Με την πρό­ε­δρο της ΠΟ­Α­Ε­Α, Πό­τα Δή­μι­ζα, συ­ναν­τή­θη­κε ο Θό­δω­ρος Μπρε­δή­μας. Για το πρώ­το θέ­μα που συ­ζή­τη­σαν ή­ταν για την με­γά­λη πα­ρά­λει­ψη να α­να­γερ­θεί μνη­μεί­ο προς τι­μήν των ε­κτε­λε­σθέν­των α­πό τις γερ­μα­νι­κές δυ­νά­μεις κα­το­χής, στον τό­πο ε­κτέ­λε­σης, το πα­λιό στρα­τό­πε­δο. Με­τά την υ­πο­γρα­φή της α­πό­φα­σης, με την ο­ποί­α ο χώ­ρος του στρα­το­πέ­δου πέ­ρα­σε στην ι­δι­ο­κτη­σί­α του Δή­μου, δεν υ­πάρ­χει δι­και­ο­λο­γί­α για άλ­λη κα­θυ­στέ­ρη­ση. Ο Θό­δω­ρος Μπρε­δή­μας δι­α­βε­βαί­ω­σε την Πό­τα Δή­μι­ζα ό­τι εί­ναι α­πο­φα­σι­σμέ­νος, αν υ­πάρ­ξουν προ­φά­σεις «εν α­μαρ­τί­αις», να α­να­λά­βει η πα­ρά­τα­ξη «Αλ­λα­γή για τον Δή­μο της Κα­λα­μά­τας» την δα­πά­νη α­νέ­γερ­σης.

Ε­πί­σης, συμ­φώ­νη­σαν να α­γω­νι­στούν για την δι­εκ­δί­κη­ση των γερ­μα­νι­κών α­πο­ζη­μι­ώ­σε­ων, κα­θώς η Κα­λα­μά­τα, ε­κτός α­πό τις ε­κτε­λέ­σεις, γνώ­ρι­σε και την αρ­πα­γή του πλού­του της, για τον ο­ποί­ο δεν έ­χει πά­ρει ού­τε έ­να μάρ­κο α­πο­ζη­μί­ω­ση, αλ­λά ού­τε και το δι­εκ­δί­κη­σαν οι Μεσ­σή­νιοι βου­λευ­τές και υ­πουρ­γοί. Ού­τε πο­τέ έ­χουν κα­τα­βλη­θεί α­πο­ζη­μι­ώ­σεις για τις με­γά­λες κα­τα­στρο­φές των υ­πο­δο­μών της πό­λης.