Έπρεπε να διανύσει τον ωκεανό ο κ. Τσίπρας για να μάθουμε τελικά ότι το νέο μνημόνιο δεν είναι ούτε πραξικόπημα, ούτε προϊόν εκβιασμού, αλλά ότι «για πρώτη φορά η Ελλάδα έχει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα».

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει πιστός στην παλιά λαϊκίστικη συνταγή: «Λέγε σε όλους αυτό που θέλουν να ακούσουν». Έτσι στους Αμερικανούς είπε ότι για να έρθουν επενδύσεις «πρέπει να γίνουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις». Που θα τις κάνουν ποιοι όμως; Οι υπουργοί του, που ομνύουν στον κρατισμό ή τα στελέχη του που απειλούσαν όσους έρθουν στην Ελλάδα ότι «θα χάσουν τα λεφτά τους»; Οι αοριστολογίες, η απουσία σχεδίου, η αδυναμία του να απαντήσει ακόμη και στα αβανταδόρικα ερωτήματα του Μπιλ Κλίντον -γεγονός που εξέπληξε δυσάρεστα και αυτό ακόμη το φιλικό ακροατήριο- σηματοδοτούν κάτι παραπάνω από την ανικανότητα της «παρέας του Μαξίμου». Σηματοδοτούν δυστυχώς την επενδυτική απομόνωση της χώρας.