Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Η στάση της Εκκλησίας της Ελλάδας σε σοβαρά θέματα που απασχολούν τη χώρα συχνά προβληματίζει. Το ίδιο έχει συμβεί και με το ζήτημα της πανδημίας. Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε, ακραίοι ιεράρχες κατάφεραν να επιβάλουν τη θέλησή τους, όποτε διαφώνησαν με τις κυβερνητικές αποφάσεις. Έτσι ο κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε, μέσω του κ. Πέτσα, άλλα να αποφασίζει την Παρασκευή και άλλα να κάνει τη Δευτέρα.
Η Πολιτεία, λοιπόν, ικανοποίησε τις απαιτήσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, οι οποίες επιεικώς χαρακτηρίζονται παράλογες. Τι κι αν οι Αρχιεπίσκοποι Αλβανίας και Αθηνών ασθένησαν βαριά από κορονοϊό; Τι κι αν πέθαναν δύο-τρεις άλλοι μητροπολίτες; Οι ιεράρχες συνεχίζουν τον χαβάς τους και τις απαράδεκτες προσεγγίσεις τους και αμφισβητούν τα επιστημονικά δεδομένα. Ισχυρίζονται ότι ο ιός δε μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία και καλούν τις μητέρες να μεταλάβουν τα μικρά παιδιά τους. Κάποιο άλλοι γίνονται γραφικοί δηλώνοντας ότι αυτό είναι έργο του σατανά, ότι η Εκκλησία βρίσκεται υπό διωγμό και γι’ αυτό θα χτυπούν πένθιμα τις καμπάνες. Το κακό θα ήταν λιγότερο, αν δεν επηρέαζαν πλήθος ιερέων και, ακόμη χειρότερα, πιστών, οι οποίοι ασπάζονται αυτές τις επικίνδυνες θεωρίες, υιοθετούν τη συνωμοσιολογία και γίνονται αρνητές του εμβολίου.
Την ώρα που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και πολλοί επιστήμονες τονίζουν με όλη τη δύναμη της φωνής τους και με όλη την εγκυρότητα της επιστημονικής τους γνώσης ότι πρέπει να μείνουμε σπίτια μας και να αποφύγουμε τις συνάξεις, η κυβέρνηση θέτει τον λαϊκισμό και την ψηφοθηρία πάνω από τη δημόσια υγεία, υποχωρεί σε πιέσεις και αποδέχεται τις αξιώσεις της Εκκλησίας. Και το κάνει, ενώ γνωρίζει ότι τις ημέρες των εορτών δε θα τηρηθούν τα μέτρα, ότι πολλοί πιστοί θα συρρεύσουν στους ναούς και η πλειονότητα θα κοινωνήσει, αφού και επαναλαμβανόμενες λειτουργίες θα γίνουν και ανοικτοί οι ναοί θα μείνουν για ατομική λατρεία. Με δυο λόγια Εκκλησία και Πολιτεία οδηγούν το χριστεπώνυμο πλήρωμα στο ρίσκο να νοσήσει. Κανείς, άραγε, δεν παραδειγματίστηκε από το πάθημα της Θεσσαλονίκης και όσα συνέβησαν στην εορτή του Αγίου Δημητρίου; Ποιος θα φταίει στη συνέχεια; Μόνο η απουσία ατομικής ευθύνης; Ούτε η στάση της Εκκλησίας, ούτε οι αποφάσεις της Πολιτείας;
Θα το πω για μια ακόμη φορά. Η κυβέρνηση βουλιάζει στην ανυποληψία και μαζί της βυθίζεται και η χώρα. Χωρίς κανένα σχέδιο αποφασίζει στο περίπου. Κρίνει με δυο μέτρα και δυο σταθμά. Πρόστιμα και έλεγχοι για τους πολίτες, ακόμη και για εκείνους που γυρίζουν από χημειοθεραπείες, απαγόρευση συναθροίσεων στο Πολυτεχνείο και στην επέτειο Γρηγορόπουλου, απειλές και ξύλο σε όσους διαδηλώνουν τηρώντας απολύτως τα μέτρα. Ανοχή στη Θεία Μετάληψη, στα μαλακά οι ιεράρχες και οι ιερείς που καλούν σε παραβίαση των μέτρων, ανοικτή η πιθανότητα να στριμωχτούν στις εκκλησίες και να αρρωστήσουν. Ο κ. Μητσοτάκης συμβιβάστηκε με τις εξωλογικές απαιτήσεις της Εκκλησίας, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις συμπεριφέρεται σαν να της έβαλαν λουκέτο στο μαγαζάκι της. Την ίδια στιγμή ο Πρωθυπουργός αρνείται να συνομιλήσει σοβαρά με επαγγελματικούς κλάδους, οι οποίοι καταστρέφονται από το κλείσιμο των επιχειρήσεών τους.
Η Εκκλησία στις περισσότερες διαφωνίες που είχε μέχρι τώρα με τις κυβερνήσεις κέρδισε. Έχασε μικρές μάχες, όπως ο πολιτικός γάμος και η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Βγήκε νικήτρια, γιατί υπερίσχυσε ο λαϊκισμός και τα μικροπολιτικά συμφέροντα. Η ασυλία της είναι διαχρονική και διακομματική και αναφέρομαι στα κόμματα που έχουν κυβερνήσει. Κάπως έτσι φαγώθηκε ο κ. Απ. Κακλαμάνης, οδηγήθηκε σε παραίτηση ο μακαρίτης, ο Αντ. Τρίτσης, και καρατομήθηκε σε μια νύχτα ο κ. Ν. Φίλης από τον κ. Τσίπρα, ο οποίος σήμερα εμφανίζεται μαινόμενος. Τούτη τη φορά, όμως, η Εκκλησία δεν τα έβαλε μόνο με πολιτικές αποφάσεις, αλλά με την επιστήμη και σ’ αυτήν την κόντρα έχει ήδη χάσει. Ο σκοταδισμός, όσο κι αν προσπαθούν να το επιβάλουν οι ακραίοι ιεράρχες, δεν μπορεί να νικήσει τον επιστημονικό λόγο, ο οποίος δε δίδει ασυλία.
Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
