Πριν 6 χρόνια, στις 6 Δεκέμβρη 2008, πραγματοποιήθηκε η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό, στο έδαφος της έντασης της αντιλαϊκής πολιτικής. Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αντιλαϊκό αυλάκι.
Διαχρονικά η επίθεση στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας συμπληρώνεται από την ένταση της κρατικής βίας και καταστολής για την περιφρούρηση του συστήματος της ανεργίας, της φτώχειας και της εκμετάλλευσης.
Σήμερα η κυβέρνηση με το δόγμα «νόμος και τάξη» επιδιώκει να επιβληθεί η υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Γι’ αυτό στέλνουν εισαγγελείς στα σχολεία ενάντια στους μαθητές που αγωνίζονται, γι’ αυτό παίρνουν μέτρα που στρέφονται ενάντια στη συλλογική διεκδίκηση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, γι’ αυτό σχεδιάζουν αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο με στόχο να περιοριστεί το δικαίωμα στην απεργία.
Κάνουμε στην άκρη το εμπόριο φόβου, αυταπατών και αποπροσανατολισμού. Τώρα χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Για το δικαίωμα μας στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, ενάντια στην εργασιακή περιπλάνηση και τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Για το δικαίωμά μας στη μόρφωση ενάντια στους ταξικούς φραγμούς. Για ζωή με δικαιώματα. Να δυναμώσει σε όλους τους χώρους που ζει, μορφώνεται και δουλεύει η νεολαία, η συζήτηση, η συλλογική διεκδίκηση και δράση, η λαϊκή συμμαχία ενάντια στην ΕΕ, στην εξουσία των μονοπωλίων, τις κυβερνήσεις που τους στηρίζουν. Δε δεχόμαστε τα ψίχουλα στο στόμα για να μας περνάνε αλυσίδες στα πόδια. Η ελπίδα βρίσκεται στον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης.
Αυτή τη στιγμή, που πρέπει να δυναμώσει ο οργανωμένος αγώνας του λαού και της νεολαίας ενάντια στην νέα αντιλαϊκή επίθεση και την καταστολή, μόνο ερωτηματικά προκαλεί για τους σκοπούς και στόχους που υπηρετεί, η απαράδεκτη στάση της κυβέρνησης απέναντι στο δίκαιο αίτημα του κρατούμενου Νίκου Ρωμανού, να του δοθεί εκπαιδευτική άδεια.
