Της Δή­μη­τρας Λυμ­πε­ρο­πού­λου*

Οι ε­πι­κεί­με­νες ευ­ρω­ε­κλο­γές εί­ναι οι κρι­σι­μό­τε­ρες για την Ελ­λά­δα και την Ευ­ρώ­πη. Οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που ο­δή­γη­σαν την χώ­ρα μας στην χρε­ο­κο­πί­α, προ­έ­κρι­ναν και για την υ­πό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη την συν­τα­γή της τρό­ι­κας, που αύ­ξη­σε δρα­μα­τι­κά το χά­σμα α­νά­με­σα στις ι­σχυ­ρές και τις α­σθε­νέ­στε­ρες οι­κο­νο­μί­ες. Κα­μί­α ω­στό­σο χώ­ρα της Ευ­ρώ­πης δεν έ­χει προ­ο­πτι­κή μό­νη της ε­νάν­τια σε με­γα­θή­ρια ό­πως η Κί­να ή οι Η­ΠΑ.

Ε­κτι­μών­τας τις αν­τι­φα­τι­κές πο­λι­τι­κές μέ­σα στην Ε.Ε. δι­α­πι­στώ­νου­με μια  Ευ­ρώ­πη σε α­πο­προ­σα­να­το­λι­σμό, που πλέ­ον έ­χει δώ­σει έμ­φα­ση στο οι­κο­νο­μι­κό στοι­χεί­ο, πα­ρα­βλέ­πον­τας κοι­νω­νί­α και πε­ρι­βάλ­λον. Σή­με­ρα η Ευ­ρώ­πη στη­ρί­ζε­ται στην εκ­με­τάλ­λευ­ση, ε­νώ η θέ­ση του α­τό­μου έ­χει υ­πο­βι­βα­στεί σε στα­τι­στι­κές και δεί­κτες κι αυ­τό πρέ­πει να αλ­λά­ξει. Το δη­μο­κρα­τι­κό έλ­λειμ­μα της Ευ­ρώ­πης συν­δέ­ε­ται ά­με­σα με την ύ­φε­ση και εί­ναι η άλ­λη ό­ψη της σύν­θλι­ψης των ερ­γα­σια­κών και α­το­μι­κών δι­και­ω­μά­των, και της ε­πί­θε­σης στο πε­ρι­βάλ­λον που βι­ώ­νου­με σή­με­ρα και στην Ελ­λά­δα.  Η ση­με­ρι­νή πο­λι­τι­κή της Κο­μι­σιόν και των κυ­βερ­νή­σε­ων, ρο­κα­νί­ζει τα ί­δια τα θε­μέ­λια της Ευ­ρώ­πης, α­πο­ξε­νώ­νον­τας τους πο­λί­τες της και στρέ­φον­τας τις μι­σές ευ­ρω­πα­ϊ­κές κοι­νω­νί­ες ε­ναν­τί­ον των άλ­λων μι­σών. Το ευ­ρω­πα­ϊ­κό ό­ρα­μα των προ­η­γού­με­νων δε­κα­ε­τι­ών θό­λω­σε και ε­νι­σχύ­θη­καν οι ε­θνι­κι­σμοί.

η Ευ­ρώ­πη που θέ­λου­με, εί­ναι αυ­τή που δεν θα ε­πεν­δύ­ει σε μο­νο­πω­λια­κές πρα­κτι­κές. Μια Ευ­ρώ­πη με προ­τε­ραι­ό­τη­τα στην ε­νί­σχυ­ση του ρό­λου του Ευ­ρω­κοι­νο­βου­λί­ου, με την  συμ­με­το­χι­κή δη­μο­κρα­τί­α να ε­πα­νε­ξε­τά­ζε­ται και  ε­μάς τους  πο­λί­τες να πρέ­πει να αλ­λά­ξου­με αυ­τά τα δε­δο­μέ­να. Οι  λύ­σεις πρέ­πει να στη­ρι­χτούν στη κοι­νω­νι­κή και πα­ρα­γω­γι­κή α­να­συγ­κρό­τη­ση της χώ­ρας. Σή­με­ρα, χρει­ά­ζε­ται το­μή στη σκέ­ψη των Ευ­ρω­παί­ων πο­λι­τών, ώ­στε να υ­πάρ­ξει μια πραγ­μα­τι­κή Ευ­ρώ­πη. Α­κρι­βώς ε­πει­δή μας εν­δι­α­φέ­ρει η Ευ­ρώ­πη, γι’ αυ­τό πρέ­πει να την αλ­λά­ξου­με, να προ­ω­θή­σου­με την κοι­νω­νι­κή και οι­κο­νο­μι­κή ε­νο­ποί­η­ση, να ε­νι­σχύ­σου­με την οι­κο­λο­γι­κή και κοι­νω­νι­κή βι­ω­σι­μό­τη­τα και να εν­δυ­να­μώ­σου­με την συμ­με­το­χι­κή δη­μο­κρα­τί­α. η Ευ­ρώ­πη αλ­λά­ζει με πο­λι­τι­κές θέ­σεις και πρά­ξεις. Ε­πί­σης σε ευ­ρω­πα­ϊ­κό ε­πί­πε­δο για τον ρό­λο ρυθ­μι­στή των πο­λυ­ε­θνι­κών,  χρει­ά­ζον­ται υ­πε­ρε­θνι­κοί θε­σμοί ώ­στε να κα­τα­πο­λε­μη­θούν. Ο δρό­μος για μια Ευ­ρώ­πη που θέ­λουν οι λα­οί, εί­ναι μα­κρύς και δύ­σκο­λος.  Η κρί­ση στην Ευ­ρώ­πη έ­χει πολ­λές δι­α­στά­σεις. Μια α­πό αυ­τές εί­ναι ό­τι αμ­φι­σβη­τη­θή­καν οι δη­μο­κρα­τι­κές μας κα­τα­κτή­σεις. Οι πο­λί­τες αι­σθά­νον­ται ό­λο και πιο α­νί­σχυ­ροι και χά­νουν την εμ­πι­στο­σύ­νη τους στην πο­λι­τι­κή και τις τε­χνο­κρα­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις κα­θώς μη ε­κλεγ­μέ­να όρ­γα­να, ό­πως η Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Κεν­τρι­κή Τρά­πε­ζα κερ­δί­ζουν δύ­να­μη. Ε­ξαι­τί­ας αυ­τού, η δι­α­κρι­τι­κή δη­μο­κρα­τί­α της Ευ­ρώ­πης αν­τι­με­τω­πί­ζει μια τε­ρά­στια πρό­κλη­ση το Μά­ι­ο του 2014 ό­ταν θα ε­κλε­γεί το νέ­ο Ευ­ρω­πα­ϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο. Λέ­με Ό­χι στην α­πο­χή, ε­άν η συμ­με­το­χή σε αυ­τές τις ε­κλο­γές πέ­σει κά­τω α­πό το 43% των ψη­φο­φό­ρων ό­πως έ­γι­νε το 2009, η α­ξι­ο­πι­στί­α του Κοι­νο­βου­λί­ου θα μει­ω­θεί α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο. Σε πε­ρι­ό­δους οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης και μει­ω­μέ­νης εμ­πι­στο­σύ­νης στα ευ­ρω­πα­ϊ­κά θε­σμι­κά όρ­γα­να, οι πρά­σι­νοι θέ­λουν να α­να­δεί­ξουν ό­τι η ευ­ρω­πα­ϊ­κή πο­λι­τι­κή μπο­ρεί να εί­ναι δι­α­φο­ρε­τι­κή: συμ­με­το­χι­κή, δι­α­δρα­στι­κή, δη­μο­κρα­τι­κή. Εί­ναι έν­το­νη η πε­ποί­θη­ση, ό­τι η Ευ­ρώ­πη δεν έ­χει άλ­λο δρό­μο α­πό την αλ­λα­γή και την α­να­τρο­πή των τω­ρι­νών πο­λι­τι­κών, που την ο­δη­γούν σε α­δι­έ­ξο­δα.

Οι Οι­κο­λό­γοι Πρά­σι­νοι ως μέ­λος της ευ­ρύ­τε­ρης ευ­ρω­πα­ϊ­κής οι­κο­γέ­νειας δεν έ­χουν να ζη­λέ­ψουν τί­πο­τα α­πό τα Ευ­ρω­πα­ϊ­κά Πρά­σι­να κόμ­μα­τα που παί­ζουν κα­θο­ρι­στι­κό ρό­λο στις χώ­ρες τους. Οι Οι­κο­λό­γοι Πρά­σι­νοι εξ αρ­χής το­πο­θε­τή­θη­καν ε­νάν­τια στο μνη­μό­νιο κι ε­κεί προ­σα­να­το­λί­ζουν τις δρά­σεις τους. Οι Οι­κο­λό­γοι Πρά­σι­νοι λέ­με ό­τι πρέ­πει να αλ­λά­ξου­με την Ευ­ρώ­πη τώ­ρα, αλ­λι­ώς οι συ­νέ­πει­ες θα εί­ναι δυ­σά­ρε­στες. Η σύν­θε­ση του ευ­ρω­κοι­νο­βου­λί­ου θα ε­πη­ρε­ά­σει κα­θο­ρι­στι­κά τη ζω­ή μας. Οι­κο­λό­γοι Πρά­σι­νοι έ­χουν ά­με­σα ε­φαρ­μό­σι­μες προ­τά­σεις για τη χώ­ρα και την Ευ­ρώ­πη. Πρέ­πει να α­να­φερ­θού­με στο έρ­γο της ο­μά­δας των Πρα­σί­νων στο Ευ­ρω­πα­ϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο και την πρό­σφα­τη ε­πι­τυ­χί­α τους για την λο­γο­δο­σί­α της τρό­ι­κας σχε­τι­κά με τις συ­νέ­πει­ες των πο­λι­τι­κών της στην οι­κο­νο­μί­α και την κοι­νω­νί­α. Ε­πί­σης στις μά­χες που έ­δω­σαν οι Ευ­ρω­παί­οι Πρά­σι­νοι στο Ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο σε μεί­ζο­να θέ­μα­τα, ό­πως το ζή­τη­μα των σπό­ρων και τα κον­δύ­λια του Ε­ΣΠΑ. Οι πρά­σι­νοι α­σκούν κρι­τι­κή για το τρό­πο που η Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση και οι δο­μές της δι­α­χει­ρί­ζον­ται το ελ­λη­νι­κό χρέ­ος και το­νί­ζουν την α­νάγ­κη ε­νός πο­λυ­ε­τούς προ­γράμ­μα­τος με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κού χα­ρα­κτή­ρα για την ου­σι­α­στι­κή και πρά­σι­νη με­τα­στρο­φή της οι­κο­νο­μι­κής δο­μής της χώ­ρας. Στην α­γρο­τι­κή πο­λι­τι­κή, στις μά­χες ε­νάν­τια στην ει­σβο­λή των α­με­ρι­κά­νι­κων τρο­φί­μων, στις μά­χες ε­νάν­τια στις πο­λι­τι­κές της Μέρ­κελ, η πα­ρου­σί­α των πρά­σι­νων ή­ταν κα­θο­ρι­στι­κή.

Οι Οι­κο­λό­γοι Πρά­σι­νοι με τους Ευ­ρω­παί­ους Πρά­σι­νους ή­μα­σταν αυ­τή την κρί­σι­μη πεν­τα­ε­τί­α πα­ρόν­τες στις μά­χες, στα κι­νή­μα­τα και στο ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο. Πρώ­τοι ει­ση­γη­θή­κα­με μί­α δι­α­φο­ρε­τι­κή αν­τι­με­τώ­πι­ση της κρί­σης με το ευ­ρω­ο­μό­λο­γο, εί­μα­στε πλά­ι στον Έλ­λη­να α­γρό­τη κόν­τρα στις α­με­ρι­κα­νι­κές πο­λυ­ε­θνι­κές. Ει­ση­γού­μα­στε μί­α ρε­α­λι­στι­κή στρο­φή της οι­κο­νο­μί­ας με χι­λιά­δες πρά­σι­νες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας.

Στο ό­νο­μα της συλ­λο­γι­κής ευ­θύ­νης, τη­ς  κοι­νής υ­πο­χρέ­ω­σης και ε­πεί­γου­σας α­νάγ­κης να υ­πε­ρα­σπί­σου­με το φο­ρέ­α της πο­λι­τι­κής οι­κο­λο­γί­ας, το έρ­γο μας στη δο­κι­μα­ζό­με­νη κοι­νω­νί­α και το ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο, ε­πι­βε­βαι­ώ­νου­με την α­πό­λυ­τη και α­νυ­πο­χώ­ρη­τη εμ­πι­στο­σύ­νη μας στις αρ­χές της οι­κο­λο­γι­κής σκέ­ψης και τις πο­λι­τι­κές του οι­κο­λο­γι­κού μα­νι­φέ­στου και ε­πι­δι­ώ­κου­με  την α­πό κοι­νού κά­θο­δο στις ευ­ρω­ε­κλο­γές. Κα­λού­με ό­λους τους ε­νερ­γούς ή α­πο­στα­σι­ο­ποι­η­μέ­νους, πα­λαι­ούς ή νέ­ους συ­να­γω­νι­στές να δυ­να­μώ­σου­με το κόμ­μα, να ε­νι­σχύ­σου­με το πο­λι­τι­κό-κοι­νω­νι­κό μας έρ­γο, να βά­λου­με τις βά­σεις, να α­να­πτύ­ξου­με τις δι­α­δι­κα­σί­ες κα­τα­νό­η­σης και υ­πέρ­βα­σης των α­δυ­να­μι­ών μας. Κα­λού­με τους πο­λί­τες να πά­ρουν την τύ­χη στα χέ­ρια τους. Να κα­τα­δι­κά­σουν τις χρε­ο­κο­πη­μέ­νες πο­λι­τι­κές και να ψη­φί­σουν την αλ­λα­γή της Ευ­ρώ­πης. Κά­θε ψή­φος στους Οι­κο­λό­γους Πρά­σι­νους με­τρά­ει.

Οι Οι­κο­λό­γοι Πρά­σι­νοι εί­μα­στε οι μό­νοι που έ­χου­με ο­λο­κλη­ρω­μέ­νο ε­ναλ­λα­κτι­κό μον­τέ­λο οι­κο­νο­μί­ας και δι­εκ­δι­κού­με με την ε­φαρ­μο­γή των ε­ναλ­λα­κτι­κώ­ν ο­λο­κλη­ρω­μέ­νων προ­τά­σε­ων, τη­ν ευ­και­ρί­α να συμ­βάλ­λου­με α­πο­τε­λε­σμα­τι­κά στην αλ­λα­γή σε­λί­δας για τη χώ­ρα αλ­λά και για την Ευ­ρώ­πη.

Οι Οι­κο­λό­γοι Πρά­σι­νοι εί­μα­στε πα­ρόν­τες και η μό­νη ου­σι­α­στι­κά δι­α­φο­ρε­τι­κή και ρε­α­λι­στι­κή φω­νή. Σε αυ­τή την προ­σπά­θεια δεν εί­μα­στε μό­νοι μας, τό­σο το κόμ­μα Ελ­λή­νων Πει­ρα­τών ό­σο και το Α­γρο­τι­κό Κόμ­μα Ελ­λά­δας εί­ναι μα­ζί μας. Α­γω­νι­ζό­μα­στε και οι­κο­δο­μού­με το μέλ­λον που δι­και­ού­μα­στε. Η Ευ­ρώ­πη μπο­ρεί και πρέ­πει να γί­νει κοι­νός χώ­ρος βι­ώ­σι­μης ευ­η­με­ρί­ας για ό­λους. Η α­πάν­τη­ση στα ευ­ρω­πα­ϊ­κά α­δι­έ­ξο­δα, θα εί­ναι πρά­σι­νη.

*Μέ­λος της Ε­κτε­λε­στι­κής Γραμ­μα­τεί­ας των Οι­κο­λό­γων Πρα­σί­νων.