Του Θό­δω­ρου Γα­λα­νό­που­λου

Πα­λιά στα παι­δι­κά μου χρό­νια, μια δυ­ο φο­ρές το χρό­νο στην πό­λη μου εί­χε έ­να πα­ζά­ρι, μια εμ­πο­ρο­πα­νή­γυ­ρη. Συ­νή­θως ή­ταν με­τά α­πό θρη­σκευ­τι­κή γι­ορ­τή, ό­που α­φού εί­χες ε­ξα­γνι­στεί α­πό τις α­μαρ­τί­ες σου στο ά­γιο,… που έ­δερ­νες τη γυ­ναί­κα σου και τα ά­λο­γα σου, έ­βγαι­νες στο πα­ζά­ρι να α­γο­ρά­σεις κα­μιά βε­λέν­τζα για το χει­μώ­να, ή την α­γό­ρα­ζε η δι­πλα­νή σου ζων­το­χή­ρα κι ε­σύ πή­γαι­νες το βρά­δυ στο σπί­τι της να τη δο­κι­μά­σεις… Ε­πί­σης σε κά­ποι­α πα­ζά­ρια έ­φερ­νες να που­λή­σεις τη γί­δα σου, το μου­λά­ρι σου και να α­γο­ρά­σεις τί­πο­τε κου­δού­νια για τα ζων­τα­νά σου! Τώ­ρα, στη ση­με­ρι­νή ε­πο­χή, τα κου­δού­νια εί­ναι κρε­μα­σμέ­να στα μπρά­τσα αν­τρών και γυ­ναι­κών, με τη μορ­φή τα­του­άζ και το μό­νο που που­λά­νε εί­ναι μού­ρη, στα ση­με­ρι­νά πα­ζά­ρια που τα λέ­νε «λευ­κές νύ­χτες» ! Ε­φεύ­ρε­ση της ε­πο­χής μας α­πό δη­μο­τι­κούς άρ­χον­τες για να έ­χου­νε θε­ω­ρη­τι­κά κί­νη­ση τα μα­γα­ζιά της πό­λης! Ποι­α μα­γα­ζιά; Κυ­ρί­ως αυ­τές οι πο­λυ­ε­θνι­κές α­λυ­σί­δες που που­λά­νε ρού­χα σκου­πί­δια μιας χρή­σε­ως, κα­τα­σκευ­α­σμέ­να α­πό ερ­γά­τες σκλά­βους σε συν­θή­κες α­πε­ρί­γρα­πτης κα­τάν­τιας και έν­δειας, πολ­λές φο­ρές μέ­σα σε κα­ρά­βια για να μην έ­χουν κα­μιά φο­ρο­λο­γι­κή υ­πο­χρέ­ω­ση! Μά­λι­στα φί­λος μου μα­γα­ζά­το­ρας μου έ­λε­γε ό­τι τα μα­γα­ζιά αυ­τά έ­χουν κά­νει ει­δι­κές πα­ραγ­γε­λί­ες για τη «λευ­κή νύ­χτα»­.­.. Προ­φα­νώς πιο φτη­νή σα­βού­ρα για να αρ­πά­ξου­με α­κό­μα μια φο­ρά το χαρ­τζι­λί­κι των παι­δι­ών μας… Βέ­βαι­α εί­πα­με, ο Έλ­λη­νας δώ­στου πα­νη­γύ­ρι και πάρ­του τα σέν­τσια ! Λευ­κή νύ­χτα λες και θα α­σπρί­σει η γυ­φτιά μας ά­μα ζή­σου­με κά­τι τέ­τοι­ο … Δεν λέ­ω, κά­νε σαν δή­μος μια α­πο­χαι­ρε­τι­στή­ρια βρα­διά του κα­λο­και­ριού, με εκ­δη­λώ­σεις, μου­σι­κές και δι­ά­φο­ρα άλ­λα, να ευ­χα­ρι­στή­σεις και τους ε­πι­σκέ­πτες της πό­λης μας! Αλ­λά τα μα­γα­ζιά τι τα θες α­νοι­χτά τη νύ­χτα; Θα αυ­ξη­θεί ο τζί­ρος τους; Μμμμμ .. Ή­δη μου λέ­νε ό­τι στα­μα­τή­σα­νε και τα ε­λά­χι­στα που ψώ­νι­ζαν για­τί οι Ελ­λη­να­ρά­δες πε­ρι­μέ­νουν τη «λευ­κή νύ­χτα »…να ξεμ­που­κά­ρουν αυ­τοί και τα τα­του­άζ τους και οι σκύ­λοι τους να α­γο­ρά­σουν τα ξε­σκο­νό­πα­να που φτιά­χνουν στην Ιν­δί­α και τους τα που­λά­νε για ρού­χα! Η Κα­λα­μά­τα εί­ναι μια εκ­πλη­κτι­κή πό­λη, με ά­πει­ρες δι­ε­ξό­δους και για τη μέ­ρα και για τη νύ­χτα σου! Με πο­λι­τι­σμό, θέ­α­τρο και κι­νη­μα­το­γρά­φο, ποί­η­ση, ζω­γρα­φι­κή, τέ­χνη, μου­σι­κές και ω­ραί­α μα­γα­ζιά, πα­ρα­λί­ες και θά­λασ­σες! Έ­χει υ­πέ­ρο­χες μέ­ρες και χρω­μα­τι­στές νύ­χτες! Λευ­κές νύ­χτες, ξε­βαμ­μέ­νες και ξε­νέ­ρω­τες δεν τις χρει­ά­ζε­ται κα­νέ­νας για να ζή­σει σε μια πό­λη με τό­ση πο­λυ­χρω­μί­α, πλη­θώ­ρα ή­χων και ει­κό­νων! Αρ­κε­τά βο­η­θή­σα­με τις πο­λυ­ε­θνι­κές , δεν θα τους χα­ρί­σου­με και τις νύχτες μας ….