Στην σκιά της Α­κρο­ναυ­πλί­ας και με φόν­το το Μπούρ­τζι, ο υ­πο­ψή­φιος Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Γι­ώρ­γος Δέ­δες κή­ρυ­ξε τον Πό­λε­μο κα­τά του πα­λαι­ο­κομ­μα­τι­σμού, της δι­α­φθο­ράς, του συγ­κεν­τρω­τι­σμού και της οι­κο­γε­νει­ο­κρα­τί­ας.

Α­πηύ­θυ­νε α­νοι­χτή πρό­σκλη­ση συ­νερ­γα­σί­ας με τις υ­γι­είς δυ­νά­μεις της κοι­νω­νί­ας για την Α­να­γέν­νη­ση της Πε­λο­πον­νή­σου.

«Α­πό ε­δώ, α­πό το Ερ­γα­τι­κό Κέν­τρο, το σύμ­βο­λο του α­γώ­να για τα δι­και­ώ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων, ό­λοι ε­σείς με την πα­ρου­σί­α σας κά­νε­τε την πρώ­τη πρά­ξη α­νά­πτυ­ξης για τον τό­πο σας. Τη δεύ­τε­ρη σας κα­λού­με να την κά­νε­τε την Κυ­ρια­κή με την ψή­φο σας.

Αυ­τή η ψή­φος μπο­ρεί και πρέ­πει να γί­νει το σπα­θί, που θα κό­ψει τον Γόρ­διο Δε­σμό της οι­κο­γε­νει­ο­κρα­τί­ας και του πα­λαι­ο­κομ­μα­τι­σμού, που χα­ρα­κτη­ρί­ζουν το βί­ο και την πο­λι­τεί­α της α­περ­χό­με­νης πε­ρι­φε­ρεια­κής η­γε­σί­ας», εί­πε ο Γι­ώρ­γος Δέ­δες, και στη συ­νέ­χεια, α­να­φέρ­θη­κε σε συγ­κε­κρι­μέ­να πα­ρα­δείγ­μα­τα, ό­πως τα δε­κά­δες έρ­γα που εγ­και­νί­α­σε ο α­περ­χό­με­νος Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης, «σαν άλ­λος Μαυ­ρο­γι­α­λού­ρος, μέ­σα στην προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο α­κό­μα και την Με­γά­λη Ε­βδο­μά­δα. Ό­πως έ­κα­νε τη Με­γά­λη Τε­τάρ­τη, με τον δρό­μο Ναύ­πλιο – Λυ­γου­ριό – Ε­πί­δαυ­ρος. Ό­ταν εγ­και­νιά­ζουν σε 12 μέ­ρες, ό­σα έρ­γα δεν εγ­και­νί­α­σαν τα 3,5 χρό­νια.

Για­τί εί­ναι δη­μο­κρα­τι­κό έλ­λειμ­μα να υ­πο­χρε­ώ­νεις σε πα­ραί­τη­ση τον αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχη υ­γεί­ας, παι­δεί­ας και α­πα­σχό­λη­σης Αν­δρέ­α Που­λά, τον ε­κλεγ­μέ­νο αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχη Μεσ­ση­νί­ας, Χρή­στο Μα­λα­πά­νη, τον ί­διο τον πρό­ε­δρο του πε­ρι­φε­ρεια­κού συμ­βου­λί­ου Γι­ώρ­γο Που­λο­κέ­φα­λο, για­τί κα­θέ­νας α­πο αυ­τούς «δεν συ­νε­μορ­φώ­θην προς τα υ­πο­δεί­ξεις».

Αυ­τές οι αν­τι­λή­ψεις συγ­κεν­τρω­τι­σμού ή­ταν που μας ο­δή­γη­σαν στην α­πό­φα­ση να συγ­κρου­στού­με. Και να δι­αρ­ρή­ξου­με τις σχέ­σεις μας με την α­περ­χό­με­νη πε­ρι­φε­ρεια­κή η­γε­σί­α. Αυ­τές τις αν­τι­λή­ψεις του συγ­κεν­τρω­τι­σμού και του αυ­ταρ­χι­σμού εκ­φρά­ζει η α­περ­χό­με­νη πε­ρι­φε­ρια­κή η­γε­σί­α κι αυ­τές θέ­λου­με να ξε­ρι­ζώ­σου­με, με τη βο­ή­θειά σας.­.­.­».

Α­ΠΟ­ΚΕΝ­ΤΡΩ­ΣΗ Ε­ΞΟΥ­ΣΙ­ΩΝ ΚΑΙ ΔΙ­ΟΙ­ΚΗ­ΤΙ­ΚΗ ΜΕ­ΤΑΡ­ΡΥΘ­ΜΙ­ΣΗ

Μι­λών­τας για το σχέ­διό του για τον τρό­πο ά­σκη­σης της ε­ξου­σί­ας, ο ε­πι­κε­φα­λής της Δη­μο­κρα­τι­κής Πε­λο­πον­νη­σια­κής Συ­νερ­γα­σί­ας α­νέ­φε­ρε πως για να μπο­ρέ­σουν να γί­νουν οι α­να­τρο­πές που έ­χει α­νάγ­κη η κοι­νω­νί­α στην δι­οί­κη­ση εί­ναι α­πα­ραί­τη­το να κα­θι­ε­ρω­θεί έ­να νέ­ο μον­τέ­λο στον τρό­πο ά­σκη­σης της ε­ξου­σί­ας, που να στη­ρί­ζε­ται στην α­πο­κέν­τρω­ση των ε­ξου­σι­ών. «Ε­μείς λε­με ό­χι στην γρα­φει­ο­κρα­τί­α, ό­χι στην υ­περ­συγ­κέν­τρω­ση ε­ξου­σι­ών. Λέ­με ναι στην α­πο­κέν­τρω­ση ε­ξου­σι­ών, λε­με ναι στην τα­χύ­τε­ρη ε­ξυ­πη­ρέ­τη­ση του πο­λί­τη», εί­πε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά.
Ε­κτε­νή α­να­φο­ρά έ­κα­νε ο Γι­ώρ­γος Δέ­δες και στον κα­θε­στω­τι­σμό που δι­α­πέ­ρα­σε την αν­τί­λη­ψη δι­οί­κη­σης της α­περ­χό­με­νης πε­ρι­φε­ρεια­κής η­γε­σί­ας:

Με τον Καλ­λι­κρά­τη -αυ­τή τη με­γά­λη πο­λι­τι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση, που άλ­λα­ξε την αυ­το­δι­οί­κη­ση το 2010 με τη δη­μι­ουρ­γί­α της αι­ρε­τής πε­ρι­φε­ρεια­κής δι­οί­κη­σης- μάς εί­χαν δη­μι­ουρ­γή­σει την αί­σθη­ση ό­τι ο πε­ρι­φε­ρειά­ρχης θα εί­ναι έ­νας μι­κρός πρω­θυ­πουρ­γός.
Στην πο­ρεί­α δι­α­πι­στώ­σα­με πως ο ρό­λος αυ­τός δεν έ­φτα­νε για τον δι­κό μας α­περ­χό­με­νο πε­ρι­φε­ρειά­ρχη. Για­τί ο πρω­θυ­πουρ­γός -μι­κρός ή με­γά­λος- εί­ναι η αιχ­μή του δη­μο­κρα­τι­κού μας πο­λι­τεύ­μα­τος, πρώ­τος με­τα­ξύ ί­σων. Εί­ναι φο­ρέ­ας συ­ναι­νέ­σε­ων. Αν­τί­θε­τα, ο α­περ­χό­με­νος πε­ρι­φε­ρειά­ρχης, με τον τρό­πο που ά­σκη­σε την η­γε­σί­α του, έ­δει­ξε ό­τι το πο­λι­τι­κό του πρό­τυ­πο ή­ταν ο Λου­δο­βί­κος και κυ­ρί­αρ­χη πο­λι­τι­κή του ι­δε­ο­λο­γί­α ο βο­να­παρ­τι­σμός.

Γι’ αυ­τό δεν μας έ­κα­νε κα­μί­α εν­τύ­πω­ση, ο τρό­πος με τον ο­ποί­ο δι­α­χει­ρί­στη­κε την προ­σω­πι­κή του ει­κό­να. Ού­τε ό­τι έ­βα­λε σχε­δόν ο­λό­κλη­ρο το το­πι­κό μιν­τια­κό σύ­στη­μα να τον υ­πη­ρε­τεί και να α­γι­ο­γρα­φεί την ει­κό­να του.
Εί­ναι γνω­στή η α­νι­ση και προ­νο­μια­κή κα­τα­βο­λή των κον­δυ­λί­ων στα ΜΜΕ της Πε­λο­πον­νη­σου.
Εί­ναι γνω­στές οι δι­α­δρο­μές του δη­μό­σιου πε­ρι­φε­ρεια­κού χρή­μα­τος α­πο την α­περ­χό­με­νη η­γε­σί­α προς τις φι­λι­κές και συγ­γε­νι­κές ε­ται­ρεί­ες.
Εί­ναι γνω­στή η τα­κτι­κή της κα­τά­τμη­σης και του τε­μα­χι­σμού των προ­γραμ­μά­των του­ρι­στι­κής προ­βο­λής, σε έρ­γα απ ευ­θεί­ας α­να­θέ­σε­ων και πρό­χει­ρων δι­α­γω­νι­σμών.
Εί­ναι γνω­στό ό­τι .­..εί­ναι πολ­λά τα λε­φτά, Πέ­τρο.

Στο δι­κό μας συ­στη­μα δι­οί­κη­σης, στο νέ­ο σύ­στη­μα α­νοι­χτής, δη­μο­κρα­τι­κής και δι­α­φα­νούς δι­α­κυ­βέρ­νη­σης που θέ­λει να εγ­κα­τα­στή­σει η Δη­μο­κρα­τι­κή Πε­λο­πον­νη­σια­κή Συ­νερ­γα­σί­α, κα­μί­α έκ­πτω­ση στα ζη­τή­μα­τα δι­α­φθο­ράς και πε­λα­τεια­κών σχέ­σε­ων δεν χω­ρά.­..

Και σας κα­λού­με μα­ζί μας σε μια με­γά­λη μά­χη σε έ­ναν με­γά­λο δη­μο­κρα­τι­κό πό­λε­μο, έ­ναν νέ­ο Πε­λο­πον­νη­σια­κό Πό­λε­μο, δι­α­φο­ρε­τι­κό αυ­τή την φο­ρά. Κα­τά της δι­α­φθο­ράς, του συ­στη­μι­σμού και του πα­λαι­ο­κομ­μα­τι­σμού.

ΔΙ­Α­ΧΕΙ­ΡΙ­ΣΗ Α­ΠΟΡ­ΡΙΜ­ΜΑ­ΤΩΝ

Με με­γά­λο εν­δι­α­φέ­ρον οι πο­λί­τες πα­ρα­κο­λού­θη­σαν ό­σα εί­χε να πει ο Γι­ώρ­γος Δέ­δες για το θέ­μα της δι­α­χεί­ρι­σης των α­πορ­ριμ­μά­των που α­πα­σχο­λεί ό­λη την Πε­λο­πόν­νη­σο:

«Ο τρό­πος με τον ο­ποί­ο ά­σκη­σε τη δι­οί­κη­σή του ο α­περ­χό­με­νος πε­ρι­φε­ρειά­ρχης στο θέ­μα της δι­α­χεί­ρι­σης των α­πορ­ριμ­μά­των, δι­και­ο­λο­γεί α­πο­λύ­τως τον χα­ρα­κτη­ρι­σμό του Λου­δο­βι­κου. Ό­λες οι α­πο­φά­σεις ε­λή­φθη­σαν ε­ρή­μην των το­πι­κών κοι­νω­νι­ών, χω­ρίς να υ­πάρ­ξει δι­α­βού­λευ­ση και χω­ρίς να προ­σφερ­θούν και να α­ξι­ο­λο­γη­θούν δυ­να­τό­τη­τες ε­ναλ­λα­κτι­κής χω­ρο­θέ­τη­σης.
Σα να μην έ­φτα­νε αυ­τό η πε­ρι­φε­ρεια­κή η­γε­σί­α πα­ρου­σί­α­σε μια κου­τσου­ρε­με­νη Με­λέ­τη Πε­ρι­βαλ­λον­τι­κών Ε­πι­πτώ­σε­ων που πα­ρου­σι­ά­στη­κε στο πε­ρι­φε­ρεια­κό συμ­βού­λιο με σε­λί­δες να λεί­πουν. Κι αυ­τό δεί­χνει ό­τι υ­πάρ­χουν α­κό­μα πολ­λά σκο­τει­νά ση­μεί­α.
Πρέ­πει να εί­μα­στε, ό­μως, ει­λι­κρι­νείς α­πέ­ναν­τι στους πο­λί­τες. Η νέ­α πε­ρι­φε­ρεια­κή αρ­χή α­να­λαμ­βά­νει την 1η Σε­πτεμ­βρί­ου και μέ­χρι τό­τε τα με­γά­λα συμ­φέ­ρον­τα που δι­α­κυ­βεύ­ον­ται θα ε­πι­χει­ρή­σουν να κλεί­σουν ε­σπευ­σμέ­να το ζή­τη­μα, ει­δι­κά αν το ε­κλο­γι­κό α­πο­τέ­λε­σμα δεν τους βο­λεύ­ει.
Ε­μείς θα πα­ρα­κο­λου­θού­με στε­νά το ζή­τη­μα και αν με την δι­κή σας δύ­να­μη βρε­θού­με στην δι­οί­κη­ση της πε­ρι­φέ­ρειας δεν θα ε­πι­τρέ­ψου­με να δι­α­μορ­φω­θούν τε­τε­λε­σμέ­να.

ΤΑ ΖΗ­ΤΗ­ΜΑ­ΤΑ ΤΗΣ ΑΡ­ΓΟ­ΛΙ­ΔΑΣ
Ο Γι­ώρ­γος Δέ­δες α­να­φέρ­θη­κε και σε τρί­α ζη­τή­μα­τα που α­φο­ρούν γε­νι­κό­τε­ρα την κοι­νω­νί­α της Αρ­γο­λί­δας:
«Η α­περ­χό­με­νη πε­ρι­φε­ρεια­κή η­γε­σί­α», εί­πε ο Γ.Δέ­δες, «δεν έ­δει­ξε κα­νέ­να εν­δι­α­φέ­ρον για την Αρ­γο­λί­δα. Α­δί­κη­σε μια ευ­λο­γη­μέ­νη α­πο τον θε­ό πε­ρι­ο­χή, που στα δι­οι­κη­τι­κά της ό­ρια πε­ρι­λαμ­βά­νον­ται μνη­μεί­α της παγ­κό­σμιας πο­λι­τι­στι­κής κλη­ρο­νο­μιάς, ό­πως το Αρ­χαί­ο Θέ­α­τρο της Ε­πι­δαύ­ρου. Γι αυ­τό μα­ζί με την α­νά­πτυ­ξη του πρω­το­γε­νούς το­μέ­α, η του­ρι­στι­κή α­νά­πτυ­ξη εί­ναι για την Αρ­γο­λί­δα η πιο ση­μαν­τι­κή συν­θή­κη, ώ­στε να κά­νει το άλ­μα στη νέ­α ε­πο­χή.
Α­πα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση για να κά­νει αυ­τό το άλ­μα με ε­πι­τυ­χί­α εί­ναι να δι­α­μορ­φώ­σου­με κα­ταρ­χήν τις α­πα­ραί­τη­τες υ­πο­δο­μές. Το α­ε­ρο­δρό­μιο της Τρί­πο­λης πρέ­πει να ο­λο­κλη­ρω­θεί ά­με­σα και ό­χι να μέ­νει στα χαρ­τιά. Η α­νά­δει­ξη και η ε­νο­ποί­η­ση των αρ­χαι­ο­λο­γι­κών χώ­ρων α­πο­τε­λεί βα­σι­κή μας προ­τε­ραι­ό­τη­τα.
Πα­ράλ­λη­λα, θα πρέ­πει να α­να­δεί­ξου­με ε­ναλ­λα­κτι­κές μορ­φές του­ρι­σμού ό­πως ο συ­νε­δρια­κός, ο φυ­σι­ο­λα­τρι­κός και ο ι­α­τρι­κός του­ρι­σμός. Οι μορ­φές αυ­τές εί­ναι οι νέ­ες πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πη­γές που θα πρέ­πει να α­ξι­ο­ποι­η­θούν.

ΔΡΟ­ΜΟΣ ΕΚ­ΚΛΗ­ΣΙ­Α­ΣΤΙ­ΚΑ – ΔΕΡ­ΒΕ­ΝΑ­ΚΙΑ
«Ο Νο­μός Αρ­γο­λί­δας θέ­λει να κερ­δί­σει το στοί­χη­μα της α­νά­πτυ­ξης. Ό­μως, χω­ρίς υ­πο­δο­μές, α­νά­πτυ­ξη δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει.
Η σύν­δε­ση της Αρ­γο­λί­δας με την υ­πό­λοι­πη Πε­λο­πόν­νη­σο δεν πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε για­τί ο πε­ρι­φε­ρειά­ρχης που δι­α­χει­ρι­ζό­ταν μό­νος του το Ε­ΣΠΑ δεν κα­τά­φε­ρε να εν­τά­ξει τη σύν­δε­ση α­πό τα Εκ­κλη­σι­α­στι­κά μέ­χρι τον ο­δι­κό ά­ξο­να Κο­ρίν­θου-Τρί­πο­λης .Η Αρ­γο­λί­δα πα­ρα­μέ­νει μια πε­ρι­φε­ρεια­κή ε­νό­τη­τα που οι ο­δι­κοί της ά­ξο­νες εί­ναι η­μι­τε­λείς. Ε­μείς θα ε­πι­χει­ρή­σου­με να εν­τά­ξου­με στη νέ­α προ­γραμ­μα­τι­κή πε­ρί­ο­δο τους ο­δι­κούς ά­ξο­νες που δεν ε­νέ­τα­ξαν στο Ε­ΣΠΑ πα­ρό­λο που υ­πήρ­χαν ο­λο­κλη­ρω­μέ­νες με­λέ­τες κα­θώς ε­πί­σης θα ω­ρι­μά­σου­με και με­λέ­τες που θα συν­δέ­ουν την πε­ρι­ο­χή της Ερ­μι­ο­νί­δας με την υ­πό­λοι­πη πε­ρι­φε­ρεια­κή ε­νό­τη­τα και με την Α­θή­να.­.­.­».

Α­ΝΑ­ΒΑ­ΛΟΣ
«Το έρ­γο του Α­νά­βα­λου, που εί­ναι το δι­κό σας και δι­κό μας γε­φύ­ρι της Άρ­τας. Για 40 και πλέ­ον χρό­νια α­πό την κα­τα­σκευ­ή του φράγ­μα­τος, δεν έ­χει ο­λο­κλη­ρω­θεί η άρ­δευ­ση του αρ­γο­λι­κού κάμ­που, ώ­στε να α­ξι­ο­ποι­η­θούν οι ση­μαν­τι­κές πο­σό­τη­τες νε­ρού που συγ­κεν­τρώ­νον­ται ε­κεί.
Ε­πι­τέ­λους, εί­ναι ώ­ρα να βρε­θούν οι α­πα­ραί­τη­τοι πό­ροι, για την υ­λο­ποί­η­ση του έρ­γου.
Τα ο­φέ­λη για τις καλ­λι­έρ­γει­ες και την α­νά­πτυ­ξη της πρω­το­γε­νούς πα­ρα­γω­γής α­πό την άρ­δευ­ση μέ­σω του Α­νά­βα­λου δεν εί­ναι α­πλά προ­φα­νή. Α­πο­τε­λούν και α­ναγ­καί­α συν­θή­κη, για την α­νά­πτυ­ξη της πρω­το­γε­νούς πα­ρα­γω­γής σε έ­να α­γρο­τι­κό νο­μό. Ο αρ­γο­λι­κός λα­ός έ­χει χορ­τά­σει α­πό υ­πο­σχέ­σεις.­..φτά­νει πια η κο­ρο­ϊ­δί­α, ό­χι άλ­λα ψέ­μα­τα. Ο λα­ός της Αρ­γο­λί­δας θέ­λει μό­νο α­λή­θει­ες».

ΤΑ ΚΡΙ­ΣΙ­ΜΑ ΔΙ­ΛΗΜ­ΜΑ­ΤΑ
Ο­λο­κλη­ρώ­νον­τας την ο­μι­λί­α του ο Γι­ώρ­γος Δέ­δες κά­λε­σε τους πο­λί­τες της Αρ­γο­λί­δας αλ­λά και της Πε­λο­πον­νή­σου να α­πο­φα­σί­σουν με ποι­ους θα πά­νε και ποι­ους θα α­φή­σουν:

Ποι­οι άν­θρω­ποι εί­ναι αυ­τοί που μπο­ρούν να δι­α­χει­ρι­στούν τα χρή­μα­τα του νέ­ου Ε­ΣΠΑ, με τρό­πο πα­ρα­γω­γι­κό, α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό και έν­τι­μο:
Θα το κά­νουν αυ­τό οι άν­θρω­ποι που έ­χουν δώ­σει δείγ­μα­τα γρα­φής στην το­πι­κή και πε­ρι­φε­ρεια­κή κοι­νω­νί­α;  Ή οι σω­τή­ρες και οι μεσ­σί­ες, που χρη­σι­μο­ποι­ούν αυ­τά τα χρή­μα­τα για να α­να­δει­κνύ­ουν την προ­σω­πι­κή τους προ­βο­λή;

Ποι­οι θα πά­ρουν το βά­ρος της α­νά­πτυ­ξης:
αυ­τοί που έ­χουν την πο­λι­τι­κή και αυ­το­δι­οι­κη­τι­κή και τε­χνο­κρα­τι­κή εμ­πει­ρί­α, ή αυ­τοί που εμ­φα­νί­ζον­ται ως φω­τει­νοί παν­το­γνώ­στες, ή κα­τέ­χουν το μα­γι­κό ρα­βδι;

Σε ποι­ους θα εμ­πι­στευ­τεί­τε τις δι­α­δι­κα­σί­ες μιας αν­θρω­πο­κεν­τρι­κής α­νά­πτυ­ξης, που θα χτί­ζει συ­ναι­νέ­σεις, κά­νον­τας κα­θη­με­ρι­νά δι­ά­λο­γο με τους πο­λί­τες.
Στους ε­ξό­ρι­σους και αυ­το­ε­ξό­ρι­στους της κεν­τρι­κής πο­λι­τι­κής σκη­νής, που με­τά τις ε­κλο­γές θα ε­πι­στρέ­ψουν στα κρα­τι­κά τα κοι­νο­βου­λευ­τι­κά έ­δρα­να;  Ή σε αυ­τούς που θα μεί­νουν ε­δώ και θα συ­νε­χί­σουν να δη­μι­ουρ­γούν μα­ζί σας;

Σας ζη­τά­με την δύ­σκο­λη κι ό­χι την εύ­κο­λη ε­πι­λο­γή μιας ψή­φου που κα­θο­ρί­ζε­ται α­πο πε­ρι­στα­σια­κες α­νάγ­κες. Θέ­λου­με η ε­πι­λο­γή σας να εί­ναι ε­πι­λο­γή ψή­φου για το μέλ­λον και α­πό­φα­ση συμ­με­το­χής στην δι­α­δι­κα­σί­α που ξε­κι­νά­ει με­τά τις ε­κλο­γές.

Η πρό­τα­ση μας εί­ναι μια πρό­σκλη­ση για ε­νερ­γό συμ­με­το­χή.

Σε μια δύ­σκο­λη πο­ρεί­α, σε έ­να δύ­σκο­λο τα­ξί­δι που έ­χει προ­ο­ρι­σμό έ­να κα­λύ­τε­ρο μέλ­λον. Αυ­τή εί­ναι η πρό­σκλη­σή μας για τις 18 Μαΐου κι αυτή είναι η πρόσκλησή μας και για τις 25 Μαΐου.