και κοι­τά­ξα­τε με τι ω­ραί­ος Γκόρ­τζος που εί­μαι, ά­μα ξα­να­έρ­θουν ε­κλο­γές, φά­τε το σα­νό σας ζων­τα­νά μου και ε­λά­τε να με ψη­φί­σε­τε! Δη­λα­δή, ε­δώ που τα λέ­με, μην τρε­λα­θού­με και τε­λεί­ως! Εί­ναι δυ­να­τόν να μας α­πα­σχο­λεί μια πό­λη ο­λά­κε­ρη έ­να μέ­γα­ρο που χτί­στη­κε για να βο­η­θά μια εκ­δή­λω­ση της πό­λης που εν­δι­α­φέ­ρει 300-400-1000 ό­λους και ό­λους; για κα­μιά ει­κο­σα­ριά μέ­ρες σε μια κοι­νω­νί­α που χο­ρεύ­ει «Πα­πα­λάμ­πραι­να»και «στου παι­διού μου τη χα­ρά έ­σφα­ξα έ­ναν κό­κο­ρα »­;; και φουλ γου­ρου­νο­πού­λα , « ψω­μί κλα­ρί­νο και φρέν­το κα­που­τσί­νο»; Βέ­βαι­α ά­μα σου το φο­ρέ­σουν με το ζό­ρι και το μέ­γα­ρο χο­ρού θα μά­θεις να το πλη­ρώ­νεις, ό­πως έ­μα­θε και η αρ­κού­δα να χο­ρεύ­ει μό­λις ά­κου­γε το ντέ­φι να χτυ­πά, α­φού την έ­βα­ζαν για και­ρό οι γύ­φτοι μέ­σα στο καυ­τό τα­ψί και α­ναγ­κά­ζον­ταν να ση­κώ­νει τα πό­δια της … Σε μια κοι­νω­νί­α με πά­νω α­πό έ­να ε­κα­τομ­μύ­ριο α­νέρ­γους που δεν μπο­ρούν πλη­ρώ­σουν τις συμ­βα­τι­κές τους υ­πο­χρε­ώ­σεις, ε­νοί­κια νε­ρά και ρεύ­μα­τα, το κά­θε μέ­γα­ρο να το πά­τε να το τρί­ψε­τε στη μού­ρη στον κά­θε παί­δα­ρο που το έ­χω­σε α­μα­νά­τι στον Κα­λα­μα­τια­νό πο­λί­τη! Για κάν­τε μια βόλ­τα στο κέν­τρο της πό­λης! Ε­κα­τον­τά­δες μα­γα­ζιά κλει­στά στέ­κουν έ­ρη­μα και ά­νερ­γοι οι έμ­πο­ροι και οι υ­πάλ­λη­λοι, λέ­τε να έ­χου­με κα­μιά ό­ρε­ξη να σας α­νοί­ξου­νε μέ­γα­ρο να κά­νε­τε ε­πί­δει­ξη στις α­κρι­βές σας τσάν­τες, και να χα­ρι­εν­τί­ζε­στε οι ε­κα­τό δι­α­κό­σιοι που μό­νι­μα συ­νά­ζε­τε σε κά­τι τέ­τοι­ες εκ­δη­λώ­σεις; Τι να κά­νου­με; Α­φού τη χώ­ρα την κα­τάν­τη­σαν Μπα­τι­ρι­στάν. Άλ­λος πού­λη­σε το α­μά­ξι του, άλ­λος έ­κλει­σε το μα­γα­ζί άλ­λος πή­γε για δου­λειά στη Μελ­βούρ­νη! Ό­λοι χά­σα­με έ­να με­γά­λο κομ­μά­τι τού βι­ο­τι­κού μας ε­πι­πέ­δου και της ι­δί­ας μας της ζω­ής! Μην μας φορτώνετε με μέγαρα τη φτωχή μας την ύπαρξη που παλεύει να αντέξει ….!