Η ταινία “Ένας άντρας πρέπει να είναι δυνατός” τωνElsi Perino και Ilaria Ciavattini θα προβληθεί στην Καλαμάτα, στο Αμφιθέατρο “Θόδωρος Αγγελόπουλος” την Τετάρτη 22/1 και ώρα 18:00, στο πλαίσιο του 6ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου.

Σε μια μικρή τσιμεντούπολη της Ιταλίας στη βάση μιας στενής κοιλάδας με κυρίαρχο στοιχείο το ρυθμό της βιομηχανικής ανάπτυξης, εκτυλίσσεται μια ιστορία δύναμης, θάρρους και αποφασιστικότητας…

Ο 28άχρονος Jack ζει με τη μητέρα του καθώς ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν 3 ετών, έχει έναν μεγαλύτερο αδερφό, κάνει μικροδουλειές για τα προς το ζην και τα πρώτα χρόνια της ζωής του λεγόταν Jessica!Ο Jack αποφάσισε να αρχίσει την διαδικασία του επαναπροσδιορισμού του φύλου του από θηλυκό σε αρσενικό, και παράλληλα γεννάται μέσα του το ερώτημα πωςορίζεται και τι σημαίνει τελικά να είσαι άντρας; Εκτός από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, τι είδους άνδρας πρέπει να είναι και αναρωτιέται ποια είναι τα μοντέλα αρρενωπότητας που μπορεί να του προσφέρει η κοιλάδα GardoneValTrompia.

Την ιστορία του Jack μας παρουσιάζουν μέσα από την δική τους σκηνοθετική ματιά οι ElsiPerinoκαιIlariaCiavattini.

Μιλώντας για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας αυτής, η σκηνοθέτιςElsiPerino δήλωσε ότι «Όταν άρχισα να πλησιάζω σε πολλές ιστορίες μετάβασης προετοίμαζα ένα σενάριο που δεν γράφτηκε ποτέ, είδα τα περιγράμματα ενός θέματος που ασχολείται με τον αγώνα της ύπαρξης. Όχι κάθε ιστορία, αλλά πολλές από αυτές, μεταξύ αυτών που άκουσα, είχαν τον κοινό παρονομαστή της έντονης υπεράσπισης ανθρώπων που ένιωσαν το δικαίωμα να είναι ο εαυτός τους, ανεξάρτητα από το οτιδήποτε. Ο φόβος ήταν συνήθως ένας περιθωριακός παράγοντας, ένα χαμηλό τίμημα που πληρωνόταν σε σύγκριση με τη σταθερή κατάκτηση του εγώ, ο φόβος δεν ήταν καύσιμο έλξης. Η μελέτη του Τζακ σήμανε την κατανόηση της ευαίσθητης φυσικότητας ενός ατόμου που υποστηρίζει τη φύση του χωρίς να θεωρεί ότι αυτό είναι λάθος. Ο Τζακ μου έδειξε ένα μέσον που δεν ήταν εξοικειωμένο με μένα: είναι το μέσο κάποιου που ποτέ του δεν φοβήθηκε, κάποιου που δεν έχει βιώσει ποτέ φόβο μέσα του. Είδα και αγάπησα τη σταθερότητα και τη δύναμή του, μέρα με τη μέρα, έχτιζε τον εαυτό του. Ένας άνθρωπος από αυτούς που συνεχίζει να συντρίβει τη λέξη «transexual» από τις άσχημες έννοιες που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι – πολλοί άνθρωποι – πράγματι, για να χαρακτηρίσουν αυτούς τους ανθρώπους.»

Από τη μεριά της, η IlariaCiavattini εστίασε στην δύναμη της απόφασης του Jackνα μην ξεσπιτωθεί και να παραμείνει στον τόπο του «…ο Jack αποφάσισε να μείνει, καθώς κατάλαβε ότι μπορεί να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του, να βρεί παρηγοριά στην οικογένειά του, να μπορέσει να δεχτεί τον τόπο από τον οποίο κατάγεται έχοντας βρει τη σωστή απόσταση μεταξύ αυτού και των άλλων ανθρώπων. Η δύναμη του Jack με χτύπησε αμέσως. Η συνειδητοποίηση της ταυτότητάς του και ο χαρακτήρας του να υλοποιήσει τους στόχους του, ανεξάρτητα από το ότι βρίσκεται στην βιομηχανική επαρχία, ανεξάρτητα από τον κίνδυνο να καταλήξει φρικιό, ανεξάρτητα από το φόβο ότι η οικογένειά του θα μπορούσε να κάνει ένα βήμα πίσω. Ήταν ένα είδος ενστίκτου που ο Jack δεν μπορεί να εξηγήσει με λόγια, ένα ένστικτο αγάπης προς τον εαυτό του» για να τονίσει ότι «Ο Jack κατάλαβε ότι υπάρχει μια εναλλακτική λύση στο μέλλον, τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Η φυσικότητα της αποδοχής από τους ανθρώπους γύρω από τον Τζακ, που δεν αμφισβήτησαν τη μετάβασή του, με συντάραξε. Δεν υπήρξε ποτέ μια στιγμή που η μητέρα του ζήτησε να σταματήσει ή οι φίλοι του τον εγκατέλειψαν, ούτε οι εργοδότες του τον απέκλεισαν επειδή είναι τρανσέξουαλ. Είναι αλήθεια λοιπόν ότι οι άνθρωποι είναι ο τόπος όπου ζουν;»

Η ταινία