Της Εμμανουέλας Αάμερ Μουλατσιώτη

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το ποιος θα αλλάξει τον κόσμο. Εδώ και χρόνια καθένας μας ονειρεύεται να κάνει το ακατόρθωτο και μεγαλώνοντας βλέπει να ηττάται η αρχική του πίστη στο ακατόρθωτο σιγά -σιγά από τη ίδια τη ζωή. Κι όμως θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Γιατί αποτυγχάνουμε, όμως;

Θέλουμε. Η θέληση τα πάντα μπορεί, λένε. Μα φτάνει να θέλει κανείς; Μήπως πίσω από μια γενικότερη επιθυμία κρύβουμε την ακηδεία μας. Μήπως πίσω από μια χλιαρή προαίρεση κρύβουμε την αδιαφορία μας;

Τίποτα δεν είναι αδύνατο για αυτόν που θα προσπαθήσει έλεγε ο Μέγας Αλέξανδρος ,αποδεικνύοντας του λόγου το αληθές καθόλην την πορεία της ζωής του. Εμείς όμως σήμερα; Ναι μεν θέλουμε, μα δεν προσπαθούμε.

Μόλις μπορέσουμε γατζωνόμαστε από της σαθρές μας βεβαιότητες (χρήματα, δόξα, υλικές απολαύσεις) ,ξεχνώντας πως τίποτα από τα προαναφερθέντα δεν μας ανήκει αλλά και ούτε δύναται να μας γεμίσει. Και τότε τι κάνουμε; Νικημένοι πια από τη ζωή συμβιβαζόμαστε. Όπως όλοι οι προηγούμενοι, όπως όλοι οι άλλοι. Όπως προστάζουν οι καιροί. Και τα χρόνια περνούν και μας βρίσκουν γκριζομάλληδες μέρος πλέον του προβλήματος και όχι της λύσης.

Και πως μπορεί αυτή η έκβαση να αλλάξει; Πως μπορούμε να καταφέρουμε όσα απέτυχαν να κάνουν οι προηγούμενοι; Ας ξεκινήσουμε από τις επιλογές μας.Ας επιλέξουμε να γίνουμε πιο άνθρωποι. Να πιστέψουμε ,να παλέψουμε, σωστά να επιλέξουμε. Γιατί τελικά η σκληρή αλήθεια είναι πως δεν ζούμε στον κόσμο που θέλουμε ,αλλά σε αυτό που επιλέγουμε…

Επισκεφθείτε και το blog μου : vrestifwnisou.blogspot.gr