Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Πέρυσι ήταν η Καλαμάτα. Φέτος η Μάνδρα. Αύριο ποια περιοχή έχει σειρά; Το νεοελληνικό κράτος των παράνομων εξυπηρετήσεων χρόνο με το χρόνο βουλιάζει στα σαθρά θεμέλια που στήθηκε, καίγεται από την ανοργανωσιά του και καταρρέει από την ανυποληψία και το λαϊκισμό. Οι πολιτικές επιλογές όσων κυβέρνησαν τη χώρα έχοντας σαν πυξίδα το ρουσφέτι, την αρπαχτή, τη διαφθορά και τα παραθυράκια στους νόμους έφτιαξαν ένα κράτος, όπου όλα σχεδόν επιτρέπονται. Έτσι σε πολλές περιοχές της χώρας με την ανοχή , πιθανώς και την παρότρυνση όσων διοικούσαν σε κεντρικό, περιφερειακό (νομαρχιακό παλαιότερα) και τοπικό επίπεδο χτίστηκαν πολλές Μάνδρες πάνω σε μπαζωμένα ρέματα, καμένα δάση, καταπατημένους αιγιαλούς. Οι πλούσιοι με τις βίλες σε περιοχές φιλέτα, οι μικροαστοί με τα εξοχικά τους για παραθερισμό και ο φτωχός λαός με το κεραμίδι για να μη βρέχεται το κεφάλι του.
Τα πελατειακά δίκτυα, βεβαίως, δεν εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Προϋπήρχαν και λειτουργούσαν ήδη από την περίοδο της οθωμανικής σκλαβιάς , αλλά διογκώθηκαν με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Ονομαστός στο είδος ο Ιωάννης Κωλέττης. Σιγά –σιγά και σταθερά το ρουσφέτι και η παρανομία γιγαντώθηκαν στη χώρα. Η εξαγορά των συνειδήσεων φούντωσε. Ήταν αυτονόητο ότι ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων επέλεγε με μοναδικό κριτήριο το βόλεμα και τις υποσχέσεις που του έδιναν. Με γρήγορο ρυθμό περάσαμε από τα φτωχόσπιτα και τις παράγκες που έστησαν οι πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής δίπλα στα ρέματα στη Νέα Ιωνία , την Κοκκινιά και αλλού στη συστηματική καταπάτηση εκτάσεων και στην άναρχη δόμηση τους. Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου, όταν ήμουν μαθητής, ραδιοφωνικές διαφημίσεις όπου μπορούσε να αγοράσει κανείς σε καταπατημένες δασικές περιοχές «αγροτεμάχια με φως νερό και τηλέφωνο».
Κάπως έτσι φτάσαμε να πλημμυρίζει παλαιότερα ο Ποδονίφτης, η Καλαμάτα και κατ επανάληψη τα τελευταία χρόνια η Δυτική Αττική και η ευρύτερη περιοχή της Μάνδρας. Πόσα από τα εκατοντάδες ρέματα της Αττικής είναι σήμερα ανοιχτά και καθαρισμένα; Πόσοι ξεροπόταμοι στη υπόλοιπη Ελλάδα έχουν μπαζωθεί και χτιστεί; Πόσες υποσχέσεις έχουν δοθεί για αντιπλημμυρικά έργα σε περιοχές που αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα χωρίς να έχει γίνει τίποτα; Πόσοι τοπικοί άρχοντες δικάστηκαν για παρανομίες που έκαναν στην οριοθέτηση των χειμάρρων; Πόσες αυθαίρετες κατασκευές σε καταπατημένα ρέματα γκρεμίστηκαν;
Ας απαντήσει πρώτα η πολιτεία σε αυτά τα ερωτήματα και ας αφήσει την πονοψυχιά και τα πυροτεχνήματα τύπου «εθνικό πένθος», τα οποία ούτε ακουμπάνε, ούτε λύνουν το πρόβλημα. Ας σκουπίσουν ο κ Μητσοτάκης και η κα Γεννηματά τα υποκριτικά τους δάκρυα για τον πόνο των πληγέντων. Τα κόμματα τους, τα οποία κυβέρνησαν τη χώρα για 40 χρόνια, έχουν τεράστιες ευθύνες για τις πολλές Μάνδρες που δημιουργήθηκαν . Αυτά εξέθρεψαν τη λογική της αδιαφορίας για το περιβάλλον και της πάρτης μου. Οι ευθύνες τους δεν ξεπλένονται ούτε με τα νερά του Νιαγάρα. Ας σταματήσει η περιφερειάρχης , η κα Δούρου, τις ένοχες κραυγές και τις μηνύσεις και ας μας εξηγήσει γιατί δεν υλοποίησε τα αντιπλημμυρικά έργα που υποσχόταν προεκλογικά. Επιπλέον, ας μπει πια ένα τέρμα στην αθώωση του λαού. Έχει και εκείνος τις ευθύνες που του αναλογούν, όταν καταπατεί και χτίζει, όπου τον βολεύει. Τέλος, ας μας απαντήσει ο αρμόδιος για το ΕΣΠΑ υπουργός αν θα συνεχίσει να στηρίζει χρηματοδοτικά την κατασκευή ανοιχτού θεάτρου στην Καλαμάτα, στην όχθη του Νέδοντα, ο οποίος, αν φουσκώσει, θα πνίξει την πόλη , όπως οι πολλοί προειδοποιούν. Θα επικρατήσει η κοινή λογική ή ο πολιτικαντισμός θα κυριαρχήσει για μια ακόμη φορά;
Η τραγωδία της Μάνδρας από όσα μαθαίνουμε εκ των υστέρων ήταν αναμενόμενη. Η περιοχή έχει χτιστεί ανάμεσα σε δύο μεγάλα ρέματα τα οποία μπαζώθηκαν. Τι κι αν οι καθηγητές του Πολυτεχνείου προειδοποιούσαν, κανείς δεν άκουγε. Στα λασπόνερα της Μάνδρας ναυάγησε το παλιό, το διεφθαρμένο και το ασύδοτο νεοελληνικό κράτος. Μακάρι και να θαφτεί οριστικά με αφορμή το οδυνηρό αυτό γεγονός.
Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
