Ση­μαν­τι­κό ρό­λο στην πρό­λη­ψη και αν­τι­με­τώ­πι­ση κά­ποι­ων ε­πι­πλο­κών της πα­χυ­σαρ­κί­ας φαί­νε­ται να έ­χει, σύμ­φω­να με πρό­σφα­τη ε­πι­στη­μο­νι­κή με­λέ­τη του Πα­νε­πι­στη­μί­ου της Α­θή­νας, το μέ­λι!

Κι αυ­τό για­τί η κα­τα­νά­λω­ση 15 gr με­λιού την η­μέ­ρα έ­χει ευ­ερ­γε­τι­κή ε­πί­δρα­ση στις συγ­κεν­τρώ­σεις γλυ­κό­ζης και ιν­σου­λί­νης συγ­κρι­τι­κά με γλυ­καν­τι­κές ου­σί­ες με την ί­δια πε­ρι­ε­κτι­κό­τη­τα σε γλυ­κό­ζη.

«Τα ευ­ρή­μα­τα της ε­ξά­μη­νης αυ­τής με­λέ­της έ­δει­ξαν ό­τι η  κα­θη­με­ρι­νή κα­τα­νά­λω­ση με­λιού ί­σως να κα­θυ­στε­ρεί ή να προ­λαμ­βά­νει την α­νά­πτυ­ξη της αν­τί­στα­σης στην ιν­σου­λί­νη, την δι­α­τα­ρα­χή της α­νο­χής στη γλυ­κό­ζη και την α­νά­πτυ­ξη σακ­χα­ρώ­δους δι­α­βή­τη τύ­που 2 σε πα­χύ­σαρ­κα κο­ρί­τσια», α­νέ­φε­ρε η κ. Ευ­αγ­γε­λί­α Χαρ­μαν­δά­ρη, Αν. Κα­θη­γή­τρια Παι­δι­α­τρι­κής και Ε­φη­βι­κής Εν­δο­κρι­νο­λο­γί­ας της Ι­α­τρι­κής Σχο­λής του Πα­νε­πι­στη­μί­ου Α­θη­νών και Υ­πεύ­θυ­νη του Τμή­μα­τος Εν­δο­κρι­νο­λο­γί­ας, Με­τα­βο­λι­σμού της Α’ Παι­δι­α­τρι­κής Κλι­νι­κής του Νο­σο­κο­μεί­ου Παί­δων «Η Α­γί­α Σο­φί­α».

Στη με­λέ­τη, την ο­ποί­α πραγ­μα­το­ποί­η­σε το Τμή­μα Εν­δο­κρι­νο­λο­γί­ας και Με­τα­βο­λι­σμού της Α’ Παι­δι­α­τρι­κής Κλι­νι­κής της Ι­α­τρι­κής Σχο­λής Πα­νε­πι­στη­μί­ου Α­θη­νών και πα­ρου­σι­ά­στη­κε στο 41ο Πα­νελ­λή­νιο Συ­νέ­δριο της Ελ­λη­νι­κής Εν­δο­κρι­νο­λο­γι­κής Ε­ται­ρεί­ας, συμ­με­τεί­χαν 30 υ­γι­ή πα­χύ­σαρ­κα κο­ρί­τσια μέ­σης η­λι­κί­ας 11,5 χρό­νων με Δεί­κτη Μά­ζας Σώ­μα­τος (ΔΜΣ) πά­νω α­πό την  90η  θέ­ση.

«Στό­χος της με­λέ­της, ό­πως δι­ευ­κρί­νι­σε η κ. Ευ­αγ­γε­λί­α Χαρ­μαν­δά­ρη, ή­ταν να ε­ξε­τα­στεί ε­πι­στη­μο­νι­κά η ε­πί­δρα­ση που έ­χει το μέ­λι συγ­κρι­τι­κά με την κοι­νή ζά­χα­ρη στις συγ­κεν­τρώ­σεις γλυ­κό­ζης και ιν­σου­λί­νης σε πα­χύ­σαρ­κα παι­διά».

ΦΑΡ­ΜΑ­ΚΟ ΤΟ   ΜΕ­ΛΙ

Το μέ­λι εί­ναι γνω­στό α­πό αρ­χαι­ο­τά­των χρό­νων για τις δι­αι­τη­τι­κές, βι­ο­λο­γι­κές και φαρ­μα­κευ­τι­κές του ι­δι­ό­τη­τες. Η θερ­μι­δι­κή, αν­τι­βα­κτη­ρι­δια­κή αλ­λά και αν­τι­ο­ξει­δω­τι­κή του δρά­ση, το κα­τα­τάσ­σει σε μια α­πό τις ση­μαν­τι­κό­τε­ρες γλυ­καν­τι­κές ου­σί­ες που φαί­νε­ται να έ­χουν θε­τι­κή ε­πί­δρα­ση στον αν­θρώ­πι­νο ορ­γα­νι­σμό.

Τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα δι­α­φό­ρων πα­ρεμ­βα­τι­κών με­λε­τών σε ε­νή­λι­κες έ­δει­ξαν ό­τι το μέ­λι έ­χει μι­κρό­τε­ρη ε­πί­δρα­ση στην αύ­ξη­ση της γλυ­κό­ζης πλά­σμα­τος και ιν­σου­λί­νης ο­ρού, ε­νώ ε­πι­πρό­σθε­τα έ­χει ση­μαν­τι­κή αν­τι­ο­ξει­δω­τι­κή δρά­ση.

Η χη­μι­κή σύν­θε­ση του με­λιού ποι­κί­λει α­πό εί­δος σε εί­δος. Τα συ­στα­τι­κά που πε­ρι­έ­χει εί­ναι:

• Κύ­ρια στοι­χεί­α: Νε­ρό 17%, Γλυ­κό­ζη 31%, Φρου­κτό­ζη 38%, Μαλ­τό­ζη 7.5%, Σακ­χα­ρό­ζη 1.5 %, άλ­λα Ζά­χα­ρα πε­ρί­που 12%.
• Δευ­τε­ρεύ­ον­τα στοι­χεί­α: Ο­ξέ­α, Έν­ζυ­μα, Βι­τα­μί­νες, και άλ­λους Αν­τι­βι­ο­τι­κούς πα­ρά­γον­τες.
• Βι­τα­μί­νες: A, Β2, B3, Β6, Β3, C, K, Βι­ο­τί­νη, Φο­λι­κό ο­ξύ.
• Με­ταλ­λι­κά ά­λα­τα: Α­σβέ­στιο, Νά­τριο, Κά­λιο, Μα­γνή­σιο, Σί­δη­ρο, Χλώ­ριο, Φώ­σφο­ρο, Θεί­ο, Ι­ώ­διο, Αρ­γί­λιο, Βό­ρει­ο, Χρώ­μιο, Χαλ­κός, Λί­θιο, Νι­κέ­λιο, Μό­λυ­βδο.

Τα ζά­χα­ρα του με­λιού συγ­κρι­τι­κά με την κοι­νή ζά­χα­ρη εμ­πο­ρί­ου πα­ρου­σιά­ζουν την ε­ξής δι­α­φο­ρά, η ο­ποί­α εί­ναι πά­ρα πο­λύ ση­μαν­τι­κή για την υ­γεί­α: Η φρου­κτό­ζη του με­λιού α­πορ­ρο­φά­ται στο αί­μα με ε­νερ­γη­τι­κή α­πορ­ρό­φη­ση, δη­λα­δή με­τα­φο­ρείς που βρί­σκον­ται στην ε­πι­φά­νεια των κυτ­τά­ρων των λα­χνών του εν­τε­ρι­κού σω­λή­να συλ­λαμ­βά­νουν τα μό­ρια φρου­κτό­ζης και τα με­τα­φέ­ρουν μέ­σα στα κύτ­τα­ρα. Έ­τσι η τα­χύ­τη­τα α­πορ­ρό­φη­σης της φρου­κτό­ζης κα­θο­ρί­ζε­ται α­πό την δι­α­θε­σι­μό­τη­τα του χη­μι­κού με­τα­φο­ρέ­α, γί­νε­ται με βρα­δύ­τε­ρο ρυθ­μό και δεν προ­κα­λεί υ­πε­ρέκ­κρι­ση ιν­σου­λί­νης.

Αν­τί­θε­τα η α­πορ­ρό­φη­ση της κοι­νής ζά­χα­ρης με­τά την πέ­ψη της γί­νε­ται μέ­σω ώ­σμω­σης. Έ­τσι η γλυ­κό­ζη ει­σέρ­χε­ται με τα­χύ­τη­τα και υ­ψη­λή συγ­κέν­τρω­ση στο αί­μα, και προ­κα­λεί την ά­με­ση πα­ρα­γω­γή ιν­σου­λί­νης α­πό το πάγ­κρε­ας.

ΣΥΓ­ΧΡΟ­ΝΗ ‘Ε­ΠΙ­ΔΗ­ΜΙΑ’ Η  ΠΑ­ΧΥ­ΣΑΡ­ΚΙΑ

Η πα­χυ­σαρ­κί­α έ­χει α­να­δει­χθεί σε έ­να α­πό τα πιο ση­μαν­τι­κά προ­βλή­μα­τα δη­μό­σιας υ­γεί­ας του 21ου αι­ώ­να, και ο ό­ρος ‘ε­πι­δη­μί­α’ χρη­σι­μο­ποι­εί­ται συ­χνά στις μέ­ρες μας για να πε­ρι­γρά­ψει την δρα­μα­τι­κή αύ­ξη­ση της συ­χνό­τη­τας της.

Στην Ελ­λά­δα, το πο­σο­στό υ­περ­βα­ρό­τη­τας και πα­χυ­σαρ­κί­ας κα­τά την παι­δι­κή και ε­φη­βι­κή η­λι­κί­α υ­περ­βαί­νει το 30%. Δε­δο­μέ­νου ό­τι στη χώ­ρα μας έ­χου­με πε­ρί­που 100,000 γεν­νή­σεις τον χρό­νο, σε 18 χρό­νια (α­πό την γέν­νη­ση μέ­χρι την ε­νη­λι­κί­ω­ση) θα έ­χου­με 1,800,000 παι­διά και ε­φή­βους! Με βά­ση αυ­τά τα δε­δο­μέ­να, αυ­τή τη χρο­νι­κή στιγ­μή, 600,000 παι­διά και έ­φη­βοι (30% του 1,800,000) εί­ναι υ­πέρ­βα­ρα ή πα­χύ­σαρ­κα!

Η πα­χυ­σαρ­κί­α στην παι­δι­κή και ε­φη­βι­κή η­λι­κί­α ο­δη­γεί σε πα­χυ­σαρ­κί­α κα­τά την ε­νή­λι­κη ζω­ή. Η δρα­μα­τι­κή αύ­ξη­σή της  εί­ναι στε­νά συν­δε­δε­μέ­νη με την αύ­ξη­ση της συ­χνό­τη­τας της πα­χυ­σαρ­κί­ας ε­νη­λί­κων.

Οι συ­νή­θεις ε­πι­πλο­κές της πα­χυ­σαρ­κί­ας εί­ναι:

• καρ­δι­αγ­γεια­κά προ­βλή­μα­τα
• υ­πέρ­τα­ση
•  υ­περ­λι­πι­δαι­μί­α
•  δι­α­τα­ρα­χές του εν­δο­θη­λί­ου
•  ιν­σου­λι­νο­αν­το­χή
•  δι­α­βή­της τύ­που 2

Ευ­θύ­νε­ται ε­πί­σης για έ­να ση­μαν­τι­κά υ­ψη­λό πο­σο­στό των δα­πα­νών της δη­μό­σιας υ­γεί­ας. Για τους λό­γους αυ­τούς η πα­χυ­σαρ­κί­α θε­ω­ρεί­ται μια α­πό τις πιο σο­βα­ρές α­πει­λές της δη­μό­σιας υ­γεί­ας τό­σο στην χώ­ρα μας ό­σο και στον υ­πό­λοι­πο κό­σμο.

www.echarmandari.gr www.childhood-obesity.gr, Τηλ: 211 411 0397 & 6947904369