Του Θόδωρου Γαλανόπουλου
Η κάθε κυβέρνηση τελικά σε αυτή τη χώρα εφαρμόζει το πιο απλό από όλα σύστημα! Λέγε παραμύθια με το σωρό κάθε μέρα! Ποιος θα θυμάται το προηγούμενο;; Όπως στα σήριαλ της τηλεόρασης, σε απασχολούν κάθε μέρα αλλά ανάθεμα αν θυμάσαι τι ειπώθηκε χτες! Έτσι απλώς ρωτώ, θυμάστε τον Παπανδρέου και το «λεφτά υπάρχουν»; Σχεδόν ατόφιο το επανέλαβε ο Σαμαράς με το Στουρνάρα και πάλι ξεχάστηκε … Που είναι το πλεόνασμα και τι έγινε φίλοι μου ξεχάστηκε; Ξοδεύτηκε, ή απλώς ένα ακόμα παραμυθάκι πάει περίπατο; Πόσες φορές δεν μας είπαν άραγε ότι τέλος τα μέτρα, δεν υπάρχουν άλλα μέτρα; Ε από τότε που το ακούω έχουν περάσει όχι απλώς χιλιόμετρα, εκατοντάδες χιλιόμετρα μέτρων πάνω από το κεφάλι και τη χώρα μας…! Μια μας σώζουν οι Ευρωπαίοι, μια οι Ρώσοι και μια οι Κινέζοι… Και αν είμαστε σωσμένοι εγώ που σας γράφω γιατί είμαι έτοιμος να φύγω και να παρατήσω και την Καλαμάτα που αγαπώ και τη δημοσιογραφία για να κυνηγήσω το μεροκάματο εκεί που βρίσκεται «κρυμμένο» να με κάνει να νοιώσω υγιής και αξιοπρεπής; Άραγε εγώ ο τεμπέλης δεν άξιζα μιας εργασίας, ούτε με τα κείμενα μου, ούτε τα δυο –τρία τεχνικά επαγγέλματα που χρησιμοποιώ για να ζήσω; Άραγε σε ποιο τέρμα της γης υπάρχει η αξιοσύνη και ο μη ευτελισμός της προσωπικότητας του Έλληνα; Μαζευτείτε επιτέλους και μην γεμίζετε τον κόσμο με ειδήσεις σκουπίδια, για ανακάμψεις, ενώ ετοιμάζεστε κατά διαταγής της Τρόικας να απολύσετε 6500 υπαλλήλους! Κάθε μέρα υπάρχει και μια σύρραξη εναντίον κάποιας κοινωνικής ομάδας , φαρμακοποιών, ταξιτζήδων, αγροτών, ΔΕΗτζηδων! Και να έλεγες βρε αδερφέ ότι όλα αυτά θα έφερναν κάποια αποτελέσματα, άντε να τα υποστώ! Αλλά κάθε μέρα γεμίζει η Ελλάδα ανέργους και εσείς μαζί με τη διευθύνουσα Ευρώπη συνεχίζετε να ξεσκίζετε τις σάρκες μας! Ειλικρινά δεν έχω να πω κάτι που να είναι μια άλλη πρόταση! Όμως αν δεν έχετε κι εσείς και η αντιπολίτευση καμιά πρόταση, ας αφήσετε τα πάντα πάνω στο λαό, να του πείτε ΟΛΗ την αλήθεια και να τον αφήσετε να αποφασίσει μόνος του, να γκρεμίσει όλο το παλαιό πολιτικό κατεστημένο και να αυτοδιαχειριστεί την τύχη του! Η μικρότητα σας και η απουσία σας από την πραγματικότητα κάθε μέρα και μεγαλώνει! Ο κάθε ένας σας κοιτάει πως θα σώσει το τομάρι του, εις βάρος των δικών μας! Αρκετά σας ανεχτήκαμε όλους! Πάρτε το δρόμο σας να βρούμε το δικό μας !