Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Στον κ. Τσίπρα φαίνεται να αρέσουν οι πνευματώδεις αστεϊσμοί. Δεν ξέρω στις ιδιωτικές του στιγμές, αν κάνει τις παρέες του να γελούν. Στις δημόσιες πάντως δεν τα καταφέρνει. Οι απόπειρες του να αστειευτεί, δυστυχώς, συνδέονται με τα δεινά της χώρας, με έναν λαό που υποφέρει και γι αυτό μπορεί να γίνονται αποδεκτές από τους παρατρεχάμενους του, αλλά στους πολλούς μόνον δυσαρέσκεια και οργή προκαλούν. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όσα είπε για τον κ. Σόιμπλε, όταν έριχνε στην Κέρκυρα το Πάσχα τον μπότη. Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις η προ ημερών «χιουμοριστική» δήλωση του σε δημοσιογράφους στη Βουλή ότι θα αναγκαστεί να φορέσει σύντομα γραβάτα, επειδή θα υπάρξει απομείωση του χρέους.
Αυτά συνέβησαν μετά την υπογραφή του 4ου μνημονίου και την τελειωτική παράδοση της χώρας στους δανειστές. Το ζήτημα του χρέους αποτελούσε το τελευταίο επιχείρημα του για να δικαιολογήσει το ξεπούλημα του τόπου. Ζητιάνευε μια καλή κουβέντα και περίμενε λίγα ψίχουλα(γιατί αυτά θα έπαιρνε) για να τα πουλήσει ως μεγάλη επιτυχία στον ελληνικό λαό. Υπενθύμιζε ότι η κυβέρνηση του τήρησε τις συμφωνίες στο ακέραιο και το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι « εταίροι», όπως τους αποκαλεί, δηλαδή οι εντολοδότες και τα αφεντικά του. Μάλιστα με περίσσιο κομπασμό υπογράμμιζε ότι μόλις κλείσει η συμφωνία η χώρα θα μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και τόνιζε ότι αναμένεται επενδυτικό τσουνάμι από την Κίνα. Εις μάτην, όμως. Η ελεημοσύνη δεν ήρθε. Το χαρτί δεν του βγήκε. Αντιθέτως οι φάπες άρχισαν να πέφτουν απανωτές.
Λίγες ώρες μετά η δήλωση του υπουργείου οικονομικών της Γερμανίας ότι δε θα δεχτούν μείωση του χρέους στην παρούσα φάση, έβαλε τα πράγματα σε τάξη. Ακολούθησε η πολυαναμενόμενη συνεδρίαση του Eurogroup στις 22 Μαΐου, η οποία ούτε την αξιολόγηση έκλεισε, ούτε αποφάσισε για το χρέος. Βεβαίως, η κυβερνητική προπαγάνδα βγήκε με τη γνωστή τακτική των προβλέψεων και της μετάθεσης ημερομηνιών που τους έχει εκθέσει άπειρες φορές και μίλησε με σιγουριά για λύση του προβλήματος στην επόμενη συνεδρίαση στις 15 Ιουνίου. Τα πράγματα ξεκαθάρισαν ακόμη περισσότερο, όταν έγινε γνωστό πως ο ESM εκτιμά ότι δε χρειάζεται η Ελλάδα καμιά ελάφρυνση , αν διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα πάνω από 3% για είκοσι χρόνια. Ταφόπλακα, τέλος , στα σχέδια της κυβέρνησης βάζει η αποκάλυψη ότι ο Γερμανός υπουργός οικονομικών πρότεινε να μπει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα χωρίς χρήματα και το ζήτημα του χρέους να αναβληθεί και μεταφερθεί, πιθανώς, για μετά τις γερμανικές εκλογές.
Αυτό που τελικά φαίνεται ότι συμφώνησαν οι δανειστές είναι ότι η χώρα θα παραμείνει σε διαρκή λιτότητα για πολλά-πολλά χρόνια ακόμη, όποιο σενάριο και αν υιοθετηθεί. Οι λεκτικοί λεονταρισμοί του κ. Τσίπρα ότι δηλαδή δε θα εφαρμόσει τη συμφωνία, αν δε δοθεί λύση για το χρέος, μόνον αγανάκτηση γεννούν και δεν πείθουν πια κανέναν. Μετά τις 15 Ιουλίου πρέπει να πληρωθούν 6,3 δις περίπου και η πρόταση του κ. Σόιμπλε αναμένεται να γίνει αποδεκτή σε πρώτη φάση. Σε επόμενη πιθανότατα θα εφαρμοστούν τα σενάρια του ESM. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο πρωθυπουργός θα βάλει ξανά φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του σε ό, τι του υπαγορεύσουν.
Τα ζητήματα των μνημονίων , της λιτότητας, της υποδούλωσης της χώρας, της πατριωτικής περηφάνιας και της αξιοπρέπειας είναι πολύ σοβαρά για να παίζει μαζί τους ο κ. Τσίπρας. Η λέξη αστείο, εξάλλου, μπορεί να σημαίνει το χωρατό, αλλά και το γελοίο και εύκολα περνάει κανείς από το πρώτο στο δεύτερο ειδικά μάλιστα, αν η γραμμή άμυνας και η αντίσταση του εξαντλείται στα όρια μιας γραβάτας. Κρίμα, λοιπόν, που οι εξελίξεις ματαίωσαν την ενδυματολογική αλλαγή του πρωθυπουργού και ανέβαλαν επ’ αόριστον αυτήν την ιστορική στιγμή για τον ελληνικό λαό. Μένει να μάθουμε, γιατί πεθαίνουμε από αγωνία, ποιο λαιμοδέτη είχε επιλέξει και ποιον από τους πολλούς τρόπους δεσίματος είχε μάθει. Τη μέθοδο Windson, Pratt, fourinhand ή κάποια άλλη; Ειλικρινά τίποτε άλλο δεν απασχολεί πια τόσο πολύ την κοινωνία. Ούτε το survivor.
Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
