Οι α­πο­λυ­μέ­νοι ερ­γα­ζό­με­νοι της Ε­ΡΑ Κα­λα­μά­τας με α­φορ­μή την εμ­φά­νι­ση των “Μου­σι­κών Συ­νό­λων” της ΝΕ­ΡΙΤ στην αρ­χαί­α Μεσ­σή­νη το­νί­ζουν στην α­να­κοί­νω­ση τους:

«Εί­ναι (­;) α­πο­ρί­ας ά­ξιον α­λή­θεια, πως τα μέ­λη της «Ε­θνι­κής Συμ­φω­νι­κής Ορ­χή­στρας της ΝΕ­ΡΙΤ» έ­βα­λαν στην ά­κρη το α­τί­θα­σο πνεύ­μα του καλ­λι­τέ­χνη και α­πό έ­ναν ορ­γα­νι­σμό πο­λι­τι­σμού ό­πως η ΕΡΤ, δέ­χον­ται τώ­ρα α­πλώς να εί­ναι υ­πάλ­λη­λοι – ε­κτε­λε­στές του υ­πουρ­γεί­ου Οι­κο­νο­μι­κών.

Πό­σο δύ­σκο­λο τά­χα να κα­τα­λά­βουν ό­τι δεν πρό­κει­ται για Συμ­φω­νι­κή Ορ­χή­στρα αλ­λά για έ­να σύ­νο­λο συμ­φω­νούν­των α­πλώς με τους αν­θρώ­πους που τους λοι­δό­ρη­σαν, τους α­πα­ξί­ω­σαν, τους κα­τα­συ­κο­φάν­τη­σαν και τους κα­τήρ­γη­σαν μέ­σα σε με­ρι­κές ώ­ρες.

Πως μπο­ρούν α­λή­θεια να πα­ρά­γουν τέ­χνη προ των δη­μί­ων τους, που τό­σο ά­τε­χνα και πο­λι­τι­κά α­μεί­λι­κτα, α­κύ­ρω­σαν την μέ­χρι τό­τε προ­σφο­ρά τους;

Πως εί­ναι δυ­να­τόν να ξε­χα­στεί το δά­κρυ τους, που έ­γι­νε δά­κρυ – σύμ­βο­λο, για μια ο­λό­κλη­ρη χώ­ρα.

Η δι­και­ο­λο­γί­α για «το γά­λα των παι­δι­ών τους» προ­φα­νώς στην καλ­λι­τε­χνι­κή τους υ­πό­στα­ση βα­ραί­νει πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό το η­θι­κό α­νά­στη­μα που θα μπο­ρού­σαν να κλη­ρο­δο­τή­σουν στα παι­διά και την τέ­χνη τους.

Και ξέ­χα­σαν και τα λό­για του καλ­λι­τε­χνι­κού τους πα­τέ­ρα Μά­νου Χα­τζι­δά­κι, ό­τι «με τις ε­ξαι­ρέ­σεις ο κό­σμος προ­χω­ρά» και α­πο­φά­σι­σαν να γί­νουν μέ­ρος του θλι­βε­ρού κα­νό­να, μιας ζο­φε­ρής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας.

Α­φή­νου­με στην ά­κρη το γε­γο­νός πως καλ­λι­τε­χνι­κά, ό­λοι οι ε­πα­ΐ­ον­τες γνω­ρί­ζουν πως δε νο­εί­ται παγ­κο­σμί­ως «συμ­φω­νι­κή» που να μπο­ρεί να ερ­μη­νεύ­σει πλή­ρως και σω­στά έρ­γα του κλα­σι­κού ρε­περ­το­ρί­ου με (μό­νο) 70 μου­σι­κούς. Πα­ρα­βλέ­που­με τη σχέ­ση ερ­γα­σί­ας και ο­μη­ρί­ας των μου­σι­κών των συ­νό­λων με ψευ­δε­πί­γρα­φες συμ­βά­σεις έρ­γου.­..

Προ­σπερ­νά­με α­κό­μα και το γε­γο­νός πως μου­σι­κοί με εμ­πει­ρί­α δε­κα­ε­τι­ών που έ­χουν ερ­μη­νεύ­σει δύ­σκο­λα έρ­γα κλα­σι­κής μου­σι­κής σε με­γά­λες σκη­νές του κό­σμου, μπή­καν στη δι­α­δι­κα­σί­α και τη βά­σα­νο των ον­τι­σιόν και των α­κρο­ά­σε­ων για να στε­λε­χώ­σουν ψευ­δε­πί­γρα­φα και προ­κάτ «μου­σι­κά σύ­νο­λα» ΝΔ-κρα­τι­κής αι­σθη­τι­κής.­..

Τη συ­ναυ­λί­α, που θα με­τα­δώ­σει α­πευ­θεί­ας το ρα­δι­ό­φω­νο, η τη­λε­ό­ρα­ση και η ι­στο­σε­λί­δα της κυ­βερ­νη­τι­κής ΝΕ­ΡΙΤ, θα πα­ρου­σιά­σει ο καλ­λι­τε­χνι­κός δι­ευ­θυν­τής των Μου­σι­κών Συ­νό­λων της ΝΕ­ΡΙΤ Νί­κος Ξαν­θού­λης. Γνώ­ρι­μος της ΕΡΤ και της Ε.ΡΑ. Κα­λα­μά­τας α­πό πα­λιά. Ο άν­θρω­πος που στις 11 Ι­ου­νί­ου στο προ­αύ­λιο της Ε.ΡΑ. Κα­λα­μά­τας, έ­λε­γε ό­τι «αυ­τή η ε­πι­κίν­δυ­νη κυ­βέρ­νη­ση εί­ναι α­νάγ­κη να α­να­τρα­πεί».

Ο ί­διος άν­θρω­πος που ε­ξαρ­γύ­ρω­σε το α­ρι­στε­ρό του πα­ρελ­θόν, για να γί­νει ο «σω­τή­ρας» των συ­να­δέλ­φων του μου­σι­κών της κα­ταρ­γη­μέ­νης ΕΡΤ και βέ­βαι­α να α­νέ­βει στο πόν­τιουμ ως δι­ευ­θυν­τής… «Που εί­σαι νι­ό­τη που ‘δει­χνες…» ό­τι ο καλ­λι­τέ­χνης τρα­γου­δά­ει για «να σμί­ξει α­δελ­φέ μου τον κό­σμο»­.­.­..

Και ε­πει­δή εί­ναι μέ­γι­στο θρά­σος να ερ­μη­νεύ­ε­τε Σο­στα­κό­βιτς μπρο­στά στον Αν­τώ­νη Σα­μα­ρά και την α­κρο­δε­ξιά δρά­κα του.­..Προβάρετε τραγούδια του Γιώργου Κατσαρού για την επόμενη φορά…Ταιριάζει καλύτερα…»

Οι παρανόμως απολυμένοι εργαζόμενοι της ΕΡΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ”»