Του Βασίλη Βασιλικού
“.Ως Θεσσαλονικιός, είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι στην πόλη μου και μάλιστα μια τόσο όμορφη μέρα.
Δεν περίμενα να φτάσω στην ηλικία που είμαι, για να πολιτευτώ για πρώτη φορά στη ζωή μου. Είχα πάρα πολλές προτάσεις μέχρι σήμερα για να πολιτευτώ, αλλά έμεινα συνειδητά εκτός πολιτικής, χωρίς όμως και να είμαι εκτός του κοινωνικού χώρου στον οποίο ανήκα πάντα: σε μια Αριστερά στην οποία ο τελευταίος εκπρόσωπος, για μένα, στη χώρα είναι ο Φώτης Κουβέλης. Για την Αριστερά που ήξερα εγώ.
Αλλά γιατί δέχτηκα την πολύ τιμητική πρόταση που μου έκανε ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς;
Τη δέχθηκα γιατί μέσα στην επερχόμενη αλλαγή διακυβέρνησης, που φαίνεται, δεν μπορεί να λείπει το κόμμα των Πράσινων, όπως εκφράζεται από τον κ. Χρυσόγελο που τον ακούσατε τι πείρα έχει, και δεν μπορεί να λείπει και το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Είναι αδιανόητο για μένα. Οπότε με μεγάλη χαρά είμαι επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας: «ΠΡΑΣΙΝΟΙ -ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ».
Να πάμε όμως λίγο πιο πίσω. Ποιος έσωσε την Ελλάδα από το Grexit; Το έχετε αναλογιστεί ποτέ; Η θυσία, που έκανε ο Φ. Κουβέλης να στηρίξει την κυβέρνηση τη δικομματική των εκλογών του 2012 που είχε 154 ή 155 ή 153 πλειοψηφία.
Μπαίνοντας στη συγκυβέρνηση αυτή ανακουφίστηκε η Ευρώπη. Η Ευρώπη είπε: «Έχουμε κι ένα κόμμα της Αριστεράς μέσα σε αυτήν την κυβέρνηση. Άρα μπορούμε να την εμπιστευτούμε.»
Κι έτσι δεν μας διώξανε.
Ο Φώτης Κουβέλης, που δεν είχε καμία σχέση με αυτά τα δύο κόμματα αλλά μπήκε στην κυβέρνηση «για την Ελλάδα ρε γαμώτο», κάποια στιγμή μετά από ένα χρόνο, καταλαβαίνει ότι με τους υπουργούς και τους υφυπουργούς που είχε δεν μπορούσε να περάσει αυτά που είχαν συμφωνηθεί πριν μπει στην κυβέρνηση. Απορρίπτονταν ασυζητητί από τους άλλους δυο. Κι όταν η τρόικα ζήτησε να απολυθούν 2.600 υπάλληλοι, κατεβάζουν το μαύρο στην ΕΡΤ -ήταν 2.600 μέσα εγκλωβισμένοι υπάλληλοι- και ο Φώτης Κουβέλης παραιτείται και φεύγει.
Αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα του κλεισίματος της ΕΡΤ, ήταν αποτέλεσμα του ότι δεν μπορούσαν να περάσουν οι μεταρρυθμίσεις των υπουργών του, που σθεναρά τις υποστήριζαν. Κάποιοι είπαν πως: «δεν μπαίνεις στην αρχή για να βγεις στη μέση, σαν τον Καρατζαφέρη». Μα τώρα προς Θεού, πώς αυτές οι συγκρίσεις είναι δυνατόν να γίνονται; Τέτοια ανευθυνότητα, στις εκφράσεις και στον συνδυασμό γεγονότων είναι ανήκουστο.
Το άλλο ζήτημα που με πείραξε πάρα πολύ ήταν η εγκατάλειψη από τους εκλεγμένους βουλευτές του, τους ανύπαρκτους μέχρι να εκλεγούν με τον συνδυασμό της ΔΗΜ.ΑΡ, στο κρίσιμο σημείο όταν επρόκειτο να ανασυγκροτηθεί η Δημοκρατική Αριστερά.
Βρέθηκαν ως εξ ουρανού οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ Αλληλεγγύη.Και ακούσατε σήμερα μια νέα φωνή, τον Νίκο Χρυσόγελο να σας μιλάει με πείρα. Και είπε κάτι στην ομιλία του ο Φώτης Κουβέλης που θέλω να το προσέξετε και πρώτη φορά το άκουσα, ότι: « αυτός ο χρόνος, ο σύντομος που ήμασταν στην κυβέρνηση, είναι μια πολύτιμη εμπειρία για το πώς λειτουργεί μια κυβέρνηση».
Αυτό δεν πρέπει να το αγνοήσει ο ελληνικός λαός, γιατί αν έρθουν οι άλλοι, όχι ως αυτοδύναμοι, θα είναι η πρώτη φορά που θα αντιμετωπίσουν το πώς λειτουργεί μια κυβέρνηση. Να επωφεληθεί επομένως ο Έλληνας ψηφοφόρος από την εμπειρία ενός αριστερού που ποτέ δεν πρόδωσε τα ιδανικά του και που γνωρίζει πώς λειτουργεί μια κυβέρνηση. Γι’ αυτό μετέχω και θέλω να το τονίσω ότι δε θα δεχτώ μία Βουλή χωρίς να υπάρχει μέσα σε αυτήν οι «ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.».
