Πολυπλοκότητα και χαμηλότερες ενισχύσεις φέρνει η αυθαίρετη κατανομή της Ελλάδας σε περιφέρειες χωρίς γεωγραφικά όρια

Με φόντο τις αγροτικές επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που µάλλον ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους και µε ένα υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να καταρρέει στη γενικότερη δραµατική κατάσταση της χώρας, το γνωστό κατεστηµένο έχει πάρει θέση στο µεγάλο φαγοπότι των ευρωπαϊκών αγροτικών επιδοτήσεων.

Χρησιµοποιώντας εδώ και δεκαετίες τα ίδια «κλισέ», όπως µείωση του κόστους παραγωγής, ανάπτυξη της υπαίθρου, καινοτοµία, γεωργική έρευνα και τεχνολογία, υποδοµές και άλλα παρόµοια, θα επιχειρήσει πάλι να οικειοποιηθεί χρήµατα που ανήκουν στους αγρότες, τους λιγοστούς πλέον εναποµείναντες παραγωγούς ελληνικών αγαθών.

Ξένοι αλλά και ελληνικοί επιχειρηµατικοί κύκλοι, ανώνυµες εταιρείες ή κονσόρτσιουµ εταιρειών, έχουν ήδη παραταχθεί γύρω από την νέα ΚΑΠ και µε τον χαρακτηρισµό του «γεωργού» διεκδικούν τα φιλέτα των γεωργικών ενισχύσεων. Οι µέθοδοι είναι γνωστές, αδιαφάνεια στις διαδικασίες, διαπλοκή, διαφθορά και αυθαιρεσία τόσο των αρχιτεκτόνων της µεταρρύθµισης όσο και των διαχειριστών. Απώτερος στόχος η αρπαγή της ελληνικής γης.

Οι απαρχές του συστήµατος

Αλλά ας πάρουµε τα πράγµατα µε τη σειρά. Η ανάγκη της αγροτικής πολιτικής των επιδοτήσεων στην γεωργία, που έφτασε κάποτε να θεωρείται η «ναυαρχίδα» της ευρωπαϊκής πολιτικής, ξεκίνησε πριν από περίπου µισό αιώνα από την Γαλλία, η οποία έθεσε ένα σύστηµα γεωργικών επιδοτήσεων, ως προϋπόθεση για να συµφωνήσει στην απελευθέρωση του εµπορίου των βιοµηχανικών αγαθών.

Πράγµατι το 1962 άρχισαν οι προσπάθειες στήριξης του αγροτικού εισοδήµατος µε την κοινότητα να επεµβαίνει και να εγγυάται κατώτατες τιµές για τα παραγόµενα «στο έδαφός της» αγροτικά προϊόντα. Με το σύστηµα αυτό σε σύντοµο χρονικό διάστηµα, δηµιουργήθηκαν βουνά πλεονάσµατος κοινοτικών γεωργικών αγαθών.

Το 1970 η κοινότητα άρχισε να φορολογεί τις εισαγωγές και να επιδοτεί τις εξαγωγές, µε αποτέλεσµα την καταστροφή των ξένων αγορών και τις τιµές των ευρωπαϊκών τροφίµων από τις πιο ακριβές στον κόσµο, γεγονότα που, σε συνδυασµό µε το υψηλό κόστος της τότε ΚΑΠ – το budget άγγιζε το 87% του κοινοτικού προϋπολογισµού, προκάλεσαν µεγάλη ανησυχία στους Ευρωπαίους ηγέτες.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘’70, η Ελλάδα µπήκε στην Ε.Ο.Κ. µε ένα αγροτικό πλεόνασµα 40 εκατ.ευρώ ετησίως, που σε πραγµατικές τιµές ήταν πολύ µεγαλύτερο (γνωστή απάτη µε την ισοτιµία ευρώ – δραχµής) ενώ σήµερα έχουµε ένα αγροτικό έλλειµµα της τάξης του ενός δις ευρώ !

Το 1990 η ΚΑΠ άλλαξε πλεύση, µε µια ριζική µεταρρύθµιση που σκοπό είχε την αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή για να «ανταποκριθεί» στις απαιτήσεις των καταναλωτών για «ασφαλή» τρόφιµα, υψηλά στάνταρ «ευηµερίας» των … ζώων και προστασία του περιβάλλοντος!

agronews.gr