Ει­δυλ­λια­κή ή­ταν η κα­λο­και­ρι­νή βρα­διά στο Κά­στρο της Κα­λα­μά­τας, με το μι­σο­φέγ­γα­ρο να λάμ­πει και τους ε­κα­τον­τά­δες θε­α­τές να τρα­γου­δούν, με το δι­κό του τρό­πο ο κα­θέ­νας, πα­ρα­κο­λου­θών­τας τα φω­νη­τι­κά, χο­ρω­δια­κά, ορ­γα­νι­κά και ορ­χη­στρι­κά σύ­νο­λα του Δη­μο­τι­κού Ω­δεί­ου Κα­λα­μά­τας, που έ­δω­σαν συ­ναυ­λί­α το Σάβ­βα­το 5 Ι­ου­λί­ου 2014.

Ή­ταν μια συ­ναυ­λί­α με ι­δι­αί­τε­ρο βά­ρος στη μου­σι­κή του Μά­νου Χα­τζι­δά­κι (φέ­τος κλεί­νουν 20 χρό­νια α­πό το θά­να­τό του), αλ­λά και με α­να­φο­ρές σε άλ­λους ση­μαν­τι­κούς Έλ­λη­νες συν­θέ­τες, χω­ρίς να λεί­ψει το ξέ­νο ρε­περ­τό­ριο, ε­νί­ο­τε και με σχό­λια, ό­πως στο σή­μα που χρη­σι­μο­ποι­εί η τη­λε­ο­πτι­κή E­u­r­o­v­i­s­i­on (του M­a­rc C­h­a­r­p­e­n­t­i­er), που α­κού­στη­κε και σε ρυθ­μό .­..κα­λα­μα­τια­νού! Παι­διά ό­λων των η­λι­κι­ών και σε πολ­λούς η­χη­τι­κούς συν­δυα­σμούς μας θύ­μι­σαν πως η Μου­σι­κή εί­ναι ο δρό­μος…