Το Κέντρο Τέχνης Καλαμάτας του Εικαστικού Τομέα της Κοινωφελούς Επιχείρησης «Φάρις» του Δήμου Καλαμάτας παρουσιάζει την έκθεση εικαστικών έργων με τίτλο: « Περί της εμής οδού».

Τα εγκαίνια της Έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Δευτέρα 30 Μαρτίου στις 20.00. Η

διάρκεια θα είναι από της 30 Μαρτίου έως 4 Απριλίου και από τις 20 Απριλίου έως 2 Μαΐου.

Δευτέρα –Παρασκευή 14.00 – 20.30 και Σάββατο 10.30 -17.00

Περιλαμβάνονται έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής και φωτογραφίας. Την καλλιτεχνική επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Παναγιώτης Λαμπρινίδης.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

Αγγελοπούλου Χριστίνα

Αναστασόπουλος Σωτήρης

Βελισσάρης Χρήστος

Γουρζης Γιάννης

Δημητρεας Ευάγγελος

Κελεμένδρη Έλλη

Λαμπρινίδης Παναγιώτης

Λού – Δημητρέα Μαρία Χριστίνα

Μαρκόπουλος Δημήτρης

Μεμένιου Πηνελόπη

Σακκά Σταυρούλα

Σταθουλόπουλος Γεώργιος

Τσακιριάν Μαριάμ

Τσορώνη Αγαθή

«Περί της εμής οδού»

Υπάρχει ένας μύθος που μιλά για την τέχνη και τη ζωή και όπως κάθε μύθος έχει πολλές αναγνώσεις, ανάλογα με τον τρόπο που τον προσεγγίζει ο καθένας …

«Κάποτε ένας βασιλιάς πήγε στο ατελιέ ενός ζωγράφου . Τα έργα ήταν εξαιρετικά. Ένα έργο μαγνήτισε την προσοχή του βασιλιά και στάθηκε εμπρός του.

Το έργο ήταν μια τοπιογραφία με βουνά, λόφους και ποτάμια. Υπήρχε κι ένα μονοπάτι που χανόταν στο βάθος.

Ο βασιλιάς ρώτησε: «Πού πάει αυτό το μονοπάτι;»

Ο ζωγράφος είπε: «Ούτε κι εγώ το περπάτησα ποτέ, αλλά περίμενε να πάω να δω». Μπήκε στο μονοπάτι και χάθηκε πίσω από τους λόφους κι ούτε φάνηκε ξανά».

Το ΚΤΚ φιλοξενεί μια έκθεση με γλυπτική, ζωγραφική, χαρακτική και φωτογραφία. Τα έργα είναι κομμάτια από ενότητες έργων των καλλιτεχνών, τα οποία έχουν γίνει σε διάφορες στιγμές της ζωής τους και αντανακλούν τον προσωπικό βιωματικό καλλιτεχνικό τους δρόμο .

Το έργο με φωτογραφίες της  Χριστίνας Αγγελοπούλου σε παραπέμπει στην αέναη   κίνηση των πάντων, κίνηση που φτάνει στα όρια του ιλίγγου.

Στο ζωγραφικό έργο του Σωτήρη Αναστασόπουλου η ισορροπία του «ποδηλάτη» γίνεται πορεία όπου η παιδικότητα φαίνεται να είναι ξεκίνημα αλλά και προορισμός.

Ο χαράκτης Χρήστος Βελισσάρης κινείται με έντονους συμβολισμούς σε έναν μυστικό χώρο.

Δάσκαλος της χαρακτικής ο Γιάννης Γουρζής, με ιδιαίτερα σημαντική διαδρομή και σουρεαλιστική θεματολογία.

Ο Ευάγγελος Δημητρέας εμμένει στο ασπρόμαυρο και στα σχηματοποιημένα τοπία σε έναν διάλογο της περιγραφής με το άμορφο, σχέση που ο Δημητρέας χειρίζεται δεξιοτεχνικά.

Χώροι και τόποι όπου τα όντα γίνονται τοπίο αλλά και εξαϋλώνονται αλλάζοντας μορφή και σχήμα στη ζωγραφική της Έλλης Κελεμένδρη.

Η γλυπτική του Παναγιώτη Λαμπρινίδη διαπραγματεύεται τη στροφή προς τον «έσω άνθρωπο» με εικόνες από την μαζική κουλτούρα.

Η Λού – Δημητρέα Μαρία- Χριστίνα ζωγραφίζει αρχέγονα μοτίβα που η επανάληψή τους δημιουργεί τρόπο έκφρασης.

Ο Δημήτρης Μαρκόπουλος κινούμενος στο χώρο του κυβισμού, ζωγραφίζει την εικόνα του ατελιέ του η οποία στην πορεία γίνεται πηγή έμπνευσης.

Η Πηνελόπη Μεμένιου φωτογραφίζει την ασήμαντη καθημερινότητα και την ‘’διαστέλλει’’ με έναν δικό της τρόπο.

Η Σταυρούλα Σακκά ζωγραφίζει αρχέγονα σύμβολα που παραπέμπουν σε εικονοπλαστικά ιδεογράμματα.

Ο Γεώργιος Σταθουλόπουλος με τις ζωγραφικές του εικόνες ενώνει τη φύση με την αρχαία ελληνική παράδοση.

Η Μαριάμ Τσακιριάν, πιστή στην καλλιτεχνική της διαδρομή, ζωγραφίζει ένα φυτό και αποκαλύπτει πολλαπλές εικόνες της προσωπικής της όρασης.

Ο ζωγραφικός χώρος της   Αγαθής Τσορώνη μοιάζει να αναζητά τα όρια του, αλλά και να χάνει το όποιο περίγραμμα τον καθορίζει.

Παναγιώτης Λαμπρινίδης