Τα τελευταία χρόνια μία από τις λέξεις που ακούει κανείς συχνότερα είναι αυτή της ανεργίας. Η Ελλάδα μέσα στην παγκόσμια οικονομική κρίση κατέχει αρκετά θλιβερά ρεκόρ ένα εκ των οποίων είναι του υψηλοτέρου ποσοστού ανεργίας τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέχρι τον Οκτώβρη του 2015 το 24.5% του συνόλου του πληθυσμού ήταν άνεργο (και μάλιστα αυτό ήταν μια μείωση σε σχέση με τα ποσοστά των προηγουμένων μηνών!) με τους νέους μέχρι 24 ετών να πλήττονται περισσότερο (48.6%). Μιλάμε δηλαδή σχεδόν για το ένα πέμπτο του συνόλου του πληθυσμού που μεταφράζεται σε 1.197.000 άνεργους.
Ένα ακόμη πιο ανησυχητικό ρεκόρ της χώρας μας, είναι αυτό των περισσοτέρων μακροχρόνια ανέργων στην Ευρώπη. Σύμφωνα με έρευνες, το ποσοστό των ατόμων που δεν έχουν καταφέρει να βρουν εργασία τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα ανέρχεται στο 70%, ενώ τα άτομα που έχουν παραμείνει άνεργα από δύο έως τέσσερα χρόνια υπολογίζονται στο 27%. Η περιοχή της Αττικής (Αθήνα και Πειραιάς) πλήττεται περισσότερο έχοντας τον υψηλότερο δείκτη μακροχρόνια ανέργων από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ευρώπης. Όπως πολύ εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει πέρα από το προφανές οικονομικό πρόβλημα που προκύπτει, δημιουργείται, επίσης, ένα σύνολο ζητημάτων που τελικά συμβάλουν στη διαιώνιση αυτής της κατάστασης. Το άτομο ξεχνά τις δεξιότητές του, χάνει σιγά σιγά την αυτοπεποίθηση του, παύει να είναι δημιουργικό και σε εγρήγορση και φυσικά διακινδυνεύει να χαλάσει την ψυχική και σωματική υγεία του. Επιπλέον, όσο περισσότερο διάστημα παραμένει κανείς άνεργος, τόσο μειώνεται ο χρόνος που αφιερώνει στην αναζήτηση εργασίας και γενικότερα οι πιθανότητες του να μπορέσει κανείς να βρει εργασία μειώνονται όσο περισσότερο παραμένει σε αυτή τη κατάσταση συνεχούς αδράνειας.
Η κρίση έχει καιρό χτυπήσει την πόρτα μας και τα αποτελέσματα τα έχουμε δει όλοι σε προσωπικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Η πρόκληση πλέον είναι τελικά να βρεθεί ο τρόπος να σταματήσει αυτός ο κύκλος ανεργίας από το να γίνει δομικό στοιχείο της χώρας μας. Οι αριθμοί σίγουρα φαντάζουν απαισιόδοξοι αλλά δεν πρέπει ποτέ να σταματά κανείς να προσπαθεί να βρει εργασία όσο δύσκολο και αν φαντάζει. Η ατομική προσπάθεια είναι αυτό που μπορεί κανείς να επικεντρωθεί για να ελέγξει για τον εαυτό του έστω, τώρα όσον αφορά σε εκείνους που δημιουργούν τις πολιτικές, θα πρέπει να κάνουν κάτι παραπάνω από το απλά να επαναφέρουν τους ανθρώπους σε μια δουλειά. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση…
ready2hire.com
