“Όσο και να προσπαθεί η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια, να το ρίξουν σε ανθρώπινο λάθος, ο λαός και η νεολαία φωνάζουν για προδιαγεγραμμένο έγκλημα.
Όσο και να γίνεται προσπάθεια, να φορτωθούν όλα στο τελευταίο τροχό της άμαξας ο λαός και η νεολαία ξέρει και βροντοφωνάζει ότι, ευθύνονται αυτοί που κυβερνούν και κυβέρνησαν τη χώρα.
Γιατί ο λαός δεν μπορεί να δεχθεί ότι, τους πλειστηριάζουν ηλεκτρονικά τα σπίτια και τους πετάνε στο δρόμο, ότι τους παρακολουθούν ηλεκτρονικά, γιατί κανείς δεν εξαιρείται από τις παρακολουθήσεις, αλλά δεν μπορούν να παρακολουθούν ηλεκτρονικά την κίνηση μερικών δεκάδων τρένων.” Επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Λαϊκή Συσπείρωση Πελοποννήσου συμπληρώνοντας ότι:
«Σταθμάρχες» με μπλοκάκι υπάρχουν και στη ΔΕΗ Μεγαλόπολης.
Οι μονάδες 4 και 5 στο ενεργειακό κέντρο Μεγαλόπολης δουλεύουν με υπεύθυνους μηχανικούς βάρδιας με μπλοκάκι, με εργολαβικούς, με συμβασιούχους, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται. Τα τελευταία χρόνια δεν γίνονται πλέον ούτε ασκήσεις ετοιμότητας ακόμα και για πυρκαγιά.
Το σχέδιο απελευθέρωσης της ενέργειας-ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ είναι το ίδιο με αυτό του ΟΣΕ. Σπάσιμο της ΔΕΗ σε τρία κομμάτια παραγωγή-μεταφορά-διανομή, κυριαρχούν οι εργολαβίες, η υποχρηματοδότηση της συντήρησης και των υποδομών, των μέτρων ασφαλείας, η συρρίκνωση του προσωπικού, το σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων.
Ανύπαρκτα ΣΑΤΑΜΕ.
Σε 11 βιομηχανίες στη Πελοπόννησο που υπάγονται τυπικά στη λεγόμενη «Οδηγία Σεβέζο», δεν υπάρχουν, δεν έχουν καταρτιστεί καν εξωτερικά. Σχέδια Αντιμετώπισης Τεχνολογικών Ατυχημάτων Μεγάλης Έκτασης (ΣΑΤΑΜΕ).
Εκτός από την Μότορ Οιλ οι υπόλοιπες δέκα δεν έχουν ούτε εσωτερικά ΣΑΤΑΜΕ.
Εργαζόμενοι και κάτοικοι από την Κόρινθο, έως τους Αγίους Θεοδώρους, στο Λεκανοπέδιο Μεγαλόπολης, σε μεγάλες αποθήκες καυσίμων, καρδιοχτυπούν για ένα ενδεχόμενο Βιομηχανικό Ατύχημα Μεγάλης Έκτασης.
Ανέλεγκτα Δημόσια Κτίρια και υποδομές.
Σχολεία, νοσοκομεία, κτίρια συνάθροισης λαού και νεολαίας χωρίς κανένα έλεγχο αντισεισμικής θωράκισης, χωρίς συντήρηση, να πέφτουν σοβάδες και ψευδοροφές, να πλημμυρίζουν.
Χώροι δουλειάς ακόμα και σε Δήμους, (ανασφάλιστοι εργάτες, χωρίς μέτρα προστασίας) μετατρέπονται σε «κοιλάδες των Τεμπών» όπου εργάτες σακατεύονται ή χάνουν και τη ζωή τους.
Κανένας έλεγχος στα ιδιωτικά ΚΤΕΟ, σε βενζινάδικα στα ισόγεια πολυκατοικιών, σε γεφύρια 80 και 100 χρόνων, στο εθνικό και επαρχιακό οδικό δίκτυο στη Πελοπόννησο.
Οι κατολισθήσεις βράχων στην παλαιά εθνική οδό Σπάρτης-Καλαμάτας, Τρίπολης-Πύργου στη περιοχή Λαγκαδίων, στις επαρχιακές οδούς Λεωνιδίου-Τσιταλίων, Μολάων-Κυπαρισσίου κλπ είναι κίνδυνος θάνατος για τους διερχόμενους οδηγούς.
Ακόμα και η ζωή στο βωμό του κέρδους.
Κάθε ιδιώτης, κάθε επιχειρηματικός όμιλος ακόμα και το αστικό κράτος που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, εξετάζει το αν και ποια μέτρα θα λάβει με κριτήριο την επίδραση που θα έχουν αυτά στη κερδοφορία του. Ταυτόχρονα το αστικό κράτος θωρακίζει την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου με την απουσία ουσιαστικών ελέγχων για την εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας.
Είναι τόσο μικρός ο αριθμός των Επιθεωρητών Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας και των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, που για να γίνεται έστω και μια απλή επίσκεψη για έλεγχο σε όλους τους χώρους θα απαιτούνταν χρόνια…
Οι εγκληματικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και των στηριγμάτων τους σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, δεν επιμερίζονται, δεν συμψηφίζονται, δεν διαχέονται. Είναι πολύ συγκεκριμένες αθροίζονται και βαραίνουν τις κυβερνήσεις όλων των τελευταίων ετών, που υλοποιούν διαδοχικά την πολιτική του κεφαλαίου της ΕΕ για την απελευθέρωση των αγορών της ενέργειας, των σιδηροδρόμων κλπ. γιατί βάζουν τα πάντα, ακόμα και την ανθρώπινη ζωή, στη ζυγαριά, στη λογική «κόστους-οφέλους».
Αντανακλά την πραγματικότητα το σύνθημα που βροντοφωνάζουν μέρες τώρα λαός και νεολαία «ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία, το έγκλημα αυτό έχει ιστορία».
Μονόδρομος είναι η οργάνωση και η πάλη του λαού για ζωή και δουλειά με δικαιώματα, για την προστασία όχι μόνο του βιός αλλά και της ίδιας της ζωής του και των παιδιών του.
Γιατί σωτήρες δεν υπάρχουν.
Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό.
