Του Μπάμπη Βακαλόπουλου*
Η ΔΗΜΑΡ έχει 4 ½ χρόνια ζωής από την ίδρυσή της.
4 ½ χρόνια πυκνής πολιτικής ζωής.
Ξεκινήσαμε τον Ιούλιο του 2010, απευθυνόμενη στην ελληνική κοινωνία με ιδέες, με τη θέλησή μας να συμβάλλουμε σε πολιτικές που κρατούν την κοινωνία όρθια και τη χώρα σταθερά στις ράγες της ευρωπαϊκής πορείας. Να συμβάλλουμε σε πολιτικές που είναι ξένες στον εθνικισμό, στον λαϊκισμό, στη λογική του άσπρου μαύρου. Η πραγματικότητα πάντα ήταν σύνθετη και δε χωρούσε σε απλουστεύσεις, στερεότυπα και δογματισμούς. Το γνωρίζαμε.
Όπως γνωρίζαμε και από πού προερχόμασταν. Ερχόμασταν από την παράδοση των αγώνων γενεών που δε λογάριασαν κινδύνους σε καιρούς δύσκολους για την Ελλάδα. Εμπνευστήκαμε από εκείνους που άφησαν το «εγώ» τους για να βρούνε το «εμείς». Προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τα χνάρια τους.
Τολμήσαμε δύο χρόνια μετά την ίδρυσή μας να συμμετάσχουμε σε μια κυβέρνηση με εταίρους που μας χώριζαν πολλά, πάρα πολλά. Τολμήσαμε γιατί η χώρα βρίσκονταν μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο να περιέλθει στο καθεστώς άτακτης χρεοκοπίας. Και τότε οι συνθήκες ζωής των Ελλήνων θα ήταν οδυνηρότερες από όσα έζησαν μέχρι τότε. Μπήκαμε όχι άνευ όρων. Εμείς, η μικρή ΔΗΜΑΡ του 6%, αναλάβαμε ένα φορτίο μεγαλύτερο από ότι μας αναλογούσε. Εμείς ήμασταν που ζητήσαμε προγραμματική συμφωνία μεταξύ των τριών κομμάτων και αποχωρήσαμε από αυτήν όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έδειξαν με τη στάση τους πως δεν τους ενδιέφερε η προγραμματική συμφωνία που είχαμε συνάψει. Ήθελαν τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ το δημοκρατικό και αριστερό τους άλλοθι. Αποχωρήσαμε από την κυβέρνηση 1 χρόνο μετά, όταν καταλάβαμε πως η λέξη συγκυβέρνηση έπαψε να υπάρχει. Όταν υπήρχε πλέον στην πράξη η δικομματική κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Γνωρίζουμε πως ένα μέρος των πολιτών που ψήφισαν ΔΗΜΑΡ τον Ιούνιο του 2012, ήταν επιφυλακτικοί ή απογοητεύτηκαν με την απόφαση μας να συμμετάσχουμε στην κυβέρνηση.
Τους καλούμε να δουν πως η ΔΗΜΑΡ δεν ήταν και δεν έγινε αυτό που νόμιζαν. Δεν έγινε ο βουβός εταίρος. Παραμείναμε η ΔΗΜΑΡ που δεν ψήφισε κανένα μνημόνιο, αντιταχθήκαμε στην αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων τον Νοέμβριο του 2012 και στις απολύσεις στο δημόσιο με παραβίαση των κανόνων του κράτους δικαίου τον Απρίλιο του 2013. Ήμασταν εκείνοι που δώσαμε μάχη για την επαναδιαπραγμάτευση των επαχθών όρων του μνημονίου και όχι την πιστή εφαρμογή τους. Αυτόν τον αγώνα δώσαμε τον 1 χρόνο και όταν συνειδητοποιήσαμε πως ο αγώνας μας εντός της κυβέρνησης ήταν ένας αγώνας χωρίς αντίκρισμα, αποχωρήσαμε. Τους ακούμε να λένε: «δεν έπρεπε να συμμετάσχετε καν. Τι περιμένατε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να επαναδιαπραγματευθούν;» Τους απαντούμε πως η ΔΗΜΑΡ συμμετείχε έχοντας γνώση ποια ήταν η ΝΔ και ποιο ήταν το ΠΑΣΟΚ. Δεν συμμετείχαμε στην κυβέρνηση ανύποπτοι, μπήκαμε γνωρίζοντας ποιοι ήταν, για αυτό και ζητήσαμε προγραμματική συμφωνία. Δεν μπήκαμε άνευ όρων. Και αποχωρήσαμε από την κυβέρνηση όταν καταλήξαμε πως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εμπαίζουν τη ΔΗΜΑΡ και την αντιμετωπίζουν ως το αριστερό και δημοκρατικό άλλοθι για τις συντηρητικές πολιτικές που από κοινού ασκούσαν. Εμείς δεν συναινέσαμε στο ρόλο του άβουλου και βωβού παρατηρητή. Και αυτό σας ζητούμε να το αξιολογήσετε.
Γνωρίζουμε πως πολίτες που ψήφισαν τον Ιούνιο του 2012 δυσαρεστήθηκαν με την απόφαση να αποχωρήσουμε από την κυβέρνηση τους
Τους καλούμε να δουν πως η ΔΗΜΑΡ εξάντλησε όλες τις δυνατότητες έτσι ώστε η τρικομματική κυβέρνηση να λειτουργήσει με όρους συνεργασίας. Υπογράψαμε την προγραμματική συμφωνία που δεν την τήρησαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Παραμείναμε ένα ολόκληρο χρόνο προσπαθώντας και επιμένοντας στην εφαρμογή των όρων της προγραμματικής συμφωνίας. Όταν η τρικομματική κυβέρνηση κυριαρχήθηκε από τη συντηρητική και δεξιά ατζέντα του Σαμαρά τότε εμείς πήραμε την απόφαση αποχώρησης. Η κυβερνητική συμμετοχή ποτέ δεν ήταν για εμάς αυτοσκοπός αλλά μόνο σκοπός με περιεχόμενο. Το περιεχόμενο των πολιτικών επιθυμούσαμε να υπηρετήσουμε συμμετέχοντας στην κυβέρνηση και όχι να υποδυθούμε πως συγκυβερνούμε παραμένοντας σε μια κυβέρνηση που οι αποφάσεις λαμβάνονταν με την συναίνεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ χωρίς εμάς.
Τα 4 ½ χρόνια ύπαρξης της ΔΗΜΑΡ συναντήθηκαν οι δρόμοι μας με πολλούς πολίτες. Πολίτες που μας ψήφισαν, πολίτες που είδαν το εγχείρημά της ίδρυσής μας με ελπίδα. Σήμερα μιλούμε σε αυτούς τους πολίτες, τους κοιτάμε έναν – έναν, μια – μία και τους ζητούμε να δουν πως η ΔΗΜΑΡ μέσα από τη δράση της, μέσα από τις αδυναμίες της, μέσα από τα λάθη της, έδωσε μάχες , έμαθε , τώρα ξέρει .Έμαθε πως η συνεργασία απαιτεί φερέγγυο συνομιλητή. Πως η συνεργασία δεν γίνεται με όρους σαβουάρ βιβρ. Πως οι διαφωνίες εντός μιας συνεργατικής κυβέρνησης πρέπει να δημοσιοποιούνται στην κοινωνία γιατί η κοινωνία είναι αυτή που πρέπει να κρίνει τα κόμματα και τις πολιτικές τους. Πώς η προγραμματική συμφωνία οφείλει να εμπεριέχει χρονολογημένα στάδια και να ελέγχεται με τρόπο δημόσιο.
Σήμερα που η πολιτική αλλαγή έρχεται, οι πολίτες της χώρας πρέπει να αποφασίσουν ποιον θέλουν ως κυβερνητικό εταίρο του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ που από το 2011 συμπλέει με τη ΝΔ στις κυβερνήσεις; Το ΠΟΤΑΜΙ που αυτό που το νοιάζει είναι απλώς να συγκυβερνήσει με όποιον βγει πρώτος; Οι ΑΝΕΛ με τις εθνικιστικές και λαϊκιστικές θέσεις;
Η συμμετοχή του συνδυασμού μας «Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά» στη Βουλή και στην προοδευτική διακυβέρνηση, είναι η μόνη λύση ώστε η αλλαγή να συντελεστεί με σχέδιο, ρεαλιστικές και σύγχρονες προοδευτικές πολιτικές, σταθερή ευρωπαϊκή οπτική.
Η στήριξη του συνδυασμού ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι αναγκαία όσο ποτέ…
Έλα μαζί μας να χαμογελάσουμε ξανά….
*Υποψήφιου βουλευτή ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΔΗΜΑΡ
