Τη στήριξη του στο  αίτημα ίδρυσης εκπαιδευτικής δομής για τους απόφοιτους του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ εξέφρασε στο δημοτικό συμβούλιο η «Λαϊκή Συσπείρωση Καλαμάτας».

Συγκεκριμένα αναφέρθηκαν τα εξής:

«Tο ζήτημα της Ειδικής Αγωγής είναι ένα σοβαρό κοινωνικό, πολιτικό και μαζί εκπαιδευτικό πρόβλημα, το οποίο σήμερα οξύνεται.

         Αριθμοί που αποτυπώνουν τη σκληρή πραγματικότητα

Το κυρίαρχο και αναπάντητο πρόβλημα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, είναι ότι ούτε υπήρξε ούτε προβλέπεται διευρυμένο δημόσιο δίκτυο δομών φροντίδας και ειδικής αγωγής , σύγχρονο και κατανεμημένο ισομερώς σε όλη τη χώρα.

Για παράδειγμα, στο χώρο της εκπαίδευσης είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με επίσημες εκθέσεις, η πλειονότητα των παιδιών με αναπηρίες δε λαμβάνουν κανένα είδος εκπαίδευσης , ούτε γενική ούτε ειδική .

Εκτιμάται ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 200.000 παιδιά με αναπηρίες(στατιστικά στοιχεία του 2005, τα οποία εκτιμάται ότι δεν έχουν αλλάξει σημαντικά), ενώ το εκπαιδευτικό έτος 2010 – 2011 μόνο 24.105 παιδιά με αναπηρίες φοιτούσαν σε σχολεία γενικής εκπαίδευσης (19.922 σε σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης , 4.183 σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης , 850 παιδιά με αναπηρίες φοιτούσαν σε σχολείο γενικής εκπαίδευσης και λάμβαναν βοήθεια κατά τη διάρκεια του μαθήματος από εξειδικευμένο προσωπικό) και 7.656 σε ειδικά σχολεία (3.583 σε σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και 4.073 σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ).

Αυτό σημαίνει ότι εκ των 200.000 παιδιών με αναπηρίες μόνο οι 31.761 φοιτούν σε κάποιο σχολείο, δηλαδή μόλις το 15%.

Και αυτός όμως ακόμα ο αριθμός δεν αποτυπώνει τη σκληρή πραγματικότητα, αφού πολλά από αυτά τα παιδιά ξέρουμε ότι δεν παρακολουθούν κανονικά τη σχολική διαδικασία, λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε μεταφορικά μέσα, της απουσίας συστηματικής στήριξης παιδιών και οικογενειών, των μεγάλων κενών σε εκπαιδευτικούς και ειδικό προσωπικό κ.ά. Και ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι σε πολλά από αυτά τα παιδιά, το ζήτημα της έγκαιρης και χωρίς κενά παρέμβασης είναι κρίσιμο – σπάνια έχεις την πολυτέλεια της ύστερης αναπλήρωσης.

Γιατί, όμως, ενώ οι νόμοι είναι απανωτοί και παίρνονται μέτρα, αντί να λύνονται προβλήματα η κατάσταση χειροτερεύει, γίνονται όλο και πιο ορατά τα βήματα προς τα πίσω;

Τι άλλο δηλώνει η πραγματικότητα των ειδικών σχολείων και των ειδικών τάξεων, που ποτέ δεν ανοίγουν μαζί με τα άλλα σχολεία; Που μένουν χωρίς μεταφορικά μέσα και πρόσληψη μόνιμου και εξειδικευμένου εκπαιδευτικού προσωπικού και άλλων ειδικοτήτων, για χρόνια τώρα;

Τι άλλο δηλώνει η πραγματικότητα στα ειδικά επαγγελματικά εργαστήρια, που είναι αφημένα αποκλειστικά στην πρωτοβουλία των ευεργετών και των ιδιωτών, ή η ακόμα πιο αποκαλυπτική πραγματικότητα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση που δείχνει ότι μόλις 1 στα 3 παιδιά καταφέρνει να συνεχίσει;

Είναι επίσης παντελής και συνειδητή η απουσία κάθε επαγγελματικής διεξόδου αυτών των παιδιών, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τη ζωή με αυτάρκεια και αυτοδυναμία.

Σε μια κοινωνία και σε μια οικονομία που το μέτρο προόδου της είναι η επίτευξη του κέρδους, και όχι η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, δεν μπορεί παρά ο χώρος των ατόμων με αναπηρία και της Ειδικής Αγωγής να αντιμετωπίζεται είτε σαν βάρος είτε σαν ευκαιρία για κέρδος.

Αυτή, δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα και η προοπτική εντός των τειχών της κοινωνίας της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της ΕΕ, για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τις οικογένειές τους.

Και φυσικά όταν αναδείχνουμε τα παραπάνω, δε σημαίνει ότι παραιτούμαστε από την πάλη για τα άμεσα, τα καθημερινά οξυμένα προβλήματα αυτού του χώρου.

 

Αιτήματα πάλης

Κάτω από το βάρος των τεράστιων προβλημάτων που μαστίζουν και το χώρο της Ειδικής Αγωγής , γονείς και εργαζόμενοι του χώρου επιβάλλεται να συντονίσουν τις δυνάμεις τους και να διεκδικήσουν:

• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, αναβαθμισμένη Πρόνοια και Ειδική Αγωγή . Να μην πληρώνουν οι γονείς ούτε ένα ευρώ για οποιαδήποτε ανάγκη εκπαίδευσης , αποκατάστασης και περίθαλψης των παιδιών με ειδικές ανάγκες και αναπηρίες.
• Κάθε παιδί με Ειδικές Ανάγκες να έχει το κατάλληλο γι’ αυτό σχολείο. Ούτε ένα παιδί με αναπηρία στο σπίτι του ή σε σχολείο που δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες του.
• Να απαγορευτεί η επιχειρηματική δράση στο χώρο της Ειδικής Αγωγής.
• Να μη χάσει κανένα παιδί ούτε μια μέρα φοίτησης στο σχολείο από εμπόδια στη μετακίνησή του. Αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν και ασφαλές σύστημα μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία τους, με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας που θα διαθέσει κατάλληλα διαμορφωμένα μέσα μετακίνησης, εξειδικευμένους οδηγούς και συνοδούς, καθώς και την αναγκαία χρηματοδότηση.
• Άμεση μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων (εκπαιδευτικού, ειδικού εκπαιδευτικού, βοηθητικού και τεχνικού προσωπικού) στις μονάδες Ειδικής Αγωγής , χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου ειδικευμένου προσωπικού για τη στήριξη των παιδιών με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες. Μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα να είναι το πτυχίο, χωρίς άλλες εξετάσεις ή πιστοποιήσεις και όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν μόνιμη και σταθερή εργασία.

Ο αγώνας των ατόμων με αναπηρίες, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους, των εργαζομένων και των επιστημόνων στο χώρο, θα ολοκληρώνεται κατά τη γνώμη μας αν συναντηθεί με το συνολικό αγώνα του εργατικού κινήματος για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Αυτός μπορεί να είναι δύσκολος, αλλά είναι και ο μοναδικός ρεαλιστικός δρόμος που μπορεί να βαδίσει ο λαός και ο οποίος οδηγεί στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την οριστική λύση των τεράστιων προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες.

Συμφωνούμε με το αίτημα ίδρυσης εκπαιδευτικής δομής, για τους αποφοίτους του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ και  την παραχώρηση από το Δήμο Καλαμάτας κατάλληλου κτηρίου.»