Της Εμμανουέλα Αάμερ Μούλατσιώτη

Πάντα ο άνθρωπος είχε μέσα του μια έμφυτη περιέργεια να ψάχνει και να μαθαίνει τα πάντα για κάθε τι γύρω του. Τώρα τελευταία αυτή η έμφυτη τάση του ανθρώπου έχε γίνει ανάγκη, μιας και το κοινωνικό γίγνεσθαι όσο πάει και μετατρέπεται σε έναν σχεδόν άλυτο γρίφο.

Όσο περνάει ο καιρός βλέπουμε πως η παντογνωσία που μας εμπνέει ο σημερινός τρόπος ζωής δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Όχι ,οι αισθήσεις μας δεν τα καταλαβαίνουν όλα και όχι, τα σημερινά μεγάλα Μ.Μ.Ε δεν θα μας δώσουν στο πιάτο αληθινές λύσεις στα ζητήματα του σήμερα. Τότε τι πρέπει-ή μάλλον- τι μπορούμε να κάνουμε;

Στο χέρι μας είναι να μην σταματάμε να ρωτάμε. Να μην επαναπαυόμαστε στο επιφανειακό και το εύκολο. Σαν παιδιά να ρωτάμε συνεχώς αμφισβητώντας τις Πυθίες του σήμερα που μοιάζουν να έχουν όλες τις απαντήσεις .Πυθίες που βρίσκονται στην πολιτική ,στη δημοσιογραφία ,στη διπλανή μας πόρτα. Αυτή τη φορά είναι στο χέρι μας η ανακάλυψη της κρυμμένης αλήθειας στην κοινωνίας μας. Κανείς δεν θα μας την πει. Κανείς δεν θα μας βοηθήσει να τη βρούμε αλλά και κανείς σαν θελήσουμε δεν δύναται να μας την στερήσει.

Ας συνεχίζουμε λοιπόν να ρωτάμε. Γιατί και μόνο αυτό αποδεικνύει πως το πνεύμα μας είναι ακόμα αδούλωτο και πως έχουμε την ταπεινότητα να πιστεύουμε πως δεν τα ξέρουμε όλα. Και αυτά τα δύο στοιχεία -το ελεύθερο πνεύμα και την ταπεινοφροσύνη- ίσως είναι που χρειαζόμαστε για να ξεκλειδώσουμε τα λουκέτα των ψεμάτων στον εγωιστικό και ισοπεδωτικό κόσμο που ζούμε. Γιατί ίσως αυτές οι δύο κρυμμένες αρετές να ήταν μεγάλο μέρος της απάντησης σε όλες μας τις ερωτήσεις εξαρχής…

Επισκεφθείτε και το blog μου : vrestifwnisou.blogspot.gr