Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

«Μαζί τα φάγαμε», είχε πει ο κ. Πάγκαλος, όταν ξέσπασε η κρίση και ο αρχηγός του κόμματος του, ο κ.  Γ. Παπανδρέου, ανακοίνωσε  με διάγγελμα από το Καστελόριζο  ότι η χώρα έπεφτε στα νύχια των δανειστών.  Ήταν μια φράση που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, αλλά που δεν ειπώθηκε στην τύχη. Ο στόχος ήταν προφανής: να δημιουργηθεί  συλλογική ενοχή στην κοινωνία ότι όλοι μαζί φταίμε για την κρίση και για την πτώχευση της χώρας.  Βεβαίως ο αμετροεπής, ο προκλητικός και  ο αμετανόητος  πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ  ουδέποτε πήρε πίσω τα λεγόμενα του. Σε ένα βαθμό , μάλιστα, η άποψη αυτή πέρασε σε τμήμα των πολιτών, οι οποίοι από την αυτοκριτική πέρασαν στο αυτομαστίγωμα.

Οι ευθύνες , ωστόσο, του ελληνικού λαού δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να περιγραφούν από την παγκάλεια ρήση. Αν κάπου φταίει είναι γιατί επέλεγε μετά τη μεταπολίτευση κυβερνήσεις  σαν και αυτές που συμμετείχε ο κ. Πάγκαλος. Από κει και πέρα  η διαφθορά, η διαπλοκή, οι μίζες, τα σκάνδαλα, η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος κ.α.  έγιναν  από συγκεκριμένους ανθρώπους, από  στελέχη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και  της Ν.Δ. με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση. Η προσπάθεια να  ρίξουμε τις ευθύνες σε όσους πληρώνουν την κρίση,  επιεικώς,  μόνο ως τεράστια πολιτική ατιμία μπορεί να χαρακτηριστεί.

Πριν από λίγες μέρες ο πρωθυπουργός πήγε στο Παρίσι,  όπου βραβεύτηκε από το περιοδικό PolitiqueInternational    και από το δικηγορικό σύλλογο της γαλλικής πρωτεύουσας. Εκεί ανάμεσα στα άλλα ωραία, που είπε,   τόνισε ότι «το βραβείο αυτό ανήκει στον ελληνικό λαό. Το σθένος μας είναι το σθένος του λαού μας.»  Ο κ.  Τσίπρας με άλλα λόγια  παρουσιάζει τους πολίτες  να έχουν συναποφασίσει την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, τα μνημόνια και ό, τι αυτά προκάλεσαν στη χώρα και για  αυτό έδειξαν  το ίδιο σθένος.   Στο ίδιο καζάνι όσοι ξεπούλησαν προγράμματα, θέσεις και προεκλογικές υποσχέσεις με εκείνους που διαφωνούσαν και το εκδήλωσαν πολλές φορές με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015.  Στην ίδια πλευρά όσοι υποφέρουν από την πολιτική της ακραίας λιτότητας, όσοι είδαν το βιος τους   να χάνεται, όσοι βρίσκονται σε μακροχρόνια ανεργία, όσοι βλέπουν τη δημόσια περιουσία να χαρίζεται στους δανειστές  με όσους εκτελούν πιστά τις εντολές  τους, μοιράζουν ματωμένα μερίσματα, ανέχονται να εξευτελίζεται κατ επανάληψη η χώρα και να ταπεινώνεται ο ελληνικός λαός. Θύτες και θύματα μαζί  βραβεύονται σύμφωνα με τη λογική του πρωθυπουργού  για την προσήλωση τους στο ευρωπαϊκό ιδεώδες  της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης και για το πολιτικό σθένος της κωλοτούμπας(!).  Έτσι περάσαμε στην επόμενη φάση της πολιτικής απατεωνιάς . Από το μαζί τα φάγαμε στο  μαζί βραβευόμαστε,  γιατί μαζί συναποφασίσαμε.

Την ίδια στιγμή που ο κ. Τσίπρας  δεχόταν  τις διακρίσεις και η κυβερνητική  προπαγάνδα τον εμφάνιζε  ως μεγάλο ηγέτη οι Γερμανοί στα αεροδρόμια τους τσαλάκωναν για μια ακόμη φορά την εικόνα της χώρας υποβάλλοντας σε προσβλητικούς ελέγχους  Έλληνες πολίτες  παραβιάζοντας τη συνθήκη Σένγκεν.  Δεν ξέρω πώς ένιωθε ο άνθρωπος που παραμύθιασε τους πολίτες  ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και της  «άλλης Ευρώπης», όταν τον βράβευε  το σύστημα  που υποτίθεται ότι πολεμούσε.  Μάλλον ένιωθε άνετα στο κοστούμι που του έραψαν. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι απέδειξε για μια ακόμη φορά πόσο  λαϊκιστής είναι, όταν  αυθαίρετα και προκλητικά όρισε τον ελληνικό λαό ως  συντιμώμενο . Οι «τιμές» και τα βραβεία  πολιτικού σθένους του ανήκουν εξ ολοκλήρου.   Όπως εξάλλου και εκείνα της  πολιτικής ξετσιπωσιάς, της υποταγής και της υποκρισίας.