Γράφει : Η Αντωνία Μπούζα
H πατρίδα μας εδώ και χρόνια, βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα που επηρεάζουν δυσμενώς, το επίπεδο ζωής των Ελλήνων πολιτών .
Υπό άλλες, ομαλές συνθήκες όλοι θα υποστηρίζαμε ενθέρμως, τον πλουραλισμό των πολιτικών ιδεών και την έκφρασή τους μέσω διαφόρων κομματικών σχηματισμών στην πολιτική σκηνή της Ελλάδος .
Κάτι τέτοιο αν πράγματι ήταν υγιές, θα ήταν θετικό και χρήσιμο στοιχείο για την ομαλότητα της πολιτικής ζωής και της υπηρέτησης του συμφέροντος των πολιτών.
Όμως από την περίοδο της χρεοκοπίας της Ελλάδος και των μνημονίων, με όχημα την αγανάκτηση και απογοήτευση των Ελλήνων πολιτών για τις επιδόσεις των δύο μεγάλων συστημικών κομμάτων που κυβέρνησαν μετά τη μεταπολίτευση την Ελλάδα, παρεισέφρησαν στο εγχώριο πολιτικό σύστημα ευκαιριακοί πολιτικοί σχηματισμοί, που στο επίκεντρο των ιδεολογιών τους είχαν κυρίως κάποια στοιχεία που είχαν κακοποιηθεί βάναυσα από τις μέχρι τότε διακυβερνήσεις και είχαν θυμώσει την κοινωνία.
Τέτοια στοιχεία ήταν, το πατριωτικό φρόνημα, το θρησκευτικό συναίσθημα, η αίσθηση της κρατικής αδικίας και του κοινωνικού αποκλεισμού μεγάλης μερίδας των Ελλήνων πολιτών, ο νεποτισμός και η εξουσία της επιχειρηματικής νομενκλατούρας, η φρενήρης αλλαγή κοινωνικών προτύπων και σταθερών, η οικονομική ασφυξία νοικοκυριών και μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας κ.α. πολλά.
Ενώ η συμπερίληψη όλων αυτών των στοιχείων θα ήταν πολύ θετική για τη θωράκιση κομμάτων που βασίζονται σε σταθερές ιδεολογικές αρχές (δηλ ενός συστήματος ηθικών αξιών, που συγκροτεί μία αντίληψη περί αγαθής κοινωνίας και συγχρόνως παρουσιάζει και ένα πολιτικό σχέδιο για τη διαμόρφωσή της ), είδαμε στην Ελλάδα, κάτι το παράδοξο και ανορθόδοξο.
Είδαμε, τη δημιουργία κομματικών σχηματισμών, που δεν είχαν συγκεκριμένη ιδεολογική ομπρέλα και κατεύθυνση , αλλά βασίστηκαν στα παροδικά, αλλά έντονα στοιχεία που είχαν προκύψει την περίοδο των κρίσεων, από την αίσθηση της αδικίας και της υποτίμησης της Ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας.
Έτσι φτάσαμε σήμερα να έχουμε πληθώρα κομμάτων που βρίσκονται ήδη στη Βουλή, άλλων που διεκδικούν την είσοδό τους και άλλων που σχεδιάζονται, προκειμένου να πέσουν, στη μάχη των επερχόμενων εκλογών.
Στο επίκεντρο όλων αυτών των διαδικασιών, βρίσκονται φυσικά οι πολίτες, που εν πολλοίς στηρίζουν κυρίως λόγω οργής και αποδοκιμασίας, νεότευκτα κόμματα ευρισκόμενοι όμως σε απόλυτη άγνοια των πραγματικών δυνατοτήτων όσων υπερψηφίζουν, αφού υπάρχει έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης περί των αληθινών προθέσεων των διαφόρων «ηγετίσκων», που προέκυψαν , εν μία νυκτί στην Ελληνική πολιτική σκηνή.
Είδαμε τους πιστούς χριστιανούς, να έλκονται από κόμματα που είχαν ως δέλεαρ και προμετωπίδα το στοιχείο της θρησκείας, είδαμε τους πατριώτες να έλκονται από όσους μιλούν περί προστασίας συνόρων, απελάσεων λαθρομεταναστών , πολεμοχαρών υποσχέσεων και εθνικού κλέους, είδαμε τους καχύποπτους με την εξουσία ,να πείθονται από όσους καθημερνά καταγγέλλουν τα πάντα, παρουσιάζουν εαυτούς ως κατέχοντες την απόλυτη γνώση διαφόρων συνομωσιών και εκπροσωπούντες την ηθική πλευρά της πολιτικής .
Δυστυχώς εκ του αποτελέσματος , όλοι αυτοί, παρουσιάζουν ουσιώδεις υστερήσεις για την καθιέρωσή τους ως σταθεροί πυλώνες της δημοκρατίας στην πατρίδα μας.
Συνήθως δεν αρέσκονται στις δημοκρατικές διαδικασίες , δεν λειτουργούν δημοκρατικά τα κόμματά τους, δεν τηρούν τις καταστατικές τους αρχές και εμφανίζονται ως ενός ανδρός-γυναικός Αρχή.
Προβάλλονται δημόσια μόνο αυτοί και προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες πως αποτελούν την ιδανική επιλογή διακυβέρνησης.
Όμως, ενώ εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες και διεισδύουν στην πολιτική σκηνή της Χώρας , στέκονται συγχρόνως αρνητές και άτεγκτοι , μακριά από κάθε ευθύνη διακυβέρνησης , αρνούμενοι να συνεργαστούν με άλλα κόμματα , αρνούμενοι να μετάσχουν σε ευρεία κυβερνητικά σχήματα , αρνούμενοι ευθύνες του μέλλοντος της πατρίδας μας.
Τότε για ποιο λόγο διεκδικούν να βρίσκονται στην Ελληνική Βουλή; Για να είναι μόνο μία φωνή διαμαρτυρίας;
Αυτήν την παθογένεια πρέπει άμεσα να τη δει ο Ελληνικός λαός και όσοι δηλώνουν άρνηση ακόμη και συζήτησης για συμμετοχή σε κυβερνητικό σχήμα να αποδοκιμαστούν.
Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια συντήρησης συνεχώς κομμάτων διαμαρτυρίας, χωρίς ουσιαστική συμβολή στη διακυβέρνηση της Χώρας, που έχει αφεθεί ως λάφυρο στα χέρια των κάθε λογής συμφερόντων.
Τα συστημικά κόμματα που έχουν κυβερνητικές θητείες, δεν έχουν κάνει κάποια δημόσια αυτοκριτική, ούτε μπορούν να επιδείξουν καλές επιδόσεις στη διακυβέρνηση της Χώρας ,αφού τα προβλήματα διογκώνονται, ενώ οι λίστες διαφόρων διεθνών οργανισμών κατατάσσουν πολύ χαμηλά την Ελλάδα σε επίπεδο ανάπτυξης, διαβίωσης και ευζωίας . Όλα αυτά, πρέπει όλους μας , να μας ταρακουνήσουν.
Στο χέρι των πολιτών είναι, να σταματήσει η εκμετάλλευση της αγωνίας τους για το μέλλον τους, από τις στρατιές των διαφόρων κομμάτων, που όταν έρχεται η ώρα να κυβερνηθεί η Χώρα αρνούνται τις συνεργασίες, τη συναίνεση και τις δύσκολες αποφάσεις. Μέχρι σήμερα, επιλέγουν εκ του ασφαλούς την αντιπολίτευση , τα προνόμια και την κρατική χρηματοδότηση που τη συνοδεύει.
