«Ἀ­γα­πη­τά μου Παι­διά,

Ὁ ὕ­μνος ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ εἶ­ναι γιά τούς Χρι­στια­νούς ὁ χαι­ρε­τι­σμός καί ὁ τρό­πος ἔκ­φρα­σης τῆς πραγ­μα­τι­κῆς βε­βαι­ό­τη­τά τους γιά χα­ρά, ἐλ­πί­δα καί ἐμ­πι­στο­σύ­νη, ἀ­φοῦ ὁ Χρι­στός ἀ­να­στή­θη­κε καί ἔ­δω­σε τό μή­νυ­μα, ὅ­τι τε­λι­κά τί­πο­τε δέν μπο­ρεῖ νά ἔ­χει τε­λει­ώ­σει, ἀ­φοῦ ἡ ζω­ή συ­νε­χί­ζε­ται καί ἡ ἐμ­πι­στο­σύ­νη συ­νε­χῶς ἀ­να­και­νί­ζε­ται, ἀ­πό τήν δυ­να­μι­κή πα­ρου­σί­α τῆς πί­στης καί τῆς ἐλ­πί­δας.

Μέ τήν Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Χρι­στοῦ ὅ­λοι συ­νει­δη­το­ποι­οῦ­με πλέ­ον ὅ­τι ἡ ἐλ­πί­δα εἶ­ναι ἡ βε­βαι­ό­τη­τα, καί τό ἄ­θλη­μα τῆς πί­στης εἶ­ναι ἡ κα­τά­κτη­ση γιά ζω­ή, μιᾶς ζω­ῆς πού μέ­σα της ἔ­χει τήν ἔμ­πι­στη σχέ­ση μέ τόν Θε­ό καί τήν ἔμ­πρα­κτη ἐλ­πί­δα στόν συ­νάν­θρω­πο, για­τί τε­λι­κά ὑ­πάρ­χου­με ἐ­πει­δή ἀ­γα­πᾶ­με καί κοι­νω­νοῦ­με ἀλ­λή­λους, ἐ­πει­δή πι­στεύ­ου­με ὅ­λοι μα­ζί στόν Ἀ­να­στη­μέ­νο Χρι­στό.

Τά πάν­τα γί­νον­ται αὐ­το­προ­σφο­ρά καί ἔμ­πρα­κτη θυ­σί­α, μέ τρό­πο μα­νι­κό γιά τή σω­τη­ρί­α ὅ­λων τῶν ἀν­θρώ­πων καί ὄ­χι τοῦ κα­θε­νός ἀ­το­μι­κά καί ξε­χω­ρι­στά.

Τά πάν­τα, ἐ­πει­δή λαμ­βά­νουν τήν προ­ο­πτι­κή τῆς συλ­λο­γι­κῆς εὐ­θύ­νης καί τῆς θυ­σί­ας, μᾶς ὁ­δη­γοῦν ὅ­λους μα­ζί στήν ἐλ­πι­δο­φό­ρο Ἀ­νά­στα­ση.

Τά πάν­τα ὑ­πη­ρε­τοῦν τήν ἀ­γά­πη μέ αὐ­τα­πάρ­νη­ση καί τήν προ­σφέ­ρουν θυ­σι­α­στι­κά καί δυ­να­μι­κά στούς ἀ­δελ­φούς, μέ τήν δι­α­κο­νί­α τῶν ἀ­ναγ­κῶν τους.

Ἐ­ξαι­τί­ας αὐ­τῆς τῆς ἔμ­πρα­κτης πί­στης καί τῆς ἔμ­πι­στης ἐλ­πί­δας μπο­ροῦ­με καί ἐ­πα­να­λαμ­βά­νου­με συ­νε­χῶς καί μέ δυ­να­μι­κό­τη­τα τόν ἀ­να­στά­σι­μο ὕ­μνο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,  ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νον­τας ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!»