Γράφει ο Σωτήρης Τσώνης
Για μια ακόμη φορά η ΓΣΕΕ στάθηκε στο ύψος της ευθύνης και του καθήκοντος που οι εργαζόμενοι της έχουν αναθέσει με την υπογραφή της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.
Έτσι λοιπόν:
- Ο θεσμός της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε παραμένει ζωντανός και ενεργός .
- Διασφαλίζεται η ισχύς ενός συνόλου δικαιωμάτων και κατακτήσεων που θεσπίστηκαν με προηγούμενες Ε.Γ.Σ.Σ.Ε όπως το επίδομα γάμου, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, επίδομα αδείας, πλαίσιο τριετιών, ρυθμίσεις χρόνου εργασίας, προστατευτικοί όροι για μητρότητα, πατρότητα, μονογονεϊκότητα, ευάλωτες κοινωνικές ομάδες κ.τ.λ.
Εάν δεν είχε υπογραφεί η Ε.Γ.Σ.Σ.Ε χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό Τομέα μετά το τέλος του 3μήνου που λήγει η μετενέργεια θα κινδυνεύαν να χάσουν πολλά από τα παραπάνω.
Για αυτό η υπογραφή της είναι μια θετική εξέλιξη αφού ουσιαστικά διασώθηκαν όλες οι προηγούμενες Σ.Σ.Ε. και θεσμικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Είναι γνωστό ότι με μνημονιακό νόμο και συγκεκριμένα με την 6η ΠΥΣ χάνεται η δυνατότητα από τους κοινωνικούς εταίρους να συμφωνήσουν και να ορίσουν τον κατώτατο μισθό γιατί αυτός έχει πια προσδιοριστεί στα 586€ και για τους νέους κάτω των 25 ετών στα 510€ και αυτοί που μιλούν για μεγαλύτερα ποσά και σπεύδουν να χλευάζουν σήμερα την ΓΣΕΕ για την υπογραφή, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οποιοιδήποτε συμφωνία για τον κατώτατο μισθό και να έκαναν οι κοινωνικοί εταίροι, θα ήταν κενό γράμμα αφού υπάρχει ο κόφτης των 586€
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε τις ευθύνες της σημερινήςκυβέρνησης όταν προεκλογικά μιλούσε για κατώτατο μισθό 751€, για σχίσιμο των μνημονίων…
Επίσης η σημερινή υπουργός Εργασίας κυρία Αχτσιόγλου θα πρέπει άμεσα να κάνει πράξη τις τελευταίεςεξαγγελίες της σχετικά με τον απεγκλωβισμό των κοινωνικών εταίρων στην προσπάθεια καθορισμού του κατώτατου μισθού και να καταργήσει την 6η ΠΥΣ δίνονται έτσι την δυνατότητα να καθορίζεται ο κατώτατος μισθός, μέσα απ’ τις διαδικασίες του κοινωνικού διαλόγου και των Ελευθερών Συλλογικών Διαπραγματεύσεων.
Η υπογραφή αυτή λοιπόν είναι ουσιαστικό αποτέλεσμα του κοινωνικού διαλόγου που στην χώρα μας κατά παράβαση όλων των Διενθών και ΕυρωπαϊκώνΣυνθηκών αποδυναμώνεται.
Είναι λοιπόν αυτονόητο η υπεράσπιση του γιατί είναι μια μεγάλη κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, οι αντιπροσωπευτικές οργανώσεις των μεγάλων κοινωνικών ομάδων, εργοδότες – εργαζόμενοι, να εκφράζουν τα συμφέροντα τους και να προσπαθούν να βρουν κοινές λύσεις.
Εδώ μπαίνει το ερώτημα σε αυτούς που αμφισβητούν και εναντιώνονται στην διαδικασία του κοινωνικού διαλόγου «πότε μια οικονομία λειτουργεί πιο αποτελεσματικά, όταν το κεφάλαιο και η εργασία μοιράζονται ίσα μερίδια διαπραγμάτευσης και υπερασπίζονται ελευθέρα τα συμφέροντα που εκπροσωπούν ή όταν υπάρχει ταξική πόλωση και σύγκρουση;».
Μία λοιπόν από τις πιο καταστροφικές συνέπειες των Μνημονίων για την ποιότητα της δημοκρατίας μας με ανυπολόγιστες μάλιστα συνέπειες ήταν και η κατάργηση του κοινωνικού διαλόγου.
Σήμερα είναι ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά το συνδικαλιστικό κίνημα να επιδιώκει τον κοινωνικό διάλογο όχι νόμο στα θέματα εργασίας, αλλά για όλο το εύρος συνολικά της οικονομίας, την προστασία της δημοκρατίας κ.τ.λ.
Η περαιτέρω πολιτικοποίηση του ρόλου των κοινωνικών εταίρων είναι ίσως πια αναπόφευκτη .
Ο Σωτήρης Τσώνης είναι Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας
