Ο βουλευτής Αττικής του Ποταμιού Γιώργος Μαυρωτάς, κατά τη συνεδρίαση της Ολομέλειας για την ψήφιση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (ΥΠ.Π.Ε.Θ.) «Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (Ελ.Ιδ.Ε.Κ.) και άλλες διατάξεις», ξεκίνησε την τοποθέτησή του αναφερόμενος στο άρθρο 2 και στην ασάφεια που υπάρχει σχετικά με τη χρηματοδότηση αγοράς ερευνητικού εξοπλισμού βάσει στρατηγικού σχεδιασμού, καθώς δεν προσδιορίζεται βάσει ποιού στρατηγικού σχεδιασμού, του πανεπιστημίου, του ερευνητικού κέντρου, του Ιδρύματος ή της ΕΣΕΤΑΚ θα γίνεται.
Συνεχίζοντας σχολίασε ότι θα ήταν εύλογο να προστεθεί στους σκοπούς του Ιδρύματος και η προώθηση συνεργειών μεταξύ ιδρυμάτων στοχεύοντας στον ενιαίο χώρο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και έρευνας.
Αναφερόμενος στο άρθρο 3 του σχεδίου νόμου πρότεινε στις περιπτώσεις που έρευνα που έλαβε χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας καταλήγει στην παραγωγή καινοτομικού προϊόντος, να επιστρέφει στο Ίδρυμα ένα ποσό που θα αντιστοιχεί σε ποσοστό από την εκμετάλλευση του προϊόντος, οπότε και θα αποτελεί πόρο του Ιδρύματος για τη χρηματοδότηση νέων προκηρύξεων. Επίσης σχολίασε ότι θα ήταν σκόπιμο να υπάρχει η δυνατότητα να συμμετέχει ο ιδιωτικός τομέας στη χρηματοδότηση στοχευμένων προκηρύξεων που θα καλύπτουν πολύ συγκεκριμένες ανάγκες του, όπως την μελέτη για την παραγωγή προϊόντος.
Ο κ. Μαυρωτάς συνεχίζοντας την ομιλία του στάθηκε στο άρθρο 5 που αφορά στις προκηρύξεις και διατύπωσε την άποψη ότι θα πρέπει να υπάρχει μια κανονικότητα στην δημοσίευσή τους και ίσως να οριστεί ένας σταθερός μήνας προκηρύξεων ανά είδος προκήρυξης ώστε να γνωρίζουν οι ερευνητές τι να περιμένουν.
Αναφερόμενος στο άρθρο 12 και τον Εσωτερικό Κανονισμό του Ιδρύματος εξέφρασε τον προβληματισμό του, καθώς η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής αναφέρει ότι θα πρέπει να εκδίδεται με Προεδρικό Διάταγμα ενώ το σχέδιο νόμου προβλέπει με Κοινή Υπουργική Απόφαση. Ακόμη, εκδήλωσε την απορία του σχετικά το αν θα έχει λόγο το Ελ.Ιδ.Ε.Κ. στην κατάρτιση του Εσωτερικού του Κανονισμού.
Για το άρθρο 17 που αφορά στην εισαγωγή αθλητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση διατύπωσε την συμφωνία του με την αύξηση του ποσοστού εισαγωγής από 3% σε 4,5%, ενώ αναφέρθηκε στο γεγονός ότι μπορεί σε πολλούς να φαίνεται ασήμαντη η διαφορά του 1,5%, αλλά η δυνατότητα να έχουν περισσότερες θέσεις να διεκδικήσουν στα ΑΕΙ θα συμβάλλει στην προώθηση της ενασχόλησης των παιδιών με τον αθλητισμό.
Συνεχίζοντας, αναφέρθηκε στο αθλητικό νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί και σχολίασε ότι το Ποτάμι θα καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση για τον τρόπο μοριοδότησης μαθητών/αθλητών, ώστε να μην γίνεται κατάχρηση των προνομίων και να επωφελούνται αυτοί που πραγματικά αξίζουν.
Ο κ. Μαυρωτάς τοποθετήθηκε στη συνέχεια σχετικά με την τροπολογία που κατέθεσε το Ποτάμι, την 694/78, η οποία αφορά τους ομότιμους καθηγητές, δηλαδή τους συνταξιούχους, όπου θα τους δίνεται η δυνατότητα να είναι και επιστημονικοί υπεύθυνοι σε ερευνητικά προγράμματα, καθώς με τον ν. 4386/2016 επιτρέπεται ακόμη και εξωτερικοί συνεργάτες με διδακτορικό να είναι επιστημονικοί υπεύθυνοι προγραμμάτων. Έτσι δεν θα χάνεται ένα έμπειρο επιστημονικό δυναμικό που μετράει πολύ στην αξιολόγηση των προτάσεων και θα μεγιστοποιούνται οι πιθανότητες να κερδηθούν ερευνητικά προγράμματα. Άλλωστε είναι υποκριτικό να λέμε ότι μπορούν να συμμετέχουν οι ομότιμοι καθηγητές στα προπτυχιακά μαθήματα (που ψηφίστηκε πρόσφατα) και όχι ως κύριοι ερευνητές στα ερευνητικά προγράμματα.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του στάθηκε στην τροπολογία του Υπουργείου Παιδείας (700/83), με την οποία καταργείται η δυνατότητα των μελών ΕΔΙΠ, Εργαστηριακού και Διδακτικού Προσωπικού των πανεπιστημίων να εξελιχθούν σε λέκτορες, σε προσωποπαγείς θέσεις, με κλειστές διαδικασίες. Αυτή ήταν η περίφημη νομοτεχνική βελτίωση των είκοσι ενός γραμμών, που είχε μπει σε μια εκπρόθεσμη τροπολογία και πέρασε ουσιαστικά λάθρα ο κ. Φίλης πριν από ένα μήνα περίπου στο νομοσχέδιο για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, μια άσχετη με την τροπολογία διάταξη, χωρίς να αναπτυχθεί όχι μόνο στις Επιτροπές αλλά ούτε στην Ολομέλεια.
Επεσήμανε ότι όταν κάτι δεν συζητείται για να εξεταστεί απ’ όλες τις πλευρές, αλλά παίζεται κρυφτό στη Βουλή για το πώς θα περάσει πιο απαρατήρητο, καταλήγουμε σε αυτό το θλιβερό και εξευτελιστικό φαινόμενο για το Κοινοβούλιο, να ψηφίζονται και να ξεψηφίζονται διατάξεις, και αυτός ο κουτοπόνηρος τρόπος νομοθέτησης πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Ειδικά στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες ο σκοπός δεν πρέπει ν’ αγιάζει τα μέσα.
